У пагоні за супакоемУзор

У згодзе з сабой 

Часта, найцяжэйшае змаганьне за супакой — гэта тое, якое адбываецца ўнутры нас. Існуе гісторыя пра аднаго дзеда, які аднойчы сказаў свайму ўнуку: “Я адчуваю, нібыта ў маім сэрцы жывуць два ваўкі, якія ўвесь час б’юцца. Першы воўк — прагны помсты, злы і буяны. Другі воўк — поўны любові й спагады. Унук спытаўся: “Які воўк выйграе бітву ў тваім сэрцы?” Дзед адказаў: “Той, якога я кармлю.”

Мы выбіраем, чым карміць нашыя душы. Што вы думаеце пра саміх сябе? Мы павінны пераглядаць нашыя думкі штодзённа і быць уважлівымі да таго, як мы рэагуем на ўсялякія турботы. Сьвятое Пісьмо прапаноўвае нам знаходзіць унутраны супакой, несучы нашыя турботы да Бога і дазваляючы Яму ахоўваць нашыя сэрцы й помыслы, нават калі тое пераходзіць наш розум. 

Афрыканская прыказка:

Скура леапарда прыгожая, але ягонае сэрца — не.~ Лубаская прыказка.

Вось даволі палемічныартыкулса старонкі Tearfund, які варта прачытаць. Ён уздымае пытаньне пра тое, ці стала нашая таясамасьць цесна зьвязанай з адзеньнем, якое мы носім.

Дзеяньне: 

Часта, мы знаходзім нашую таясамасьць у рэчах і нажытках. Наведайце вашую ўлюбёную краму адзеньня — ня каб нешта набыць, а каб папросту прайсьціся па ёй, разважаючы над вашымі патрэбамі. Памалецеся, праслаўляючы Бога за тое, што Ён апранае вас у праўду. Папрасеце Яго сустрэць вас там і выйдзеце з крамы з пустымі рукамі, ведаючы, што вы зайшлі ў яе ў пошуках таго, што толькі Бог можа даць.