ПСАЛТЫР 17:1-15

ПСАЛТЫР 17:1-15 ББЛ

Кіроўцу хору. Раба Гасподняга Давіда, калі ён прамовіў ад Госпада словы гэтай песьні ў той дзень, як Гасподзь вызваліў яго з рук усіх ягоных ворагаў і з рукі Саўлавай. І ён сказаў: палюблю Цябе, Госпадзе, моц мая! Гасподзь мой прытулак і цьвярдыня мая, мой Бог - скала мая; на Яго я спадзяюся, шчыт мой, рог ратунку майго і прытулак мой. Паклічу Госпада, годнага пакланеньня, і ад ворагаў маіх уратуюся. Агарнулі мяне пакуты сьмяротныя, і патокі бяспраўя напалохалі мяне; ланцугі пекла аблеглі мяне, і сеткі сьмерці аблыталі мяне. У цеснаце маёй паклікаў я Госпада, і да Госпада майго зьвярнуўся. І пачуў Ён зь сьвятых харомаў Сваіх голас мой, і енк мой дайшоў да слыху Ягонага. Затрэслася і захісталася зямля; уздрыгнулі і зрушыліся асновы гор; бо ўгневаўся Бог; падняўся дым ад гневу Ягонага, і з вуснаў Ягоных вагонь пажыральны; гарачае вугольле сыпалася зь Яго. Нахіліў Ён нябёсы і сышоў, і змрок - пад нагамі ў Яго. І сеў на херувімаў і паляцеў, і памчаўся на крылах ветру. І зрабіў сваёю заслонаю змрок, і ценем вакол Сябе змрок водаў, хмараў нябесных. Ад бляску, што прад Ім, уцякалі аблокі Ягоныя, град і вугольле вогненнае. І загрымеў у нябёсах Гасподзь, і падаў Усявышні Свой голас, град і вогненнае вугольле. Пусьціў стрэлы Свае, і расьсеяў іх, мноства маланак, і рассыпаў іх.

Чытаць ПСАЛТЫР 17