Вера i ЎчынкiУзор

Удзячнасць — гэта праява веры

Сёння мы чытаем пра жанчыну — вядомую ўсім грэшніцу, якая прыйшла да Ісуса, даведаўшыся, што Ён знаходзіцца ў доме фарысея. Яна разумела, што яе дрэнная рэпутацыя зробіць яе непажаданай у доме, але яе гэта не хвалявала. Яе непахісная вера прывяла яе да ног Ісуса, бо яна ведала, што толькі Ён можа даць ёй мір, якога яна так моцна патрабавала. Вера гэтай жанчыны нагадвае нам пра трох габрэйскіх юнакоў — Сэдраха, Місаха і Аўдэнаха, якім пагражалі смерцю ў распаленай печы. Яны праявілі такую ж мужнасць, смела сустрэўшы пагрозу караля і веручы, што Бог здольны іх уратаваць.

Гэтая грэшніца, прыйшоўшы да Ісуса, ушанавала Яго сваёй удзячнасцю. Яна абцерла Яго ногі сваімі слязамі і валасамі, намасціла іх духамі з алабастравай пасудзіны і цалавала, хоць яшчэ не атрымала прабачэння сваіх грахоў, па якое прыйшла. Ужо да атрымання жаданага яна адчувала ўдзячнасць, бо верыла, што Ён дасць ёй тое, чаго яна прагне. І ў апошнім вершы раздзела мы чытаем, што яе грахі сапраўды былі прабачаны: Ісус сказаў ёй ісці з мірам і што яе вера збавіла яе.

Як хрысціяне, мы павінны выпрацоўваць звычку дзякаваць Богу з верай, нават калі яшчэ не атрымалі адказу на свае малітвы.

Малітва: Божа, дай мне сэрца, поўнае ўдзячнасці Табе ў любых абставінах. У імя Ісуса, Амэн.