ЛУКІ 1:1-25

Як ужо многія намагаліся напісаць аповесьць пра падзеі, якія ў нас адбыліся, як пераказалі нам тыя, што былі ад пачатку відавочцамі і сталіся паслугачамі Слова, надумаў і я, прайшоўшы ўсё нанова, дакладна па парадку апісаць табе, вяльможны Тэафілю, каб ты пазнаў надзейнасьць словаў, у якіх быў навучаны. Сталася ў дні Ірада, валадара Юдэйскага, [быў] сьвятар з Абіявае чаргі, на імя Захарыя, і жонка ягоная з дачок Аарона, і імя яе — Альжбета. Былі яны абое праведныя перад Богам, ходзячы паводле прыказаньняў і пастановаў Госпада беззаганна. І не было ў іх дзіцяці, таму што Альжбета была няплодная, і абое яны былі пажылыя ў гадах сваіх. І сталася, калі ў парадку чаргі сваёй ён спаўняў абавязак сьвятарскі перад Богам, выпала яму паводле звычаю сьвятароў кадзіць, увайшоўшы ў бажніцу Госпадаву. І ўсё мноства народу звонку малілася ў час каджэньня. І зьявіўся яму анёл Госпада, які стаў з правага боку кадзільнага ахвярніку. І ўстрывожыўся Захарыя, убачыўшы яго, і ахапіў яго страх. Анёл жа сказаў яму: «Ня бойся, Захарыя! Бо пачутая просьба твая, і жонка твая Альжбета народзіць табе сына, і дасі яму імя Ян. І будзе табе радасьць і вясёласьць, і многія ўзрадуюцца нараджэньню ягонаму. Бо ён будзе вялікі перад Госпадам, і ня будзе піць віно і сікеру, і Духам Сьвятым напоўніцца яшчэ ва ўлоньні маці сваёй. І многіх з сыноў Ізраіля зьверне да Госпада, Бога іхняга. І будзе ісьці перад Ім у духу і сіле Ільлі, каб вярнуць сэрцы бацькоў дзецям, і непаслухмяным — лад думак праведнікаў, каб падрыхтаваць Госпаду народ падрыхтаваны». І сказаў Захарыя анёлу: «З чаго даведаюся я гэтае? Бо я — стары, і жонка мая ў гадах пажылых». І, адказваючы, сказаў яму анёл: «Я — Габрыэль, які стаю перад Богам, і я пасланы гаварыць з табою і дабравесьціць табе гэтае. І вось, будзеш ты маўчаць, і ня зможаш гаварыць да дня, калі гэта станецца, за тое, што не паверыў словам маім, якія споўняцца ў свой час». І чакаў народ Захарыю, і дзівіўся, што ён марудзіць у бажніцы. А ён, выйшаўшы, ня мог гаварыць да іх; і зразумелі, што бачыў відзеж у бажніцы; і ён ківаў ім, і застаўся немы. І сталася, калі скончыліся дні службы ягонай, ён вярнуўся ў дом свой. Пасьля гэтых дзён зачала Альжбета, жонка ягоная, і хавала гэта пяць месяцаў, кажучы: «Гэтак учыніў мне Госпад у дні, калі глянуў на мяне, каб зьняць з мяне ганьбу між людзьмі».