መጽሐፈ ምሳሌ 17
17
1ብዙ ደስታ ከሞላበትና ከክርክር ጋር የዐመፃ ፍሪዳ ካለበት ቤት ይልቅ፥
ከሰላም ጋር ደረቅ ቍራሽ ይሻላል።
2ብልህ አገልጋይ አላዋቂዎች ጌቶችን ይገዛል፥
ከወንድማማች ጋርም ርስትን ይካፈላል።
3ብርና ወርቅ በከውር እንዲፈተን፥
የተመረጡ ሰዎች ልብም በእግዚአብሔር ዘንድ እንዲሁ ነው።
4ክፉ ሰው ከሕግ ውጭ የሆኑትን ሰዎች አንደበት ይሰማል፤
ጻድቅ ግን የሐሰት ከንፈሮችን አይመለከትም።
# የሚቀጥሉት ሁለት መስመሮች በግሪክ ሰባ. ሊ. ምዕ. 17 ቍ. 6 ላይ ናቸው። ለሚያምን በዓለም ያለው ገንዘቡ ነው፥
ለማያምን ግን መሐለቅ የለውም፥
5በድሃ የሚያላግጥ ፈጣሪውን ያነሣሣዋል፥
በሚጠፋም ላይ ደስ የሚለው ከፍርድ አይነጻም፥
የሚራራ ግን ምሕረትን ያገኛል።
6የሽማግሌዎች አክሊል የልጅ ልጆች ናቸው፤
የልጆችም ክብር አባቶቻቸው ናቸው።
7የታመነች ከንፈር ለሰነፍ፥
የሐሰት ከንፈርም ለጻድቅ አትስማማውም።
8ትምህርት ገንዘብ ለሚያደርጓት የባለሟልነት ዋጋ ናት፥
ወደ ተመለሰችበትም መንገድን ታቀናለታለች።
9በደሉን የሚሰውር ሰው ዕርቅን ይሻል፤
በደሉን መሰወር የሚጠላ ግን ቤተሰቦችንና ወዳጆችን ይለያያል።
10ትምክሕት የአስተዋይ ሰው ልቡናን ያሳዝነዋል፥
አላዋቂ ግን ተገርፎ ግርፋቱ አይታወቀውም፥
11ክፉ ሰው ሁሉ ጠብን ያነሣሣል፤
እግዚአብሔርም ምሕረት የሌለውን መልአክ ይልክበታል።
12ዐዋቂ ሰው በትካዜ ውስጥ ይወድቃል፥
አላዋቂዎች ግን ክፉን ያስባሉ።
13በመልካም ፋንታ ክፉን የሚመልስ፥
ክፉ ነገር ከቤቱ አይርቅም።
14የጠብ መጀመሪያ ውኃን መድፈን ነው።#በግሪክ ሰባ. ሊ. የለም።
የጽድቅ መጀመሪያ በነገር መሠልጠንን ይሰጣል፥
የችጋር አበጋዝ ጠብና ክርክር ነው።
15ኃጥኡን ጻድቅ፥ ጻድቁንም ኃጥእ ብሎ መፍረድ
በእግዚአብሔር ዘንድ የረከሰና የተናቀ ነው።
16ለአላዋቂ ሰው ገንዘብ ለምንድን ነው?
አላዋቂ ሰው ጥበብን ገንዘብ ማድረግ አይችልምና፥
ቤቱን የሚያስረዝም ሰው ለራሱ ጥፋትን ይሻል፤
ለመማርም የሚጨንቀው ወደ ክፉ ይወድቃል።
17ሁልጊዜ ወዳጅ ይኑርህ፥
ወንድሞች በመከራ ጊዜ ጠቃሚዎች ይሆናሉ፥
ስለዚህ ይወለዳሉና።
18አላዋቂ ሰው አጋና ይመታል፥
ለባልንጀራውም ዋስ እንደሚሆን በራሱ ደስ ይለዋል።
19ክርክርን የሚወድድ በጠብ ደስ ይለዋል።
20ጠማማ ልብ ያለው መልካም ነገርን አያገኝም፥
አንደበቱን የሚለዋውጥም በክፉ ላይ ይወድቃል።
21የሰነፍ ልብ ገንዘብ ላደረጋት ኀዘን ናት፥
አባት ባልተማረ ልጁ ደስ አይለውም፥
ብልህ ልጅ ግን እናቱን ደስ ያሰኛል።
22ደስ ያላት ልብ ፈውስን ታገኛለች፤
ኀዘንተኛ ሰው ግን አጥንቱን ያደርቃል።
23መማለጃን በዐመፃ በብብቱ የሚቀበል መንገዶቹን አያቀናም፥
ክፉ ሰውም ከጽድቅ መንገዶች ይርቃል።
24የብልህ ሰው ፊት ዐዋቂ ነው፤
የአላዋቂ ሰው ዐይኖች ግን በምድር ዳርቻ ናቸው።
25አላዋቂ ልጅ ለአባቱ ፀፀት ነው፥
ለወለደችውም ኀዘን ነው።
26ጻድቅን ሰው ማዋረድ መልካም አይደለም።
በእውነት ለሚፈርዱም መዋሸት መልካም አይደለም።
27ሻካራ ቃልን ከመናገር የሚከለክል ዐዋቂ ነው፥
ትዕግሥተኛ ሰውም ብልህ ነው።
28አላዋቂ ጥበብን ቢጠይቅ ጥበብ ይሆነዋል፤
ዝም የሚል ሰውም ጥበበኛን ይመስላል።
Currently Selected:
መጽሐፈ ምሳሌ 17: አማ2000
ማድመቅ
Share
Copy
ያደመቋቸው ምንባቦች በሁሉም መሣሪያዎችዎ ላይ እንዲቀመጡ ይፈልጋሉ? ይመዝገቡ ወይም ይግቡ