Гісторыя ВялікдняУзор

СУБОТА

Жанчына разьбіла збан і выліла зь яго духмянасьці. Яна аддала ўсё, што было для яе каштоўным. Разьбіўшы збан, яна больш не мела магчымасьці самой скарыстацца тым, што ў ім было. Ні тады, ні пазьней. Яна аддала Яму ўсе: мінулае, сучаснае й будучыню. Ісус сказаў, што людзі заўсёды будуць памятаць яе любоў да Яго. Потым, на апошняй вячэры, гэта адбылося ізноў. Яго цела было паламанае й Яго кроў пралілася за нас. У гэты раз, калі вы будзеце чытаць, як Ісус сказаў: "Рабіце гэтак на ўспамін пра мяне" - не думайце толькі пра хлябцы й вінаградны сок. Глядзіце на хлебаламаньне яе на сымбаль таго, да чаго мы пакліканы. Ён загадвае нам рабіць тое, што Ён рабіў: быць зламанымі й вылітымі. Аддайце ўсё. Не пакідайце нічога пра запас. Цалкам аддайце кантроль Яму. Вось што сапраўды ўслаўляе ахвяру Ісуса. Не захаваньне рытуалаў, а жыцьцё, якое сьведчыць й нагадвае пра Яго. Што трэба "разьбіць і выліць" у вашым жыцьці?