የYouVersion አርማ
የፍለጋ አዶ

ኤርምያስ 4

4
1“እስራኤል ሆይ፤ ብትመለስ፣
ወደ እኔ ብትመለስ”
ይላል እግዚአብሔር
“አስጸያፊ ነገሮችህን ከፊቴ ብታስወግድ፣
ባትናወጥ ብትቆምም፣
2በእውነት፣ በቅንነትና በጽድቅ፣
‘ሕያው እግዚአብሔርን!’ ብለህ ብትምል፣
አሕዛብ በእርሱ ይባረካሉ፤
በእርሱም ይከበራሉ።”
3 እግዚአብሔር ለይሁዳና ለኢየሩሳሌም ሰዎች እንዲህ ይላል፤
“ዕዳሪውን መሬት ዕረሱ፤
በእሾኽም መካከል አትዝሩ።
4እናንተ የይሁዳ ሰዎች፣ የኢየሩሳሌምም ነዋሪዎች፤
ለእግዚአብሔር ተገረዙ፤
የልባችሁንም ሸለፈት አስወግዱ፤
አለዚያ ስለ ሠራችሁት ክፋት፣
ቍጣዬ እንደ እሳት ይንበለበላል፤
ሊገታውም የሚችል የለም።
ጥፋት ከሰሜን መምጣቱ
5“ ‘በምድሪቱ ሁሉ መለከትን ንፉ’ ብላችሁ፤
በይሁዳ ተናገሩ፣ በኢየሩሳሌም ዐውጁ፤
ጩኹ፤ እንዲህም በሉ፤
‘በአንድነት ተሰብሰቡ፤
ወደ ተመሸጉት ከተሞች እንሽሽ!’
6ወደ ጽዮን ለመግባት ሰንደቅ ዐላማ አንሡ፤
ቶሎ ሸሽታችሁ አምልጡ፤
ከሰሜን መቅሠፍትን፣
ታላቅ ጥፋትን አመጣለሁና።”
7አንበሳ ከደኑ ወጥቷል፤
ሕዝብንም የሚያጠፋ ተሰማርቷል፤
ምድርሽን ባዶ ሊያደርግ፣
ከስፍራው ወጥቷል።
ከተሞችሽ ፈራርሰው ይወድቃሉ፤
ያለ ነዋሪም ይቀራሉ።
8ስለዚህ ማቅ ልበሱ፤
ዕዘኑ፤ ዋይ በሉ፤
የእግዚአብሔር አስፈሪ ቍጣ፣
ከእኛ አልተመለሰምና።
9“በዚያ ቀን” ይላል እግዚአብሔር
“ንጉሡና ሹማምቱ ወኔ ይከዳቸዋል፤
ካህናቱ ድንጋጤ ይውጣቸዋል፤
ነቢያቱም ብርክ ይይዛቸዋል።”
10እኔም፣ “ጌታ እግዚአብሔር ሆይ፤ ሰይፍ ዐንገታቸው ላይ ተቃጥቶ ሳለ፣ ‘ሰላም ይሆንላችኋል’ ብለህ ይህን ሕዝብና ኢየሩሳሌምን ለምን እጅግ አታለልህ?” አልሁ።
11በዚያን ጊዜ፣ ለእዚህ ሕዝብና ለኢየሩሳሌም እንዲህ ተብሎ ይነገራል፤ “ለማበጠር ወይም ለማጥራት ሳይሆን፣ ከዚያ የበረታ የሚጠብስ ደረቅ ነፋስ በምድረ በዳ ካሉት ባድማ ኰረብቶች ወደ ወገኔ ሴት ልጅ 12በእኔ ትእዛዝ ይነፍሳል፤#4፥12 ወይም በእኔ ትእዛዝ የሚመጣው እንግዲህ ፍርዴን በእነርሱ ላይ እናገራለሁ።”
13እነሆ፤ እንደ ደመና ይንሰራፋል፤
ሠረገሎቹ እንደ ዐውሎ ነፋስ ይመጣሉ፤
ፈረሶቹም ከንስር ይፈጥናሉ፤
መጥፋታችን ነውና ወዮልን!
14ኢየሩሳሌም ሆይ፤ እንድትድኚ ከልብሽ ክፋት ታጠቢ፤
እስከ መቼ ክፉ ሐሳብ በውስጥሽ ይኖራል?
15ድምፅ ከዳን ይሰማልና፤
ከኤፍሬም ተራሮችም ጥፋትን ያውጃል።
16“ይህን ለሕዝቦች አሳውቁ፤
ለኢየሩሳሌምም እንዲህ ብላችሁ በይፋ ንገሩ፤
‘ከብበው የሚያስጨንቁ ከሩቅ አገር ይመጣሉ፤
በይሁዳ ከተሞችም ላይ ይደነፋሉ፤
17ሰብል እንደሚጠብቁ ሰዎች ይከቧታል፤
በእኔ ላይ ዐምፃለችና፤’ ”
ይላል እግዚአብሔር
18“የገዛ መንገድሽና ተግባርሽ፣
ይህን አምጥቶብሻል፤
ይህም ቅጣትሽ ነው፤
ምንኛ ይመርራል!
እንዴትስ ልብ ይሰብራል!”
19ወይ አበሳዬ! ወይ አበሳዬ!
ሥቃይ በሥቃይ ላይ ሆነብኝ፤
አወይ፣ የልቤ ጭንቀት!
ልቤ ክፉኛ ይመታል፤
ዝም ማለት አልችልም፤
የመለከትን ድምፅ፣
የጦርነትንም ውካታ ሰምቻለሁና።
20ጥፋት በጥፋት ላይ ይመጣል፤
ምድሪቱም በሞላ ባድማ ትሆናለች፤
ድንኳኔ በድንገት፣
መጠለያዬም በቅጽበት ጠፋ።
21እስከ መቼ የጦርነት ዐርማ እመለከታለሁ?
እስከ መቼስ የመለከት ድምፅ እሰማለሁ?
22“ሕዝቤ ተላሎች ናቸው፤
እኔን አያውቁኝም።
ማስተዋል የጐደላቸው፣
መረዳትም የማይችሉ ልጆች ናቸው።
ክፋትን ለማድረግ ጥበበኞች፣
መልካም መሥራት ግን የማያውቁ።”
23ምድርን ተመለከትሁ፤
እነሆ ቅርጽ የለሽና ባዶ ነበረች፤
ሰማያትንም አየሁ፣
ብርሃናቸው ጠፍቷል።
24ተራሮችን ተመለከትሁ፣
እነሆ ይንቀጠቀጡ ነበር፤
ኰረብቶችም ሁሉ ተናጡ።
25አየሁ፤ ሰው አልነበረም፤
የሰማይ ወፎች ሁሉ በረው ጠፍተዋል።
26ተመለከትሁ፤ እነሆም፣ ፍሬያማው ምድር በረሓ ሆነ፤
ከተሞቹ ሁሉ በእግዚአብሔር ፊት፣
ከብርቱ ቍጣው የተነሣ ፈራረሱ።
27 እግዚአብሔር እንዲህ ይላል፤
“ምድር ሁሉ ባድማ ትሆናለች፤
ነገር ግን ፈጽሜ አላጠፋትም።
28ስለዚህ ምድር ታለቅሳለች፤
ሰማያትም በላይ ይጨልማሉ፤
ተናግሬአለሁ፤ ሐሳቤን አልለውጥም፤
ወስኛለሁ፤ ወደ ኋላም አልልም።”
29ከፈረሰኞችና ከቀስተኞች ጩኸት የተነሣ፣
ከተማ ሁሉ ይሸሻል፤
አንዳንዶች ደን ውስጥ ይገባሉ፤
ሌሎችም ቋጥኝ ላይ ይወጣሉ፤
ከተሞች ሁሉ ባዶ ቀርተዋል፤
የሚኖርባቸውም የለም።
30አንቺ ለጥፋት የተዳረግሽ ሆይ፤ ምን መሆንሽ ነው?
ቀይ ቀሚስ የለበስሽው ለምንድን ነው?
ለምን በወርቅ አጌጥሽ?
ዐይኖችሽንስ ለምን ተኳልሽ?
እንዲያው በከንቱ ተሽሞንሙነሻል፤
የተወዳጀሻቸው ንቀውሻልና፤
ነፍስሽንም ሊያጠፉ ይፈልጋሉ።
31የበኵር ልጇን ለመውለድ እንደምታምጥ፣
በወሊድ እንደምትጨነቅ ሴት ድምፅ ሰማሁ፤
የጽዮን ሴት ልጅ ትንፋሽ ዐጥሯት ስትጮኽ፣
እጇን ዘርግታ፣
“ወዮልኝ! ተዝለፈለፍሁ፣
በነፍሰ ገዳዮች እጅ ወደቅሁ!” ስትል ሰማሁ።

Currently Selected:

ኤርምያስ 4: NASV

ማድመቅ

Share

Copy

None

ያደመቋቸው ምንባቦች በሁሉም መሣሪያዎችዎ ላይ እንዲቀመጡ ይፈልጋሉ? ይመዝገቡ ወይም ይግቡ