Popular Bible Verses from Румиён* 4

Share

Иброҳим шубҳа накарда ба ваъдаи Худо бовар намуд ва дар имон устувор шуда, Худоро ситоиш кард. Ӯ боварии комил дошт, ки Худо он чиро, ки ваъда додааст, иҷро карда метавонад.

чунон ки дар навиштаҷот омадааст: «Ман туро падари халқҳои зиёд мегардонам». Иброҳим, ки ба Худо бовар кардааст, дар пеши Худо падари ҳамаи мо шуд. Ӯ ба Худое бовар кардааст, ки мурдагонро зинда мекунад ва аз чизҳои нобуда чизҳои нав меофарад.

Исои Масеҳ барои гуноҳҳои мо ба марг супорида шуд ва барои сафед кардани мо зинда шуд.

Вақте ки ҳеҷ умеди фарзанд доштан набуд, Иброҳим бо умед ба Худо бовар кард. Аз ин рӯ Иброҳим падари халқҳои зиёд шуд, чунон ки дар навиштаҷот гуфта шудааст: «Насли ту низ ҳамин хел бешумор хоҳад шуд».

Аз ин рӯ ваъда ба онҳое дода мешавад, ки имон доранд. Худо ваъдаро аз рӯйи файзу меҳрубониаш медиҳад. Ваъдаи Худо ба ҳамаи фарзандони Иброҳим ҳатман дода мешавад, на танҳо ба онҳое, ки ба шариат итоат мекунанд, балки ҳам ба онҳое, ки имонашон монанди имони Иброҳим аст. Иброҳим падари ҳамаи мост

«Хушбахтанд шахсоне, ки ҷиноятҳояшон бахшида шудаанд ва гуноҳҳояшон рӯпӯш шудаанд. Ва хушбахт аст шахсе, ки Худованд гуноҳҳояшро ҳеҷ гоҳ ба ҳисоб намегирад».

Зеро дар навиштаҷот чунин гуфта шудааст: «Иброҳим ба Худо бовар кард ва барои ҳамин Худо ӯро беайб ҳисоб намуд».