If you have would like a copy of this version please contact info@davarpartners.org

Text: Varhadi-Nagpuri New Testament, CC-BY-SA-4.0, The Love Fellowship. Audio: Varhadi-Nagpuri New Testament Audio Bible, CC-BY-SA-4.0, Davar Partners International, The Love Fellowship, 2022

Varhadi-Nagpuri New Testament

Varhadi (वऱ्हाडी) Bible by The Love Fellowship is licensed under Creative Commons Attribution-ShareAlike 4.0 License.

एक दिवस येशू जवा गनेसरच्या समुद्राच्या काटावर उभा होता, तवा तती लोकायची एक मोठी गर्दी जमा झाली, अन् देवाचं वचन आयक्याले त्याच्यावर येऊन पडत होती, अन् तवा असं झालं. कि त्यानं समुद्राच्या काटावर दोन डोंगे बाजुले लावलेले पायले, अन् त्यानं पायलं कि काई मासोया पकडणारे डोंग्यातून खाली उतरून जाळे धुऊन रायले होते. त्या डोंग्याय पैकी एक डोंगा जो शिमोनचा होता, त्याच्यावर चढून, येशूनं शिमोनाले विनंती केली, कि “काटावरून थोडसाक अंदर घे,” तवा तो बसला, अन् लोकायले डोंग्यातून उपदेश देऊ लागला. जवा येशूनं लोकायच्या गर्दी सोबत बोलणं संपवल, तवा त्यानं शिमोनाले म्हतलं, “खोल पाण्यात डोंग्याले जाऊ दे, अन् मासोया पकळ्याले आपले जाळं टाका.” शिमोनानं त्याले उत्तर देलं, “हे गुरुजी आमी सऱ्या रात्रभर मेहनत केली, पण आमी काईच मासोया पकडल्या नाई, तरी पण तू म्हणते, म्हणून जाळं टाकतो.” जवा त्यायनं तसं केलं तवा मासोयाचा मोठा गोयंका त्यायच्या जाळ्यात आला, अन् त्यायचं जाळं फाटु लागलं, तवा त्यायनं आपल्या संग च्यायले जे दुसऱ्या डोंग्यात होते, त्यायले खुणावून म्हतलं, की येऊन आमची मदत करा तवा त्यायनं येऊन त्यायची मदत केली अन् दोन्ही डोंगे एवढे भरले कि ते डुबणार होते. हे चमत्कार पाऊन शिमोन पतरसन येशूच्या पाया लागून म्हतलं, “प्रभू जी, माह्यापासून चालले जा कावून कि मी पापी माणूस हाय!” कावून कि एवढ्या मासोयाले पकडल्याने त्याले अन् त्याच्या संग च्यायले आश्चर्य वाटलं होतं; तसचं शिमोनाच्या संगचे याकोब अन् योहान, जे जब्दीचे पोरं होते, त्यायले पण आश्चर्य वाटलं, तवा येशूनं शिमोनाले म्हतलं, “भेऊ नोको, आतापरेंत तुमी मासोया पकळनारे होते, पण आज पासून मी तुमाले हे शिकवतो की लोकायले माह्या जवळ विश्वासात कसं आणावं.” अन् त्यायनं डोंगे किनाऱ्यावर लावल्यावर सर्व सोडून ते त्याच्या मांग गेले.


जवा येशू एका गावात होता, तवा तती एक कुष्ठरोगी येशूच्या जवळ आला, अन् त्याच्या पुढे येऊन टोंगे टेकून त्यानं त्याले विनंती केली, “हे प्रभू, जर तुह्यी इच्छा अशीन तर मले बरं करू शकते.” तवा त्यानं हाताले पुढं करून त्याले स्पर्श केला अन् म्हतलं, “माह्यावाली इच्छा हाय, कि तू बरा हून जाय.” अन् तवाच तो कुष्ठरोगाने एकदम चांगला झाला. मंग येशूनं त्याले चिताऊन म्हतलं, “कोणाले पण हे गोष्ट सांगू नको, पण स्वताले जाऊन याजकाले दाखवं, अन् तू चांगल्या झाल्यावर जे काई मोशेनं आपल्या नियमशास्त्रात कऱ्याले लावलं हाय त्याच्या अनुसार देवाले बलिदान अर्पण कर की लोकायले माईत व्हावं की तू बरा झाला हाय.” पण त्या विषायाची चर्चा अजूनच पसरली, अन् बऱ्याचं लोकायची गर्दी त्याचं आयक्याले अन् बिमारीतून चांगलं होण्यासाठी तती जमा झाली. पण येशू सुनसान जागेवर जाऊन प्रार्थना करत होता.


एका दिवशी असं झालं की, जवा येशू उपदेश देऊ रायला होता, तवा गालील प्रांतातल्या अन् यहुदीया प्रांतातल्या हरएक गावातून, अन् यरुशलेम शहरातून आलेले परुशी व मोशेच्या नियमशास्त्राचे शिक्षक तती बसलेले होते; अन् रोग चांगलं कऱ्याची देवाची सामर्थ्य येशू पासी होती. तवा काई लोकायन त्याच्यापासी एका लकव्याच्या रोगी माणसाले बाजीवर घेऊन आले, अन् ते त्याले घराच्या अंदर घेऊन जाऊन त्याच्या समोर ठेव्याच्या उपाय शोधून रायले होते. पण गर्दीच्यानं ते त्याले येशू पासी घेऊन जाऊ शकले नाई, म्हणून त्यायनं तो जती उभा होता ततीच घरावरचे कवलं काढून, अन् ज्या बाजीवर तो लकव्याचा रोगी झोपला होता, त्याले ततून खाली येशू समोर उतरवले. तवा येशूनं त्या चार लोकायचा विश्वास पाऊन त्या लकव्याच्या माणसाले म्हतलं, “पोरा, मी तुह्या पापाले क्षमा करतो.” तवा बरेचसे मोशेच्या नियमशास्त्राचे शिक्षक लोकं अन् परुशी विचार करू लागले कि “हा कोण हाय, जो देवाची निंदा करते? देवावाचून कोणीचं पापायची क्षमा करू शकत नाई.” तवा येशूनं त्यायच्या मनातल्या गोष्टी जाणून, त्यायले म्हतलं, “तुमी तुमच्या मनात असा विचार नाई करायला पायजे. यातून माह्यासाठी कोणतं सोपे हाय? तुह्या पापाची क्षमा झाली हाय, असं लकव्याच्या माणसाले म्हणनं की असं म्हणनं कि उठ, आपली बाज उचलून चाल फिर? पण मी, जो माणसाचा पोरगा हावो, पृथ्वीवर लोकायच्या पापाची क्षमा कऱ्याचा अधिकार हाय.” तवा त्यानं लकव्याच्या माणसाकड़े फिरून पायलं अन् म्हतलं. “मी तुले सांगतो, उठ आपली बाज उचलून आपल्या घरी चालला जाय.” . तो लगेचं त्यायच्या समोरून उठला ज्याच्यावर तो पडून होता, ते उचलून घेऊन देवाचा गौरव करत आपल्या घरी गेला. तवा ते सरे जन हापचक झाले अन् देवाचा गौरव करू लागले, अन् लय भेऊन म्हणाले, “आमी आज चमत्काराचे काम पायले हायत.”


मंग येशू बायर गेला, तवा त्यानं लैवी नावाच्या एका कर घेणाऱ्याले पायलं, जो हल्फईचा पोरगा होता, तो आपल्या जकात घेणाऱ्या नाक्यावर बसला होता, तवा येशूनं त्याले पाऊन म्हतलं, “माह्या संग ये अन् माह्य अनुकरण कर.” तवा तो सर्व काई सोडून उठला, अन् त्याच्यावाल्या मांग गेला.

येशू अन् त्याचे शिष्य लैवीच्या घरी रात्रीचं जेवण करून रायले होते, त्या ठिकाणी लय जकातदार व पापी लोकं जेव्याले पंगतीत बसलेले होते, कावून की ते लय होते. तवा परुशी अन् मोशेच्या नियमशास्त्राचे शिक्षक लोकं येशूच्या शिष्यायले हे म्हणून कुरकुर कराले लागले, “तुमी पापी अन् करवसुली करणाऱ्या लोकायबरोबर कावून जेवण करता?”

येशूनं त्यायले उत्तर देलं, “कि निरोगी लोकायले वैद्याची (डॉक्टराची) गरज नाई, पण रोगी लोकायले गरज हाय. पण मी धर्मी लोकायले नाई पण पापी लोकायचे आपल्या पापापासून मन फिरवायले आलो हाय.” मंग एक दिवस, काई लोकाईन येऊन येशूले विचारलं, “योहानाचे शिष्य अन् परुशी लोकं तर बरोबर उपास करतेत, अन् प्रार्थना करतेत, पण तुह्ये शिष्य कावून खातेत अन् पितेत?” तवा येशूनं त्यायले म्हतलं, “जोपरेंत माह्यावाले शिष्य माह्या संग हायत ते उपास कसे करतीन? कावून की ते खुश हायत, जसे एका नवरदेवाचे मित्र लग्नात आनंद करतात, तवा ते त्या दिवसात उपास करत नाई. पण जवा ते दिवस येईन जवा नवरदेव त्यायच्या पासून दूर जाईन, तवा ते त्या दिवसात उपास करतीन.” त्यानं एक कथा पण त्यायले सांगतली “कोणी माणूस नव्या कपड्यातून फाडून जुना कपड्याले थीगय नाई लावत, तसं केलं तर, नवीन कपडा फाटून जाईन अन् जुन्या कपड्या सोबत तो जुडणार पण नाही. नव्या अंगुराचा रस जुन्या चामळ्याच्या थयल्या मध्ये ठेवत नाई, पण जर नवीन अंगुराचा रस जुन्या चामळ्याच्या थयल्या मध्ये ठेवलं तर चामळ्याच्या थयल्या फुटतात, अन् अंगुराचा रस नाश होते. म्हणून नवीन अंगुराचा रस नवीन चामळ्याच्या थयल्यात ठेवतात. कोणी माणूस जुना अंगुराचा रस पेऊन, नव्याची इच्छा करत नाई, कावून कि तो म्हणते जुनाच उत्तम हाय.”

Listen to लुका 5