ЛУКАША 22:1-46

Падзяліцца

ЛУКАША 22:1-46 Біблія (пераклад В. Сёмухі) (ББЛ)

Набліжалася сьвята праснакоў, якое называлася Пасхаю; і намышлялі першасьвятары і кніжнікі, як бы загубіць Яго, бо баяліся народу. І ўвайшоў сатана ў Юду, празванага Іскарыётам, аднаго зь ліку дванаццацёх, і ён пайшоў і гутарыў зь першасьятарамі і начальнікамі, як Яго выдаць ім. Яны ўзрадаваліся і згадзіліся даць яму грошай; і ён абяцаўся, і шукаў зручнага часу, каб выдаць Яго ім ня прылюдна. І настаў дзень праснакоў, у які трэба было закалоць пасхальнае ягня; і паслаў Ісус Пятра і Яна, сказаўшы: ідзеце, прыгатуйце нам есьці пасху. А яны сказалі Яму: дзе скажаш нам прыгатаваць? Ён сказаў ім: вось, пры ўваходзе вашым у горад сустрэнецца з вамі чалавек, які нясьціме збанок вады; ідзеце сьледам за ім у дом, у які ўвойдзе ён, і скажэце гаспадару дома: Настаўнік кажа табе: дзе пакой, у якім бы Мне есьці пасху з вучнямі Маімі? І ён пакажа вам сьвятліцу вялікую засланую; там прыгатуйце. Яны пайшлі і знайшлі, як сказаў ім, і прыгатавалі пасху. І калі настала гадзіна, Ён узьлёг, і дванаццаць апосталаў зь Ім, і сказаў ім: вельмі хацеў Я есьці з вамі гэтую пасху раней Маіх пакутаў, бо кажу вам, што ўжо ня буду есьці яе, пакуль яна ня ўчыніцца ў Царстве Божым. І ўзяўшы чару і падзякаваўшы, сказаў: прымеце яе і падзялеце паміж сабою; бо кажу вам, што ня буду піць ад плоду вінаграднага, пакуль ня прыйдзе Царства Божае. І ўзяўшы хлеб і падзякаваўшы, пераламаў і падаў ім, кажучы: гэта ёсьць Цела Маё, якое за вас аддаецца; гэта выконвайце на ўспамін пра Мяне. Таксама і чару пасьля вячэры, кажучы: гэтая чара ёсьць новы запавет у Маёй Крыві, якая за вас праліваецца; і вось, рука прадажніка Майго са Мною за сталом; у астатнім, Сын Чалавечы ідзе, як прадвызначана; але гора таму чалавеку, якім Ён выдаецца. І яны пачалі пытацца адзін у аднаго, хто б зь іх быў той, які гэта зробіць. А была і спрэчка паміж імі, хто зь іх павінен уважацца за большага. Ён жа сказаў ім: цары валадараць над народамі і ўлады іхнія дабрадзеямі называюцца; а вы ня так: але хто з вас большы, будзь як меншы, і начальнік будзь, як слуга. Бо хто большы: той, хто ўзьлягае, ці хто слуга? Ці ня той, хто ўзьлягае? А Я сярод вас, як слуга. Але вы трывалі са Мною ў гаротах Маіх, і Я запавядаю вам, як запавядаў Мне Айцец Мой, Царства, каб елі і пілі на бяседзе Маёй у Царстве Маім, і каб селі на пасадах судзіць дванаццаць каленаў Ізраілевых. І сказаў Гасподзь: Сымоне! Сымоне! вось, сатана прасіў, каб сеяць вас як пшаніцу; але Я маліўся за цябе, каб не зьмізарнела вера твая; і ты некалісь, навярнуўшыся, умацуй братоў тваіх. Ён адказваў: Госпадзе! з Табою я гатовы і ў цямніцу і на сьмерць ісьці. Але Ён сказаў: кажу табе, Пётр, не засьпявае певень сёньня, як ты тройчы зрачэшся, што ня ведаеш Мяне. І сказаў ім: калі я пасылаў вас безь мяшка і бяз торбы і без абутку, ці мелі вы ў чым нястачу? Яны адказвалі: ні ў чым. Тады Ён сказаў ім: але цяпер, хто мае мяшок, той вазьмі яго, таксама і торбу; а ў каго няма, прадай вопратку сваю і купі меч; бо маўляю вам, што мусіць збыцца на Мне і гэтае напісанае: «і да зладзеяў залічаны». Бо тое, што пра Мяне, канчаецца. Яны сказалі: Госпадзе! вось, тут два мечы. Ён сказаў ім: досыць. І выйшаўшы пайшоў як звычайна на гару Аліўную; за Ім сьледам пайшлі і вучні Ягоныя. А прыйшоўшы на месца, сказаў ім: малецеся, каб ня ўпасьці ў спакусу. І Сам адышоў ад іх - як кінуць каменем, і, схіліўшы калені, маліўся, кажучы: Войча! о, калі б Ты дабраволіў пранесьці чару гэтую міма Мяне! зрэшты, не Мая воля, а Твая хай будзе. І зьявіўся Яму анёл зь нябёсаў і мацаваў Яго. І ў змаганьні ўнутраным руплівей маліўся; і быў пот Ягоны, як кроплі крыві, што падалі на зямлю. Устаўшы з малітвы, Ён прыйшоў да вучняў, і застаў іх у сьне ад смутку, і сказаў ім: што вы сьпіце? устаньце і малецеся, каб ня ўпасьці ў спакусу.

ЛУКАША 22:1-46 Біблія (пераклад А.Бокуна) (БББ)

Набліжалася ж сьвята праснакоў, называнае Пасха. І шукалі першасьвятары і кніжнікі, як забіць Яго, бо баяліся народу. А шатан увайшоў у Юду, называнага Іскарыётам, аднаго з ліку Дванаццаці, і той, адыйшоўшы, гутарыў з першасьвятарамі і начальнікамі варты, як Яго выдаць ім. І яны ўзрадаваліся, і дамовіліся даць яму грошы, і ён абяцаў, і шукаў нагоды, каб выдаць Яго ім не пры натоўпе. Прыйшоў жа дзень праснакоў, калі мусілі рэзаць пасхальнае [ягня]. І паслаў [Ісус] Пятра і Яна, сказаўшы: «Ідзіце, падрыхтуйце нам есьці Пасху». Яны ж сказалі Яму: «Дзе хочаш, каб мы прыгатавалі?» Ён жа сказаў ім: «Вось, пры ўваходзе вашым у горад, сустрэнецца вам чалавек, які нясе збан вады. Ідзіце за ім у дом, у які ён увойдзе, і скажыце гаспадару дому: “Настаўнік гаворыць табе: ‘Дзе сьвятліца, у якой буду есьці Пасху з вучнямі Маімі?’ ” І ён пакажа вам залю вялікую, засланую; там падрыхтуйце». Пайшоўшы ж, яны знайшлі, як Ён сказаў ім, і падрыхтавалі Пасху. І калі прыйшла гадзіна, Ён узьлёг, і дванаццаць апосталаў з Ім. І Ён сказаў ім: «Жаданьнем жадаю Я есьці з вамі гэтую Пасху перш, чым маю цярпець [пакуты]. Бо кажу вам, што ўжо ня буду есьці яе, пакуль ня споўніцца ў Валадарстве Божым». І, узяўшы келіх, падзякаваўшы, сказаў: «Вазьміце гэта і падзяліце паміж сабою, бо кажу вам, што ня буду піць ад плоду вінаграднага, пакуль ня прыйдзе Валадарства Божае». І, узяўшы хлеб, падзякаваўшы, паламаў і даў ім, кажучы: «Гэта ёсьць Цела Маё, Якое за вас даецца. Рабіце гэта на ўспамін пра Мяне». Гэтаксама і келіх [узяў] пасьля вячэры, кажучы: «Гэта келіх Новага Запавету ў Крыві Маёй, якая за вас праліваецца. Але вось, рука таго, хто выдае Мяне, са Мною за сталом. І, сапраўды, Сын Чалавечы ідзе паводле таго, як вызначана, але гора таму чалавеку, які Яго выдае». І яны пачалі пытацца адзін у аднаго, хто гэта з іх меўся зрабіць гэта. Узьнялася ж і спрэчка між імі, хто з іх лічыцца большым. Ён жа сказаў ім: «Валадары народаў пануюць над імі, і тыя, што маюць над імі ўладу, дабрадзеямі называюцца. Вы ж ня гэтак, але большы сярод вас станься як меншы, і правадыр — як служыцель. Бо хто большы: той, які ўзьлягае за сталом, ці той, які паслугуе? Ці ня той, які ўзьлягае? А Я сярод вас, як той, які паслугуе. Вы ж тыя, хто застаецца са Мною ў спакусах Маіх, і Я пераказваю вам Валадарства, як Мне пераказаў Айцец Мой, каб вы елі і пілі за сталом Маім у Валадарстве Маім; і сядзелі на пасадах, судзячы дванаццаць каленаў Ізраіля». І сказаў Госпад: «Сымоне, Сымоне! Вось, шатан зажадаў прасейваць вас, як пшаніцу, а Я маліўся за цябе, каб не паменшала вера твая; і ты, некалі павярнуўшыся, умацуй братоў тваіх». Той жа адказаў Яму: «Госпадзе! З Табою я гатовы ісьці і ў вязьніцу, і на смерць!» Ён жа сказаў: «Кажу табе, Пётар, не прапяе певень сёньня, як ты тройчы адрачэшся, што ведаеш Мяне». І сказаў ім: «Калі Я пасылаў вас бяз кайстры, і бяз торбы, і без абутку, ці мелі вы нейкую нястачу?» Яны адказалі: «Аніякай». Тады Ён сказаў ім: «Але цяпер, хто мае кайстру, няхай возьме таксама і торбу, і хто ня мае, няхай прадасьць адзеньне сваё і купіць меч. Бо кажу вам, што мусіць зьдзейсьніцца на Мне ўсё гэта, што напісана: “І да беззаконьнікаў залічаны”. Бо ўсяму, што адносна Мяне, надыходзіць канец». Яны ж сказалі: «Госпадзе! Вось, тут два мячы!» А Ён сказаў ім: «Даволі!» І, выйшаўшы, пайшоў, як звычайна, на гару Аліўную; а за Ім пайшлі і вучні Ягоныя. Прыйшоўшы ж на месца, Ён сказаў ім: «Маліцеся, каб не ўвайсьці ў спакусу». І Ён адыйшоў ад іх як кінуць камень, і, укленчыўшы, маліўся, кажучы: «Ойча, калі хочаш, пранясі келіх гэты міма Мяне. Аднак не Мая воля, але Твая няхай станецца». Зьявіўся ж Яму анёл з неба, умацоўваючы Яго. І, будучы ў барацьбе сьмяротнай, пільней маліўся, а быў пот Ягоны, як кроплі крыві, што падалі на зямлю. І, устаўшы ад малітвы, Ён прыйшоў да вучняў і знайшоў іх, што яны сьпяць ад смутку. І сказаў ім: «Што вы сьпіцё? Устаньце, маліцеся, каб не ўвайсьці ў спакусу».