ЁЎ 23:1-17

І адказаў Ёў, і сказаў: «І сёньня з горыччу жальба мая, бо рука Ягоная цяжэйшая за стагнаньне маё. О, каб я ведаў, дзе знайсьці Яго, я пайшоў бы да месца жытла Ягонага! Я б прынёс перад аблічча Ягонае справу маю і напоўніў бы вусны мае нараканьнямі. І ведаў бы я словы, якімі Ён адкажа, і зразумеў бы, што Ён будзе казаць мне. Ці з вялікім запалам Ён будзе спрачацца са мною? Не! Ён толькі зьверне ўвагу на мяне! Там справядлівы прадставіць справу сваю перад Ім, і ад Судзьдзі майго выйду я вольным. Але вось, я іду на ўсход, і няма Яго, і іду на захад, і не знаходжу Яго. На поўначы шукаю Яго, і ня бачу, і паварочваю на поўдзень, і не заўважаю. А Ён ведае шлях мой, і няхай выспрабуе мяне, выйду я [чысты], як золата. Нага мая трымалася сьлядоў Ягоных, я пільнаваў шляхі Ягоныя і не зыходзіў з іх. Ад загадаў вуснаў Ягоных не адступаюся, і захоўваю словы вуснаў Ягоных як пастанову. Ён адзін [вырашае], і хто заверне Яго? І што захоча душа Ягоная, Ён зробіць. Бо Ён зробіць, што прызначыў пра мяне, і шмат такога ёсьць у Яго. Таму я дрыжу перад абліччам Ягоным, разважаю [пра Яго], і ў страху вялікім перад Ім. Бог аслабіў сэрца маё, і Усемагутны настрашыў мяне. Бо не ад цемры я гіну, і аблічча маё не пакрытае змрокам.