Popular Bible Verses from Корнома* 17

Share

то ки даст-дасткунон Худоро ҷӯянд ва эҳтимол пайдо кунанд. Лекин ба ҳар ҳол Худо аз ҳар яки мо дур нест.

Ӯ аз як одам ҳамаи халқҳоро ба вуҷуд овард, то ки дар тамоми замин сокин шаванд. Ба онҳо вақт ва ҷойи зиндагӣ муайян намуд

Худое, ки дунё ва тамоми чизҳои дар он бударо офаридааст, Худованди замину осмон аст. Ӯ дар маъбадҳое, ки бо дастони одамизод сохта шудаанд, зиндагӣ намекунад.

Зеро Худо аллакай рӯзеро муайян намудааст, ки ба воситаи Марди таъйинкардааш дунёро аз рӯйи инсоф доварӣ мекунад ва барои исботи ин Ӯро зинда кард».

Пас, агар фарзандони Худо бошем, набояд фикр кунем, ки Ӯ монанди чизе аз тилло, нуқра ва ё санг аст, ки бо ақлу ҳунари одамӣ сохта мешавад.