1 КАРЫНФЯНАЎ 15:12-57
1 КАРЫНФЯНАЎ 15:12-57 Біблія (пераклад В. Сёмухі) (ББЛ)
Калі пра Хрыста прапаведуецца, што Ён паўстаў зь мёртвых, дык як некаторыя з вас кажуць, быццам няма ўваскрэсеньня зь мёртвых? Калі няма ўваскрэсеньня зь мёртвых, дык і Хрыстос не ўваскрэс; а калі Хрыстос не ўваскрэс, дык і пропаведзь нашая марная, марная і вера ваша. Пры гэтым мы сталіся б тады і непраўдзівымі сьведкамі пра Бога, бо сьведчылі б пра Бога, што Ён уваскрэсіў Хрыста, Якога Ён не ўваскрэшваў, калі, гэта значыцца, мёртвыя не ўваскрасаюць; бо, калі мёртвыя не ўваскрасаюць, дык і Хрыстос не ўваскрэс; а калі Хрыстос не ўваскрэс, дык вера ваша марная; вы яшчэ ў грахах вашых; таму і памерлыя ў Хрысьце загінулі. І калі мы ў гэтым толькі жыцьці спадзяёмся на Хрыста, дык мы самыя няшчасныя з усіх людзей. Але Хрыстос уваскрэс зь мёртвых, першынец з памерлых. Бо як сьмерць праз чалавека, так праз чалавека і ўваскрэсеньне зь мёртвых. Як у Адаме ўсе паміраюць, так у Хрысьце ўсе ажывуць. Кожны ў сваім парадку; першынец Хрыстос, потым Хрыстовыя, у прышэсьце Ягонае. А потым канец, калі Ён перадасьць Царства Богу і Айцу, калі скасуе ўсякае начальства і ўсякую ўладу і сілу; бо Яму належыць валадарыць, пакуль «пакладзе ўсіх ворагаў пад ногі Свае», а як апошні вораг зьнішчыцца - сьмерць, бо «ўсё пакарыў пад ногі Ягоныя»; калі ж сказана, што Яму ўсё падначалена, дык ясна, што акрамя Таго, Які пакарыў Яму ўсё. Калі ж усё ўпакорыць Яму, тады і сам Сын скарыцца Таму, Хто скарыў ўсё Яму, хай будзе Бог усё ва ўсім. Інакш, што робяць тыя, якія прымаюць хрышчэньне для мёртвых? Калі мёртвыя наогул не ўваскрасаюць, дык навошта і прымаюць хрышчэньне для мёртвых? Навошта ж і мы ўвесь час падупадаем небясьпецы? Я кожны дзень паміраю; прысягаю ў гэтым пахвалою вашаю, браты, якую я маю ў Хрысьце Ісусе, Госпадзе нашым. Разважыўшы па-людзку, калі я змагаўся са зьвярамі ў Эфэсе, якая мне карысьць, калі мёртвыя не ўваскрасаюць? Будзем есьці і піць, бо заўтра памрэм. Не давайцеся ў зман; дрэнныя суполькі псуюць добрыя норавы. Працьверазецеся, як трэба, і не грашэце; бо на сорам вам кажу - некаторыя з вас ня ведаюць Бога. Але скажа хто-небудзь: як уваскрэснуць мёртвыя? і ў якім целе яны прыйдуць? Неразумны! тое, што ты сееш, не ажыве, калі не памрэ; і калі ты сееш, дык сееш ня цела будучае, а голае зерне, якое будзе, пшанічнае або іншае якое; але Бог дае яму цела як хоча, і кожнаму семені сваё цела. Ня ўсякая плоць, але інакшая плоць у людзей, інакшая плоць у жывёлін, інакшая ў рыб, інакшая ў птушак. Ёсьць целы нябесныя і целы зямныя: але інакшая слава ў нябесных, інакшая ў зямных; інакшая слава ў сонца, інакшая слава ў месяца, інакшая ў зорак; і зорка ад зоркі розьніцца славаю. Так і пры ўваскрэсеньні мёртвых; сеецца ў тленьні, паўстае ў нятленьні; сеецца ў няславе, паўстае ў славе; сеецца ў немачы, паўстае ў сіле; сеецца цела душэўнае, паўстае цела духоўнае. Ёсьць цела душэўнае, ёсьць цела і духоўнае. Так і напісана: «першы чалавек Адам стаўся душою жывою»; а апошні Адам ёсьць дух жыватворчы. Але ня духоўнае раней, а душэўнае, потым духоўнае. Першы чалавек - зь зямлі, і зямны; другі чалавек - Гасподзь - зь неба. Які зь зямлі, такія зямныя; і які нябесны, такія і нябесныя; і як мы насілі вобраз зямнога, так будзем насіць і вобраз нябеснага. Але тое скажу вам, браты, што плоць і кроў ня могуць успадкаваць Царства Божага, і тленьне ня спадкуе нятленьня. Я кажу вам тайну, ня ўсе мы памрэм, але ўсе пераменімся; раптам, у імгненьне вока, пры апошняй трубе; бо затрубіць, і мёртвыя ўваскрэснуць нятленьнымі, а мы пераменімся; бо тленнае гэтае мае апрануцца ў нятленнае, і сьмяротнае гэтае - апрануцца ў несьмяротнасьць. Калі ж тленьне гэтае апранецца ў нятленнасьць і сьмяротнае гэтае апранецца ў несьмяротнасьць, тады збудзецца слова напісанае: «паглынута сьмерць перамогаю. Сьмерць! дзе тваё джала? пекла! дзе твая перамога?». А джала сьмерці - грэх; а сіла грэху - закон. Дзякаваць Богу, Які даў нам перамогу Госпадам нашым Ісусам Хрыстом.
1 КАРЫНФЯНАЎ 15:12-57 Біблія (пераклад А.Бокуна) (БББ)
А калі пра Хрыста абвяшчаецца, што Ён уваскрос з мёртвых, як некаторыя з вас кажуць, што няма ўваскрасеньня мёртвых? Калі няма ўваскрасеньня мёртвых, дык і Хрыстос не ўваскрос; а калі Хрыстос не ўваскрос, тады дарэмнае і абвяшчэньне нашае, дарэмная і вера вашая. А нас знайшлі б фальшывымі сьведкамі Божымі, бо мы сьведчылі пра Бога, што Ён уваскрасіў Хрыста, Якога не ўваскрашаў, калі мёртвыя не ўваскрасаюць. Бо калі мёртвыя не ўваскрасаюць, дык і Хрыстос не ўваскрос; а калі Хрыстос не ўваскрос, дык вера вашая марная, вы яшчэ ў грахах вашых. Таму і тыя, якія памерлі ў Хрысьце, загінулі. Калі мы толькі ў гэтым жыцьці спадзяемся на Хрыста, мы найбольш жалю вартыя з усіх людзей. Але цяпер Хрыстос уваскрос з мёртвых, стаўся Першынцам сярод памёршых. Бо як праз чалавека сьмерць, гэтак праз чалавека і ўваскрасеньне мёртвых. Бо як у Адаме ўсе паміраюць, гэтак у Хрысьце ўсе ажывуць, але кожны — у сваім парадку: Першынец — Хрыстос, пасьля — Хрыстовыя ў прыйсьце Ягонае, а пасьля — канец, калі Ён перадасьць Валадарства Богу і Айцу, калі зьнішчыць усякае начальства, і ўсякую ўладу і сілу, бо Яму належыць валадарыць, пакуль пакладзе ўсіх ворагаў пад ногі Свае. Апошні вораг будзе зьнішчаны — сьмерць, бо ўсё падпарадкаваў пад ногі Яго. А калі сказана, што ўсё падпарадкавана, зразумела, што акрамя Таго, Які падпарадкаваў Яму ўсё. А калі ўсё будзе падпарадкавана Яму, тады і Сам Сын падпарадкуецца Таму, Які падпарадкаваў Яму ўсё, каб быў Бог усё ў-ва ўсім. Іначай, што будуць рабіць тыя, якія хрысьцяцца дзеля мёртвых? Калі мёртвыя зусім не ўваскрасаюць, навошта хрысьціцца дзеля мёртвых? Навошта і мы ўсякую гадзіну ў небясьпецы? Я штодня паміраю, сцьвяржае гэта пахвала вашая, якую маю ў Хрысьце Ісусе, Госпадзе нашым. Калі б я па-чалавечаму змагаўся са зьвярамі ў Эфэсе, якая мне карысьць, калі мёртвыя не ўваскрасаюць? «Будзем есьці і піць, бо заўтра памром!» Не падманвайце сябе: благія таварыствы псуюць добрыя звычаі. Працьверазіцеся на праведнасьць і не грашыце; бо некаторыя [з вас] ня ведаюць Бога, на сорам вам кажу. Але скажа нехта: «Як уваскрэснуць мёртвыя? Ды ў якім целе прыйдуць?» Неразумны! Тое, што ты сееш, не ажыве, калі не памрэ. І тое, што сееш, сееш ня цела, якое будзе, але голае зерне, можа, пшанічнае, ці якое іншае, а Бог дае яму цела, як хоча, і кожнаму насеньню — сваё цела. Ня ўсякае цела такое самае цела, але адно цела ў людзей, а іншае цела ў жывёлаў, іншае ў рыбаў, іншае ў птушак. І [ёсьць] целы нябесныя, і целы зямныя; але адна слава нябесных, а другая — зямных, іншая слава сонца, і іншая слава месяца, і іншая слава зорак, бо зорка ад зоркі розьніцца ў славе. Гэтак і ўваскрасеньне мёртвых: сеецца ў сапсутасьці, уваскрашаецца ў незьнішчальнасьці; сеецца ў ганьбе, уваскрашаецца ў славе; сеецца ў нядужасьці, уваскрашаецца ў моцы; сеецца цела душэўнае, уваскрашаецца цела духоўнае. Ёсьць цела душэўнае, і ёсьць цела духоўнае. Гэтак і напісана: «Стаўся першы чалавек Адам душою жывою», а апошні Адам — дух, які ажыўляе. Але спачатку не духоўнае, але душэўнае; духоўнае пасьля. Першы чалавек — з зямлі, зямны; другі Чалавек — Госпад з неба. Які зямны, гэтакія і зямныя; і які Нябесны, гэтакія і нябесныя. І як мы насілі вобраз зямнога, будзем насіць і вобраз Нябеснага. А тое скажу, браты, што ня могуць цела і кроў успадкаеміць Валадарства Божага, і сапсутасьць не ўспадкаеміць незьнішчальнасьці. Вось, кажу вам тайну: ня ўсе мы памром, але ўсе пераменімся, у адзін момант, у імгненьне вока, пры апошняй трубе; бо затрубіць, і мёртвыя ўваскрэснуць незьнішчальнымі, і мы пераменімся. Бо зьнішчальнае гэтае мусіць апрануцца ў незьнішчальнасьць, і сьмяротнае гэтае — апрануцца ў несьмяротнасьць. А калі зьнішчальнае гэтае апранецца ў незьнішчальнасьць, і сьмяротнае гэтае апранецца ў несьмяротнасьць, тады станецца напісанае слова: «Паглынутая сьмерць перамогаю». «Сьмерць, дзе тваё джала? Пекла, дзе твая перамога?» Джала сьмерці — грэх, а сіла грэху — закон. Падзяка ж Богу, Які даў нам перамогу праз Госпада нашага Ісуса Хрыста!