سٜيْ شٜيْطَنْ يَارِمٛ وٛنْدٜ وِغٜىٰرٜ تٛوْندٜ، بٛ مَپُّکِ حٛلِّمٛ لٜيْطٜ دُونِيَارُ فُو؞ ندٜنْ شٜيْطَنْ وِعِمٛ، «مِ حٛکّٜتٜ لَامُ اٜ مَنْغُ دٛوْ لٜيْطٜ طٜعٜ فُو، نغَمْ طُمْ حٛکِّييَمْطٜ؞ مِ وَاوَيْ حٛکُّکِطٜ کٛو مٛيٜ مٛ نغِطُمِ؞ نغَمْ نٛنْ، تَا مَوْنِنِييَمْ، طُعُمْ فُو طُمْ وَرْتَيْ طُمْ مَاطَ؞»
يٜىٰسُ وِعِمٛ، «اَايَارٜ وِعِي،
‹مَوْنِنْ اَللَّه جٛومِرَاوٛ مَاطَ، کَنْکٛ تَنْ مَوْنِنْتَا؞› »