Ісусавы прыпавесьціУзор

КУКОЛЬ У ПШАНІЦЫ ДЫ САРТАВАНЬНЕ РЫБЫ
Гэтыя дзьве прыпавесьці паказваюць нам, што наведваньне царквы (нават пажыцьцёвае) не заўсёды прыраўноўваецца да адноўленага сэрца й адносінам з Ісусам. З гэтае прычыны, мы мусім выпрабоўваць сябе, каб пераканацца, што, каб атрымаць збаўленьне, мы спадзяемся на Хрыста, а не на нашую «хрысьціянскасьць»

Ці вы казалі калісь «Ну, я заўсёды быў хрысьціянінам» альбо «Ну, я заўсёды хадзіў у царкву», калі вас прасілі падзяліцца вашым сьведчаньнем? Ці важна вам дасканала ведаць Сьвятое Пісьмо, чымся мець блізкія адносіны з Хрыстом? Ці вы ганарыцеся вашым жыцьцём «па ўсіх правілах» заміж таго каб разьвіваць прагу да сьвятасьці? Ці вы намагаецеся папросту «заставацца збаўленым», заміж навучаньня людзей ды пасоўваньня Божага Валадарства?

Гэтыя прыпавесьці не зьяўляюцца адгаворкамі, каб пазьбегнуць ясны, паказны грэх у царкве. Царкоўныя лідэры павінны дбаць пра такое ў жыцьці наведвальнікаў царквы. Аднак заміж таго, каб станавіцца духоўнымі шпегамі й шукаць «куколь» у нашай царкве ды ў суседніх цэрквах, мы павінны выпрабоўваць сябе, каб пабачыць ці не зьявіўся ў нашых сэрцах куколь!