Набліжалася сьвята праснакоў, якое называлася Пасхаю;
і намышлялі першасьвятары і кніжнікі, як бы загубіць Яго, бо баяліся народу.
І ўвайшоў сатана ў Юду, празванага Іскарыётам, аднаго зь ліку дванаццацёх,
і ён пайшоў і гутарыў зь першасьятарамі і начальнікамі, як Яго выдаць ім.
Яны ўзрадаваліся і згадзіліся даць яму грошай;
і ён абяцаўся, і шукаў зручнага часу, каб выдаць Яго ім ня прылюдна.
І настаў дзень праснакоў, у які трэба было закалоць пасхальнае ягня;
і паслаў Ісус Пятра і Яна, сказаўшы: ідзеце, прыгатуйце нам есьці пасху.
А яны сказалі Яму: дзе скажаш нам прыгатаваць?
Ён сказаў ім: вось, пры ўваходзе вашым у горад сустрэнецца з вамі чалавек, які нясьціме збанок вады; ідзеце сьледам за ім у дом, у які ўвойдзе ён,
і скажэце гаспадару дома: Настаўнік кажа табе: дзе пакой, у якім бы Мне есьці пасху з вучнямі Маімі?
І ён пакажа вам сьвятліцу вялікую засланую; там прыгатуйце.
Яны пайшлі і знайшлі, як сказаў ім, і прыгатавалі пасху.
І калі настала гадзіна, Ён узьлёг, і дванаццаць апосталаў зь Ім,
і сказаў ім: вельмі хацеў Я есьці з вамі гэтую пасху раней Маіх пакутаў,
бо кажу вам, што ўжо ня буду есьці яе, пакуль яна ня ўчыніцца ў Царстве Божым.
І ўзяўшы чару і падзякаваўшы, сказаў: прымеце яе і падзялеце паміж сабою;
бо кажу вам, што ня буду піць ад плоду вінаграднага, пакуль ня прыйдзе Царства Божае.
І ўзяўшы хлеб і падзякаваўшы, пераламаў і падаў ім, кажучы: гэта ёсьць Цела Маё, якое за вас аддаецца; гэта выконвайце на ўспамін пра Мяне.
Таксама і чару пасьля вячэры, кажучы: гэтая чара ёсьць новы запавет у Маёй Крыві, якая за вас праліваецца;
і вось, рука прадажніка Майго са Мною за сталом;
у астатнім, Сын Чалавечы ідзе, як прадвызначана; але гора таму чалавеку, якім Ён выдаецца.
І яны пачалі пытацца адзін у аднаго, хто б зь іх быў той, які гэта зробіць.
А была і спрэчка паміж імі, хто зь іх павінен уважацца за большага.
Ён жа сказаў ім: цары валадараць над народамі і ўлады іхнія дабрадзеямі называюцца;
а вы ня так: але хто з вас большы, будзь як меншы, і начальнік будзь, як слуга.
Бо хто большы: той, хто ўзьлягае, ці хто слуга? Ці ня той, хто ўзьлягае? А Я сярод вас, як слуга.
Але вы трывалі са Мною ў гаротах Маіх,
і Я запавядаю вам, як запавядаў Мне Айцец Мой, Царства,
каб елі і пілі на бяседзе Маёй у Царстве Маім, і каб селі на пасадах судзіць дванаццаць каленаў Ізраілевых.
І сказаў Гасподзь: Сымоне! Сымоне! вось, сатана прасіў, каб сеяць вас як пшаніцу;
але Я маліўся за цябе, каб не зьмізарнела вера твая; і ты некалісь, навярнуўшыся, умацуй братоў тваіх.
Ён адказваў: Госпадзе! з Табою я гатовы і ў цямніцу і на сьмерць ісьці.
Але Ён сказаў: кажу табе, Пётр, не засьпявае певень сёньня, як ты тройчы зрачэшся, што ня ведаеш Мяне.
І сказаў ім: калі я пасылаў вас безь мяшка і бяз торбы і без абутку, ці мелі вы ў чым нястачу? Яны адказвалі: ні ў чым.
Тады Ён сказаў ім: але цяпер, хто мае мяшок, той вазьмі яго, таксама і торбу; а ў каго няма, прадай вопратку сваю і купі меч;
бо маўляю вам, што мусіць збыцца на Мне і гэтае напісанае: «і да зладзеяў залічаны». Бо тое, што пра Мяне, канчаецца.
Яны сказалі: Госпадзе! вось, тут два мечы. Ён сказаў ім: досыць.
І выйшаўшы пайшоў як звычайна на гару Аліўную; за Ім сьледам пайшлі і вучні Ягоныя.
А прыйшоўшы на месца, сказаў ім: малецеся, каб ня ўпасьці ў спакусу.
І Сам адышоў ад іх - як кінуць каменем, і, схіліўшы калені, маліўся,
кажучы: Войча! о, калі б Ты дабраволіў пранесьці чару гэтую міма Мяне! зрэшты, не Мая воля, а Твая хай будзе.
І зьявіўся Яму анёл зь нябёсаў і мацаваў Яго.
І ў змаганьні ўнутраным руплівей маліўся; і быў пот Ягоны, як кроплі крыві, што падалі на зямлю.
Устаўшы з малітвы, Ён прыйшоў да вучняў, і застаў іх у сьне ад смутку,
і сказаў ім: што вы сьпіце? устаньце і малецеся, каб ня ўпасьці ў спакусу.
Bible App
Біблія для дзяцей
