Выслоўі Саламона, сына Давідавага, цара Ізраільскага.
Каб спазнаць мудрасьць і настаўленьне, зразумець разумныя выслоўі;
засвоіць правілы добрай разважлівасьці, справядлівасьці, права і слушнасьці;
прастадушным даць кемнасьць, юнаку - веды і разважлівасьць;
паслухае мудры і памножыць веды, і разумны знойдзе мудрыя парады;
каб разумець выслоўе і загадкавую мову, словы мудрацоў і загадкі іхнія.
Пачатак мудрасьці - страх Гасподні; толькі дурні пагарджаюць мудрасьцю і настаўленьнем.
Слухай, сыне мой, настаўленьне бацькі твайго, і не адкідай запавету маці тваёй:
бо гэта - прыгожы вянок на галаву тваю і акраса на шыю тваю.
Сыне мой! калі цябе будуць намаўляць грэшнікі, не згаджайся.
Калі будуць казаць: «ідзі з намі, зробім засаду на кроў, падпільнуем бязгрэшнага і бязьвіннага,
жывых праглынем іх, як апраметная, і - цэлых, як тых, што ў магілу сыходзяць;
набяром усякага каштоўнага дабра, напоўнім дамы нашыя здабычаю;
далучы сваю долю да нашай, складка адна будзе на ўсіх нас»:
Сыне мой! не хадзі адною дарогаю зь імі, утрымай нагу тваю ад сьцежкі іхняй,
бо іхнія ногі бягуць да ліхога і сьпяшаюцца кроў праліваць.
На вачах ва ўсіх птушак дарма раскідаецца сетка;
а яны кроў сваю сочаць, засады ладзяць на душы свае.
Такія дарогі ва ўсіх, хто прагне чужога дабра: яно забірае жыцьцё ў свайго ўласьніка.