ПРЫПОВЕСЬЦІ 1:1-19

Прыповесьці Салямона, сына Давіда, валадара Ізраіля, каб спазнаць мудрасьць і настаўленьне, зразумець словы розуму, каб атрымаць настаўленьні ў разважлівасьці, праведнасьці, судзе і справядлівасьці, каб неразумным даць разумнасьць, юнаку — веды і разважлівасьць. Мудры няхай слухае і павялічвае веды, а разумны няхай прыдбае мудрыя думкі, каб зразумець выслоўе і прыповесьць, словы мудрых і загадкі іхнія. Страх перад ГОСПАДАМ — пачатак веданьня. Неразумныя пагарджаюць мудрасьцю і настаўленьнем. Сыне мой, паслухай перасьцярогаў бацькі твайго і не адкідай настаўленьняў маці тваёй, бо яны — прывабны вянок на галаве тваёй і каштоўныя каралі на шыі тваёй. Сыне мой, калі б цябе намаўлялі грэшнікі, не далучайся да іх. Калі яны скажуць: «Хадзем з намі! Зробім засаду дзеля праліцьця крыві; наставім без прычыны пастку на нявіннага; праглынем іх жыўцом, як пекла, і цалкам, як тых, што зыходзяць у магілу; знойдзем усялякія каштоўнасьці, напоўнім дамы свае здабычаю. Жэрабя сваё кідай разам з намі, няхай адзін мех будзе для нас усіх». Сыне мой, не хадзі з імі, устрымай нагу тваю ад сьцежкі іхняй, бо ногі іхнія бягуць да злачынства і сьпяшаюцца на праліцьцё крыві. Бо надарэмна настаўляецца сетка на вачах усяго птаства. А яны цікуюць на ўласную кроў, робяць засаду супраць душы сваёй. Такія вось сьцежкі кожнага, хто прагне чужога даброцьця; яно забірае душу таго, хто завалодае ім.