Un Jakob jeef een Vespräakjen un säd: Wan Gott met mie es un mie bewoat opp disem Wajch, däm ekj go, un mie Broot too äten jeft un Kjleeda toom auntrakjen, un ekj en Fräd trigjkom no mienem Voda sien Hus, soo saul de Har mien Gott sennen. Un dis Steen, däm ekj aus een Denkjmol oppjestalt ha, saul een Hus Gottes sennen; un von aulem, waut du mie jäwen woascht, woa ekj die jewess daut 10-de jäwen.