выратаваннеУзор

Вы ратуецеся

Учора мы глядзелі на неверагодную праўду, што мы былі выратаваны. Нішто не можа адмяніць працу, якую Ісус ужо зрабіў для нас. Яго смерць і ўваскрэсенне забяспечылі нам вечнасць з Ім!

Каб даследаваць наша збаўленне ў цяперашнім часе – той факт, што мы выратаваны – нам трэба паглядзець у духоўнае люстэрка, каб выявіць нашу сапраўдную асобу. Калі мы бачым сябе такімі, якімі нас бачыць Бог, мы рухаемся да таго, каб стаць тымі, кім мы ўжо ёсць. Душа рэагуе на стан духу. Сталасць душы – якую таксама называюць святасцю або асвячэннем – прадугледжвае адпаведнасць вашай волі, інтэлекту і эмоцый вашай духоўнай ідэнтычнасці. На жаль, часам мы схільныя разглядаць працэс асвячэння як адпаведнасць шэрагу знешніх стандартаў, а не як адказ на ўнутраную рэальнасць. Нашы штодзённыя рашэнні падпарадкоўвацца Богу больш залежаць ад сілы волі, чым ад гатоўнасці спадзявацца на новае жыццё, якое Ён даў нам. І ўсё ж жыццё ў Хрысце матывавана любоўю, спачуваннем і жаданнем праяўляць міласэрнасць да тых, хто пакутуе. Гэта жыццё, якое імкнецца да святасці, правільнага жыцця і цеснага зносін з Богам Айцом.

Нашы паводзіны – гэта выразны паказчык таго, кім мы сябе лічым. Джэймс выкладае ідэю зазірнуць у (метафарычнае) духоўнае люстэрка, каб даведацца, кім мы на самой справе сталі, каб гэта магло даць інфармацыю пра тое, як мы жывём. Як хрысціяне, нашы паводзіны не павінны адпавядаць набору знешніх правілаў. Наадварот, мы ўзгадняем нашы дзеянні і адносіны з працай па змене ідэнтычнасці, якую Ісус зрабіў у нашых сэрцах. Джэймс таксама адзначае, што не кожны паслядоўнік Хрыста паддаецца такім чынам змяненню. Калі мы спрабуем дасягнуць збаўлення ўласнымі сіламі, мы абмяжоўваемся сваімі неадэкватнымі намаганнямі. Тады акцэнт робіцца на тым, што мы будзем рабіць, а не на тым, што Ісус зрабіў для нас і ў нас. На крыжы Ісус сказаў: «Збылося!» Ён завяршыў наша збаўленне, забяспечыўшы нашу тоеснасць і наш вечны лёс.

Нагадайце сабе, што хрысціянства – гэта не карэкціроўка вашых паводзін. Гаворка ідзе аб прыняцці вашага новага жыцця ў Хрысце. Калі вы зробіце гэта, вы не зможаце спыніць сябе жыць так, каб шанаваць Бога. Няхай вас падбадзёрвае тое, што шлях да сталасці душы патрабуе не вашай сілы волі, а вашай гатоўнасці выказаць – праз свае думкі, словы і дзеянні – гэты новы спосаб жыцця для Ісуса.