ВЫСЛОЎІ 1:1-19
ВЫСЛОЎІ 1:1-19 Біблія (пераклад В. Сёмухі) (ББЛ)
Выслоўі Саламона, сына Давідавага, цара Ізраільскага. Каб спазнаць мудрасьць і настаўленьне, зразумець разумныя выслоўі; засвоіць правілы добрай разважлівасьці, справядлівасьці, права і слушнасьці; прастадушным даць кемнасьць, юнаку - веды і разважлівасьць; паслухае мудры і памножыць веды, і разумны знойдзе мудрыя парады; каб разумець выслоўе і загадкавую мову, словы мудрацоў і загадкі іхнія. Пачатак мудрасьці - страх Гасподні; толькі дурні пагарджаюць мудрасьцю і настаўленьнем. Слухай, сыне мой, настаўленьне бацькі твайго, і не адкідай запавету маці тваёй: бо гэта - прыгожы вянок на галаву тваю і акраса на шыю тваю. Сыне мой! калі цябе будуць намаўляць грэшнікі, не згаджайся. Калі будуць казаць: «ідзі з намі, зробім засаду на кроў, падпільнуем бязгрэшнага і бязьвіннага, жывых праглынем іх, як апраметная, і - цэлых, як тых, што ў магілу сыходзяць; набяром усякага каштоўнага дабра, напоўнім дамы нашыя здабычаю; далучы сваю долю да нашай, складка адна будзе на ўсіх нас»: Сыне мой! не хадзі адною дарогаю зь імі, утрымай нагу тваю ад сьцежкі іхняй, бо іхнія ногі бягуць да ліхога і сьпяшаюцца кроў праліваць. На вачах ва ўсіх птушак дарма раскідаецца сетка; а яны кроў сваю сочаць, засады ладзяць на душы свае. Такія дарогі ва ўсіх, хто прагне чужога дабра: яно забірае жыцьцё ў свайго ўласьніка.
ВЫСЛОЎІ 1:1-19 Біблія (пераклад А.Бокуна) (БББ)
Прыповесьці Салямона, сына Давіда, валадара Ізраіля, каб спазнаць мудрасьць і настаўленьне, зразумець словы розуму, каб атрымаць настаўленьні ў разважлівасьці, праведнасьці, судзе і справядлівасьці, каб неразумным даць разумнасьць, юнаку — веды і разважлівасьць. Мудры няхай слухае і павялічвае веды, а разумны няхай прыдбае мудрыя думкі, каб зразумець выслоўе і прыповесьць, словы мудрых і загадкі іхнія. Страх перад ГОСПАДАМ — пачатак веданьня. Неразумныя пагарджаюць мудрасьцю і настаўленьнем. Сыне мой, паслухай перасьцярогаў бацькі твайго і не адкідай настаўленьняў маці тваёй, бо яны — прывабны вянок на галаве тваёй і каштоўныя каралі на шыі тваёй. Сыне мой, калі б цябе намаўлялі грэшнікі, не далучайся да іх. Калі яны скажуць: «Хадзем з намі! Зробім засаду дзеля праліцьця крыві; наставім без прычыны пастку на нявіннага; праглынем іх жыўцом, як пекла, і цалкам, як тых, што зыходзяць у магілу; знойдзем усялякія каштоўнасьці, напоўнім дамы свае здабычаю. Жэрабя сваё кідай разам з намі, няхай адзін мех будзе для нас усіх». Сыне мой, не хадзі з імі, устрымай нагу тваю ад сьцежкі іхняй, бо ногі іхнія бягуць да злачынства і сьпяшаюцца на праліцьцё крыві. Бо надарэмна настаўляецца сетка на вачах усяго птаства. А яны цікуюць на ўласную кроў, робяць засаду супраць душы сваёй. Такія вось сьцежкі кожнага, хто прагне чужога даброцьця; яно забірае душу таго, хто завалодае ім.