1 Пятра: 5-дзённы План ЧытанняУзор

УкнізеВыхадБогабяцаесваімлюдзям, штокаліяныпаслухаюццаЯго, тостануцьЯгокаштоўнайуласнасцюіцарствамсвяшчэннікаў, выбраныхдлядабраслаўленнясвету. ПётруздымаегэтыстаражытнызаклікБогаіпрымяняеягонетолькідаІзраіля, алеідаўсіх, хтоверыцьуІсуса. Пётрдадае, штомынетолькіцарскіясвяшчэннікіікаштоўнаяўласнасць, алетаксамажывыякамяні, штобудуюцьновыхрам. УІзраіліхрамбыўмесцам, дзелюдзіпрыносіліахвярыісустракалісязБогам. Цяперхрам — гэтадухоўнаярэальнасць, дземы, якІзраіль, прызначаныбыцьновымісвяшчэннікамііпрыносіцьуахвярусваёжыццёіўчынкідлядабраслаўленняіншых.

Гэты новы, растучы сусветны храм пачаўся з Ісуса. Ён з'яўляецца вуглавым каменем. Без ахвяры і прыкладу Ісуса Божы план дабраславення свету праз Яго народ не спраўдзіцца. Пётр кажа, што мы — “жывыя камяні”, якія ўтвараюць новае месца сустрэчы з Богам і нясуць дабраславенне праз святое жыццё.

Але гэты жывы храм, што мы ўзводзім разам з Богам, будуецца праз непрыманне. Ісус быў адначасова нашым храмам, свяшчэннікам і ахвярай, і за гэта Ён быў забіты. Як новыя, абраныя храмы і царскія свяшчэннікі Ісуса, мы сутыкнёмся з супрацьстаяннем сучасным рэлігійным сістэмам. Як каштоўная ўласнасць Бога, закліканая да святла, мы будзем ненавідзімыя цемрай за распаўсюджанне гэтага паслання. Такім чынам, быць абраным Богам азначае быць чужынцам і выгнанцам. Быць каштоўнасцю для Бога азначае быць адрынутымі светам, як быў адкінуты наш вуглавы камень.

Але так і павінна быць. Грамадзяне святога Царства супрацьстаяць жарсцям і прагненням зямных народаў, да якіх мы належалі раней. І хоць гэта можа прынесці пераслед і нават смерць, Ісус вучыць, што менавiта калi мы жывем як жыхары Божага Царства, гэта прывядзе нас да ўваскрасення з мёртвых.

Затым Пётр прыводзіць тры прыклады таго, як гэтая духоўная рэальнасць праяўляецца ў рэальным жыцці. Яго прыклады: хрысціянін-грамадзянін, супраць якога выступае рымская ўлада, хрысціянін-раб у канфлікце з няверуючым гаспадаром, і веруючая жонка, адчужаная ад мужа-язычнiка. Як свяшчэннікі, грамадзяне і храмы Божага Царства, яны з'яўляюцца выгнанцамі і чужынцамі ў сваёй краіне, на працы і ў шлюбе. Пётр ведае, што кожны з іх сутыкнецца з кпінкамі, пакутамі і адчужэннем. Аднак ён верыць, што ахвярнае жыццё новых абраных Богам людзей прынясе дабраславенне свету.

Пакуты і непрыманне Ісуса прывялі да Яго ўваскрасення і нашага збаўлення. Выгнанне Ісуса, які быў Храмам, Свяшчэннікам і каштоўным Сынам Бога, прывяло да дабраславення ўсяго свету. Пётр упэўнены, што шлюбы адродзяцца, гаспадары пакаюцца перад сваімі рабамі, а ўрады склоняцца, калі абраныя Богам выгнанцы будуць ісці за прыкладам Ісуса, а не жыць, як грамадзяне гэтага свету.

Нягледзячы на тое, што Ісус жыў як падданы Рыму і быў забіты па абвінавачванні фарысеяў, Ён уваскрос з мёртвых, бо жыў у паслухмянасці Богу, і так зрабіў бяссільнымі ўладу Рыма і хлусню фарысеяў. Калі Ісус цярпеў і Яго білі, як раба, Ён не адчуваў нянавісці да сваіх пераследнікаў, а дараваў ім, як свяшчэннік. Яго вернасць і ахвяра робяць рабоў праведнымі і ацаляюць іх ад шрамаў. Як Ісус аддаў сваё жыццё, каб збавіць і ачысціць сваю нявесту, так і веруючыя жонкі могуць здабыць сэрцы сваіх мужоў пяшчотай і павагай.

Ісус — прыклад для нас. Ісус паказвае нам, што калі народ Божы ахвярна паводзіць сябе як абраныя выгнанцы, царскія свяшчэннікі і каштоўныя для Бога людзі, свет дабраслаўляецца, пераследнікі змяняюцца, і мы ўздымаемся з прыніжэння.

Няхай Святы Дух адкрые табе вочы на Бога, які зрабіў нас сваім жывым храмам. Хай пакуты і ўваскрасенне Ісуса будуць для цябе жывой надзеяй, здольнай змяніць не толькі нас, але і тых, хто вакол нас.