လုကာ 2

ယေသျှုဖွားမြင်ခြင်း

(မဿဲ ၁.၁၈–၂၅)

1ထိုကာလ၌ ဧကရာဇ်ဘုရင် သြဂုတ္တုသည် ရောမအင်ပါယာတစ်ခုလုံးကို သန်းခေါင်စာရင်း ကောက်ယူရန် အမိန့်တော်ထုတ်လေ၏။ 2ဤသည်ကား ကုရေနိသည် ယှုရိဘုရင်ခံဖြစ်သောအခါ ပထမဆုံးအကြိမ် သန်းခေါင်စာရင်း ကောက်ခြင်း ဖြစ်၏။ 3သို့ဖြစ်၍ လူတိုင်းသည် စာရင်းသွင်းရန် မိမိရို့၏ဇာတိမြို့ရွာသို့ လားကြ၏။

4ထို့ကြောင့် ယောသပ်သည်လည်း ဒါဝိဒ်၏အမျိုးအနွယ် ဖြစ်သောကြောင့် ဂါလိလဲနယ် နာဇရက်မြို့မှ ဒါဝိဒ်၏မြို့ဖြစ်သည့် ယုဒပြည် ဗက်လင်မြို့သို့ လားကြ၏။ 5သူသည် ထိမ်းမြားရန် စိ့စပ်ထားသော မာရိနှင့်အတူ စာရင်းသွင်းရန် လားလေ၏။ သူမ၌ ကိုယ်ဝန်လွယ်ထားလျက် ဟိ၏။ 6သူရို့သည် ဗက်လင်မြို့တွင် ဟိနိန်စဉ် အချေ မွီးဖွားချိန် ရောက်လာ၍၊ 7သူမသည် မိမိ၏သားဦးကို ဖွားမြင်လေ၏။ တည်းခိုသည့်အိမ်တွင် သူရို့အတွက် နီရာမဟိသောကြောင့် သူမသည် သူငယ်ကို အဝတ်စနှင့်ပတ်ကာ နွားစာခွက်တွင် သိပ်ထားလေ၏။

သိုးထိန်းများနှင့် ကောင်းကင်တမန်တိ

8ထိုအခါ ထိုပြည်၌ သိုးထိန်းရို့သည် ညဉ့်အခါ ကွင်းပြင်၌ မိမိရို့၏သိုးအုပ်ကို စောင့်ရှောက်နိန်ကြ၏။ 9သခင်ဘုရား၏ ကောင်းကင်တမန်တစ်ပါးသည် သူရို့၌ ပေါ်လာပြီး၊ သခင်ဘုရား၏ ဘုန်းတန်ခိုးတော်သည် သူရို့ပတ်လည်တွင် ထွန်းလင်းတောက်ပလေ၏။ ထိုသူရို့သည် အလွန် ကြောက်လန့်ကြလေ၏။ 10သို့ရာတွင် ကောင်းကင်တမန်က “မကြောက်ကတ်ကေ့၊ ငါသည် လူတိအားလုံးအတွက် အလွန်ဝမ်းမြောက်စရာ သတင်းကောင်းကို သင်ရို့ပါးသို့ ယူလာ၏။ 11ဤနိ့တွင် ဒါဝိဒ်မြို့၌ အသျှင်ခရစ်တော်တည်းဟူသော ကယ်တင်သျှင်သည် သင်ရို့အဖို့အလို့ငှာ ဖွားမြင်ခြင်းကို ခံတော်မူဗျာယ်။ 12သင်ရို့အတွက် ဤအကြောင်းအရာ၏ နိမိတ်လက္ခဏာဟူမူကား၊ မွီးကင်းစအချေ တစ်ယောက်ကို အဝတ်စနှင့် ရစ်ပတ်ပြီးလျှင် နွားစာခွက်၌ သိပ်ထားသည်ကို တွိ့မြင်ရလိမ့်မည်” ဟု မြွက်ဆို၏။

13ထိုကောင်းကင်တမန်နှင့်အတူ ကောင်းကင် ဗိုလ်ခြေအပေါင်းရို့သည် ရုတ်တရက်ပေါ်လာကြပြီးလျှင်၊

14“အမြင့်ဆုံးသော ကောင်းကင်ဘုံ၌ ဟိတော်မူသော ဘုရားသခင်သည် ဘုန်းကြီးတော်မူပါစီသောဝ်။

မြီကြီးထက်မှာလည်း ကိုယ်တော် နှစ်သက်တော်မူသော လူအပေါင်းရို့၌ ငြိမ်သက်ခြင်း ဟိပါစီသောဝ်” ဟု ဘုရားသခင်ကို ချီးမွမ်းမြွတ်ဆိုကြ၏။

15ကောင်းကင်တမန်ရို့သည် သူရို့ပါးမှ ထွက်ခွါ၍ ကောင်းကင်ဘုံသို့ ပြန်ကြသောအခါ သိုးထိန်းရို့က “ထာဝရဘုရားသည် ငါရို့အား ပြောကြားတော်မူသော ဤအမှုအရာများကို ဗက်လင်မြို့သို့ လား၍ ကြည့်ကြကုန်အံ့” ဟု အချင်းချင်း ပြောဆိုကြ၏။

16ထို့ကြောင့် သူရို့သည် အယင်လားကြပြီးလျှင် မာရိနှင့်ယောသပ်ကို လည်းကောင်း၊ နွားစာခွက်၌ သိပ်ထားလျက်ဟိသော သူငယ်တော်ကို လည်းကောင်း မြင်တွိ့ကြလေ၏။ 17သူငယ်ကို မြင်တွိ့သောအခါ သူရို့သည် သူငယ်တော်နှင့်ပတ်သက်၍ ကောင်းကင်တမန် ပြောပြသော အကြောင်းအရာများကို ပြောပြကြ၏။ 18သိုးထိန်းတိပြောသော စကားကို ကြားရသောသူ အပေါင်းရို့သည် အလွန်အံ့သြကြ၏။ 19မာရိကလည်း ထိုအကြောင်းအရာအားလုံးကို မှတ်ထားပြီးလျှင် အလေးအနက် စဉ်းစားဆင်ခြင်လျက် နိန်၏။ 20သိုးထိန်းရို့က ကောင်းကင်တမန် ဖော်ပြသည့်အတိုင်း ကြားရ၊ မြင်ရသဖြင့် ဘုရားသခင်ကို ချီးမွမ်းမြွက်ဆိုလျက် ပြန်လားကြလေ၏။

ယေသျှုဟုနာမည်ပီးခြင်း

21 # လု ၁.၃၁ သျှစ်ရက်မြောက်သောနိ့တွင် သူငယ်အား အရီဖျားလှီးခြင်းမင်္ဂလာကို ပီးသောအခါ၊ သူငယ်ပဋိသန္ဓေမယူခင် ကောင်းကင်တမန်ကပီးသော နာမည်ဖြစ်သည့် ယေသျှုဟူသောနာမည်ဖြင့် မှည့်ကြလေ၏။

ယေသျှုကို ဗိမာန်တော်၌ဆပ်ကပ်ခြင်း

22မောသျှေ၏ ပညတ်တရားအရ ယောသပ်နှင့်မာရိသည် စင်ကြယ်ခြင်းဝတ်ကို ပြုရမည့် အချိန်ရောက်သောအခါ ဘုရားသခင် ရှိ့တော်၌ ဆက်ကပ်ရန် သူငယ်ကို ယေရုဆလင်မြို့သို့ ခေါ်ဆောင်လား၏။ 23“သားဦးယောက်ျားမှန်သမျှကို ဘုရားသခင်အား ဆက်ကပ်ရမည်” ဟူ၍ ဘုရားသခင်၏ ပညတ်တ္တိကျမ်း၌ ဖော်ပြထား၏။ 24သူရို့သည်လည်း “ဂြိုးချေ နှစ်ကောင်ကို ဖြစ်စီ၊ ခိုနှစ်ကောင်ကို ဖြစ်စီ ပူဇော်ရမည်” ဟူ၍ လည်းကောင်း ဘုရားသခင်၏ ပညတ်တ္တိကျမ်းတွင် ဖော်ပြပါဟိသည့်အတိုင်း ဆက်ကပ်ပူဇော်ကြ၏။

25ထိုအချိန်၌ သျှုမောင်ဟု ခေါ်သော လူတစ်ယောက်သည် ယေရုဆလင်မြို့တွင် နီထိုင်လျက်ဟိ၏။ သူသည် ဖြောင့်မတ်သောသူဖြစ်၍ ဘာသာတရားကိုင်းယှိုင်းသောသူဖြစ်၏။ သူသည် ဣသရေလလူမျိုးတိ ကယ်တင်ခြင်းရဖို့ရန် စောင့်မျှော်နိန်သောသူလည်း ဖြစ်ပြီး သန့်ယှင်းသောဝိညာဉ်တော်သည် သူ၌ တည်တော်မူ၏။ 26သူသည် ဘုရားသခင်၏ မေသျှိယကို မဖူးရခင်မသီရဟု သန့်ယှင်းသောဝိညာဉ်တော်အားဖြင့် ဗျာဒိတ်တော်ကို ရထားသူလည်းဖြစ်၏။ 27ထိုအခါ သျှုမောင်သည် ဝိညာဉ်တော်၏ ဦးဆောင်မှုအားဖြင့် ဗိမာန်တော်ထဲသို့ ဝင်လေ၏။ ပညတ်တရားအတိုင်း ဆောင်ရွက်ရန် မိဖနှစ်ပါးရို့သည် သူငယ် ယေသျှုကို ဗိမာန်တော်ထဲသို့ ခေါ်လာကြသောအခါ၊ 28သျှုမောင်သည် သူငယ်ကို သူ့လက်ဖြင့် ပွိ့ချီ၍ ဘုရားသခင်၏ ကျေးဇူးတော်ကို ချီးမွမ်းလေသည်မှာ၊

29“ဘုရားသခင်၊ ကိုယ်တော်၏ ကတိတော်သည် အဂု ပြည့်စုံ နိန်ပြီ ဖြစ်သည့်အတွက်၊

ကိုယ်တော်၏ အခိုင်းအစီကို ငြိမ်သက်စွာ လားရသောအခွင့်ကို ပီးတော်မူပါ။

30-32တစ်ပါးအမျိုးသားတိအတွက် ကိုယ်တော်၏အလင်းကို လင်းစီရန်နှင့်

ကိုယ်တော့်လူမျိုးတော် ဣသရေလ၏ ဘုန်းအသရေ ထွန်းလင်းလာစီရန်၊

လူမျိုးအပေါင်းရို့ရှိ့၌ ကိုယ်တော်သျှင် ပျင်ဆင်ထားသော၊

ကယ်တင်ခြင်းကို အကျွန့်မျက်စိနန့် တပ်အပ်မြင်ရဗျာယ်” ဟု မြွက်ဆို၏။

33သူငယ်၏မိဖရို့သည် သူငယ်နှင့်ပတ်သက်၍ သျှုမောင် ပြောဆိုသောစကားကို ကြားသောအခါ အံ့သြကြ၏။ 34သျှုမောင်သည် သူရို့ကို ကောင်းကြီးပီး၍ သူ၏မိခင် မာရိအား၊ “များစွာသော ဣသရေလလူမျိုး၌ ဖျက်ဆီးခံရသူများနှင့် ကယ်တင်ခြင်းခံရသူများ အတွက် ဤသူငယ်ကို ဘုရားသခင်သည် ရွီးခြယ်ခန့်ထားတော်မူဗျာယ်။ ဤသူသည် ဘုရားသခင်ထံပါးမှ အမှတ်လက္ခဏာဖြစ်ပြီးလျှင် သူ့ကို လူတိက ဆန့်ကျင်ပြောဆိုခြင်းဖြင့်၊ 35သူရို့၏ စိတ်နှလုံးအကြံအစီတိကို ပေါ်လွင်စီကြလိမ့်မည်။ သင်၏နှလုံးကို သံလျက်ဓါးနန့် ထိုးဖေါက်ခံရသကဲ့သို့ နာကြင်စွာခံစားရလိမ့်မည်” ဟု ပြောဆို၏။

36အာသျှာအမျိုးအနွယ်ဝင်၊ ဖနွေလ၏သမီး၊ အန္နအမည်ဟိသည့် အသက်ကြီးရင့်သော ပရောဖက်မတစ်ယောက် ဟိ၏။ သူမသည် အိမ်ထောင်ပြု၍ ခုနစ်နှစ်သာ ပေါင်းသင်းခရပြီး၊ 37အဂု အသက် ၈၄ နှစ်တိုင်တိုင်#၂.၃၇ အဂု အသက် ၈၄ နှစ်တိုင်တိုင်၊ သို့မဟုတ် မုဆိုးမဘဝနှင့် ၈၄ နှစ်ဟိရာ။ မုဆိုးမဘဝနှင့် နီထိုင်ရ၏။ သူမသည် အစာယှောင်၍ ဆုတောင်းလျက် နိ့ညမလပ် ဘုရားဝတ်ပြုကာ ဗိမာန်တော်မှမခွါဘဲ နိန်၏။ 38သူမသည်လည်း ထိုအချိန်၌ ရောက်လာပြီးလျှင် ဘုရားသခင်၏ကျေးဇူးတော်ကို ချီးမွမ်းလျက် ယေရုဆလင်မြို့ ရွီးနုတ်ကယ်တင်ခံရမည့်အကြောင်းကို စောင့်မျှော်နိန်သော လူအပေါင်းရို့အား သူငယ်အကြောင်းကို ပြောဆို၏။

နာဇရက်မြို့သို့ ပြန်လားခြင်း

39 # မ ၂.၂၃ ယောသပ်နှင့် မာရိရို့သည် ဘုရားသခင်၏ ပညတ်တော်ဟိသမျှကို ဆောင်ရွက်ပြီးလျှင် သူရို့၏ မြို့ဖြစ်သော ဂါလိလဲပြည်၊ နာဇရက်မြို့သို့ ပြန်လာကြ၏။ 40သူငယ်သည် ကြီးထွားသန်မာလာပြီး ဉာဏ်ပညာနှင့် ပြည့်စုံကာ ဘုရားသခင်၏ ကျေးဇူးတော်သည် သူ့အထက်၌ တည်လျက်ဟိ၏။

ဗိမာန်တော်ထဲ၌ သူငယ်ယေသျှု

41ယေသျှု၏မိဖရို့သည် နှစ်စဉ်နှစ်တိုင်း ပသခါပွဲတော်ကိုခံယူရန် ယေရုဆလင်မြို့သို့ လားကြလေ၏။ 42ယေသျှုသည် အသက်တစ်ဆယ့်နှစ်နှစ် ဟိသောအခါ သူရို့သည် ထုံးစံဟိသည်အတိုင်း ပွဲတော်သို့ လားကြ၏။ 43သူ၏မိဖရို့သည် ပွဲတော်ပြီးဆုံးချိန်၌ အိမ်သို့ပြန်ကြသော်လည်း သူငယ်ယေသျှုသည် ယေရုဆလင်မြို့တွင် ကျန်ခလေ၏။ ထိုသို့ ကျန်ခသည်ကို သူ၏မိဖရို့သည် မသိကြ။ 44ထို့ကြောင့် သူ၏မိဖရို့က သူသည် သူရို့၏ အပေါင်းအဖော်များထဲတွင် ဟိလိမ့်မည်ဟု ထင်မှတ်လျက် တစ်နိ့တာခရီး လားပြီးမှ မိမိရို့၏ မိတ်ဆွီတိနှင့် ဆွီမျိုးသားချင်းတိကြားတွင် သူ့ကို ရှာကြ၏။ 45သူရို့သည် သူ့ကို မတွိ့သောအခါ ယေရုဆလင်မြို့သို့ ပြန်လား၍ ရှာကြ၏။ 46တတိယမြောက်နိ့တွင် သူရို့သည် သူငယ်ကို ဗိမာန်တော်ထဲတွင် တွိ့ကြ၏။ သူသည် ယုဒဆရာများနှင့် အတူထိုင်ကာ သူရို့၏တရားစကားများကို ကြားနာလျက် သူရို့နှင့် ဆွေးနွေး မိန်းမြန်းလျက် နိန်၏။ 47သူ၏စကားကို ကြားသောသူတိုင်းကလည်း သူ၏ဉာဏ်စွမ်းနန့် ဖြေကြားချက်ကို အံ့သြကြ၏။ 48သူ၏မိဖရို့သည် သူ့ကို တွိ့သောအခါ အံ့မောကျ၍၊ သူ၏ မိခင်က “ငါ့သား၊ ဇာဖြစ်လို့ ငါရို့ကို ဤသို့ ပြုသနည်း၊ မေမေနှင့်ဘာဘာကလည်း ကောင်းကောင်း စိတ်ပူပြီးလျှင် သားချေကို ရှာခရသည်” ဟု ပြော၏။

49သူက၊ “ဇာဖြစ်လို့ အကျွန့်ကို ရှာကြပါသနည်း။ အကျွန့်အဖအိမ်တော်၌ ဟိ နိန်ရမည် ဆိုသည်ကို မသိကြသလား” ဟု မိဖရို့အား ပြန်ပြော၏။ 50သို့ရာတွင် သူရို့က သူသည် မိမိရို့အား ဇာကို ပြောနိန်သည်ကို နားမလည်ကြ။

51ထို့ကြောင့် ယေသျှုသည် မိဖရို့နှင့်အတူ နာဇရက်မြို့သို့ လိုက်လာပြီး မိဖရို့၏စကားကို နာခံလျက်နိန်၏။ သူ၏မိခင်သည်ကား ဖြစ်ပျက်ခသမျှကို မိမိစိတ်နှလုံးထဲတွင် မှတ်သားထားလေ၏။ 52ယေသျှုသည်လည်း ခန္ဓာနှင့် ဉာဏ်ပညာပိုင်းတွင် တိုးတက်ကြီးထွားလျက် ဘုရားသခင်နှင့် လူရှိ့၌ မျက်နှာပွင့်လန်းလျက် ဟိလေ၏။

Currently Selected:

လုကာ 2: NTRKB24

ማድመቅ

Copy