Калі пра Хрыста прапаведуецца, што Ён паўстаў зь мёртвых, дык як некаторыя з вас кажуць, быццам няма ўваскрэсеньня зь мёртвых?
Калі няма ўваскрэсеньня зь мёртвых, дык і Хрыстос не ўваскрэс;
а калі Хрыстос не ўваскрэс, дык і пропаведзь нашая марная, марная і вера ваша.
Пры гэтым мы сталіся б тады і непраўдзівымі сьведкамі пра Бога, бо сьведчылі б пра Бога, што Ён уваскрэсіў Хрыста, Якога Ён не ўваскрэшваў, калі, гэта значыцца, мёртвыя не ўваскрасаюць;
бо, калі мёртвыя не ўваскрасаюць, дык і Хрыстос не ўваскрэс;
а калі Хрыстос не ўваскрэс, дык вера ваша марная; вы яшчэ ў грахах вашых;
таму і памерлыя ў Хрысьце загінулі.
І калі мы ў гэтым толькі жыцьці спадзяёмся на Хрыста, дык мы самыя няшчасныя з усіх людзей.
Але Хрыстос уваскрэс зь мёртвых, першынец з памерлых.
Бо як сьмерць праз чалавека, так праз чалавека і ўваскрэсеньне зь мёртвых.
Як у Адаме ўсе паміраюць, так у Хрысьце ўсе ажывуць.
Кожны ў сваім парадку; першынец Хрыстос, потым Хрыстовыя, у прышэсьце Ягонае.
А потым канец, калі Ён перадасьць Царства Богу і Айцу, калі скасуе ўсякае начальства і ўсякую ўладу і сілу;
бо Яму належыць валадарыць, пакуль «пакладзе ўсіх ворагаў пад ногі Свае»,
а як апошні вораг зьнішчыцца - сьмерць,
бо «ўсё пакарыў пад ногі Ягоныя»; калі ж сказана, што Яму ўсё падначалена, дык ясна, што акрамя Таго, Які пакарыў Яму ўсё.
Калі ж усё ўпакорыць Яму, тады і сам Сын скарыцца Таму, Хто скарыў ўсё Яму, хай будзе Бог усё ва ўсім.
Інакш, што робяць тыя, якія прымаюць хрышчэньне для мёртвых? Калі мёртвыя наогул не ўваскрасаюць, дык навошта і прымаюць хрышчэньне для мёртвых?
Навошта ж і мы ўвесь час падупадаем небясьпецы?
Я кожны дзень паміраю; прысягаю ў гэтым пахвалою вашаю, браты, якую я маю ў Хрысьце Ісусе, Госпадзе нашым.
Разважыўшы па-людзку, калі я змагаўся са зьвярамі ў Эфэсе, якая мне карысьць, калі мёртвыя не ўваскрасаюць? Будзем есьці і піць, бо заўтра памрэм.
Не давайцеся ў зман; дрэнныя суполькі псуюць добрыя норавы.
Працьверазецеся, як трэба, і не грашэце; бо на сорам вам кажу - некаторыя з вас ня ведаюць Бога.
Але скажа хто-небудзь: як уваскрэснуць мёртвыя? і ў якім целе яны прыйдуць?
Неразумны! тое, што ты сееш, не ажыве, калі не памрэ;
і калі ты сееш, дык сееш ня цела будучае, а голае зерне, якое будзе, пшанічнае або іншае якое;
але Бог дае яму цела як хоча, і кожнаму семені сваё цела.
Ня ўсякая плоць, але інакшая плоць у людзей, інакшая плоць у жывёлін, інакшая ў рыб, інакшая ў птушак.
Ёсьць целы нябесныя і целы зямныя: але інакшая слава ў нябесных, інакшая ў зямных;
інакшая слава ў сонца, інакшая слава ў месяца, інакшая ў зорак; і зорка ад зоркі розьніцца славаю.
Так і пры ўваскрэсеньні мёртвых; сеецца ў тленьні, паўстае ў нятленьні;
сеецца ў няславе, паўстае ў славе; сеецца ў немачы, паўстае ў сіле;
сеецца цела душэўнае, паўстае цела духоўнае. Ёсьць цела душэўнае, ёсьць цела і духоўнае.
Так і напісана: «першы чалавек Адам стаўся душою жывою»; а апошні Адам ёсьць дух жыватворчы.
Але ня духоўнае раней, а душэўнае, потым духоўнае.
Першы чалавек - зь зямлі, і зямны; другі чалавек - Гасподзь - зь неба.
Які зь зямлі, такія зямныя; і які нябесны, такія і нябесныя;
і як мы насілі вобраз зямнога, так будзем насіць і вобраз нябеснага.
Але тое скажу вам, браты, што плоць і кроў ня могуць успадкаваць Царства Божага, і тленьне ня спадкуе нятленьня.
Я кажу вам тайну, ня ўсе мы памрэм, але ўсе пераменімся;
раптам, у імгненьне вока, пры апошняй трубе; бо затрубіць, і мёртвыя ўваскрэснуць нятленьнымі, а мы пераменімся;
бо тленнае гэтае мае апрануцца ў нятленнае, і сьмяротнае гэтае - апрануцца ў несьмяротнасьць.
Калі ж тленьне гэтае апранецца ў нятленнасьць і сьмяротнае гэтае апранецца ў несьмяротнасьць, тады збудзецца слова напісанае: «паглынута сьмерць перамогаю.
Сьмерць! дзе тваё джала? пекла! дзе твая перамога?».
А джала сьмерці - грэх; а сіла грэху - закон.
Дзякаваць Богу, Які даў нам перамогу Госпадам нашым Ісусам Хрыстом.