ВЫСЛОЎІ 6:1-19
ВЫСЛОЎІ 6:1-19 Біблія (пераклад В. Сёмухі) (ББЛ)
Сыне мой! калі ты паручыўся за блізкага свайго і даў руку тваю за другога, і аблытаў сябе словамі вуснаў тваіх, злоўлены словамі вуснаў тваіх, зрабі ж, сыне мой, вось што: вызваліся, бо ты трапіў у рукі блізкага твайго: ідзі, упадзі да ног і ўмольвай блізкага твайго; не давай сну вачам тваім і дрымоты вейкам тваім; ратуйся, як сарна з рукі, і як птушка з рукі птушкалова, падыдзі да мурашкі, гультаю, паглядзі на шляхі яе, і будзь мудры. Няма ў яе ні валадара, ні прыстаўленага, ані ўпраўцы; а яна рыхтуе летам свой хлеб, зьбірае ў час жніва пракорм свой. Дакуль ты, гультаю, будзеш ляжаць? калі ты ўстанеш ад сну твайго? Крыху пасьпіш, крыху падрэмлеш, крыху склаўшы рукі паляжыш: і прыйдзе, нібы валацуга, беднасьць твая, і галеча твая, як разбойнік. Чалавек падступны, чалавек бязбожны ходзіць зь ілжывымі вуснамі, міргае вачыма сваімі, гаворыць нагамі сваімі, дае знакі пальцамі сваімі; хітрына ў сэрцы ў яго, ён намышляе ліхое ва ўсякі час, сее разлад. Таму зьнянацку прыйдзе пагібель яго, раптам будзе разьбіты - без ацаленьня. Вось гэтыя шэсьць ненавідзіць Гасподзь, нават сем, - агіда душы Яго: вочы ганарыстыя, язык хлусьлівы і рукі, што праліваюць нявінную кроў, сэрца, якое куе ліхія намыслы, ногі, якія шпарка бягуць да ліхадзейства, ілжывы сьведка, які хлусіць, і той, хто сее разлад між братамі.
ВЫСЛОЎІ 6:1-19 Біблія (пераклад А.Бокуна) (БББ)
Сыне мой, калі ты ручаўся за бліжняга твайго і даў руку тваю за чужога, ты спутаў сябе словамі вуснаў тваіх, і ты злоўлены словамі вуснаў тваіх. Дык зрабі, што раю, сыне мой, і вызвалі сябе, бо ты трапіў у рукі бліжняга твайго: бяжы, упадзі да ног і ўпрошвай бліжняга твайго, не давай сну вачам тваім і спачынку павекам тваім, вырывайся, як сарна з рукі і як птушка з рукі птушкалова. Ідзі да мураша, гультаю, і паглядзі на шляхі ягоныя, і станься мудрым. Няма ў яго начальніка, ані наглядчыка, ані кіраўніка, але ён летам загатаўляе хлеб сабе і зьбірае ежу сваю ў жніво. Як доўга, гультаю, будзеш спаць? Калі ты ўстанеш ад сну свайго? Крыху пасьпіш, крыху падрэміш, крыху, склаўшы рукі, паляжыш, і прыйдзе, як валацуга, беднасьць твая, і нястача твая, як чалавек узброены. Чалавек нягодны, чалавек злачынны ходзіць з хлусьлівымі вуснамі, лыпае вачыма сваімі, круціць нагамі сваімі, пальцамі сваімі знакі дае, хавае ліхоту ў сэрцы сваім, увесь час прыдумляе благое, сваркі расьсявае. Таму зьнянацку прыйдзе на яго загуба, раптоўна будзе зьнішчаны, і ня будзе яму аздараўленьня. Вось шэсьць, якіх ненавідзіць ГОСПАД, і сем, якія агідныя для душы Яго: вочы пыхлівыя, язык хлусьлівы, рукі, што праліваюць кроў нявінную, сэрца, якое задумвае намеры зласьлівыя, ногі, што хутка бягуць на благое, сьведка фальшывы, які дыхае няпраўдай, і той, хто сее нязгоду між братамі.