እግ​ዚ​አ​ብ​ሔር ያዘ​ዘ​ውን ይነ​ግ​ሯ​ቸው ዘንድ የባ​ቢ​ሎን ንጉሥ ማርኮ ወደ ባቢ​ሎን ወደ ወሰ​ዳ​ቸው ሰዎች ኤር​ም​ያስ የላ​ከው መጽ​ሐፍ ግል​ባጭ ይህ ነው። እግ​ዚ​አ​ብ​ሔ​ርን ስለ በደ​ላ​ች​ሁ​በት ኀጢ​አ​ታ​ችሁ የባ​ቢ​ሎን ንጉሥ ናቡ​ከ​ደ​ነ​ፆር ምር​ኮ​ኞች አድ​ርጎ ወደ ባቢ​ሎን ይወ​ስ​ዳ​ች​ኋል። እን​ዲ​ሁም ወደ ባቢ​ሎን ገብ​ታ​ችሁ እስከ ሰባ​ተኛ ትው​ልድ ለብዙ ዓመ​ታት፥ ለረ​ዥም ወራ​ትም በዚያ ትኖ​ራ​ላ​ችሁ። ከዚህ በኋላ ግን ከዚያ ቦታ በሰ​ላም አወ​ጣ​ች​ኋ​ለሁ።
አሁን ግን የብ​ርና የወ​ርቅ፥ የእ​ን​ጨ​ትም የሆኑ ጣዖ​ቶ​ችን በባ​ቢ​ሎን ታያ​ላ​ችሁ ፤ በጫ​ን​ቃ​ቸ​ውም ይሸ​ከ​ሟ​ቸ​ዋል፤ አሕ​ዛ​ብ​ንም ያስ​ፈ​ሯ​ቸ​ዋል። እን​ግ​ዲህ እንደ ሌሎች እን​ዳ​ት​ሆኑ ተጠ​ን​ቀቁ፤ ስለ እነ​ር​ሱም ፍር​ሀት አይ​ደ​ር​ባ​ችሁ። በፊ​ታ​ቸ​ውና በኋ​ላ​ቸው ሆነው ሲሰ​ግ​ዱ​ላ​ቸው አሕ​ዛ​ብን ብታዩ፥ በል​ባ​ችሁ፥ “አቤቱ ስግ​ደት ለአ​ንተ ይገ​ባል” በሉ። መል​አኬ ከእ​ና​ንተ ጋር ይኖ​ራ​ልና፥ ለሰ​ው​ነ​ታ​ች​ሁም ይጠ​ነ​ቀ​ቃ​ልና።
ጃን​ሸ​ላሚ የሠ​ራው አን​ደ​በት አላ​ቸው፤ ይኸ​ውም የወ​ር​ቅና የብር ነው፤ እነ​ር​ሱም ሐሰት ናቸው፤ መና​ገ​ርም አይ​ች​ሉም። ጌጥ ለም​ት​ወድ ድን​ግል እን​ደ​ሚ​ያ​ደ​ርጉ ወር​ቅን ወስ​ደው፥ በጣ​ዖ​ቶ​ቻ​ቸው ራስ ላይ አክ​ሊል አደ​ረጉ። ከእ​ነ​ር​ሱም ካህ​ናቱ ወር​ቁ​ንና ብሩን እየ​ወ​ሰዱ ለመ​ፍ​ቅ​ዳ​ቸው የሚ​ያ​ው​ሉ​በት ጊዜ ነበረ። ከእ​ር​ሱም በቤ​ታ​ቸው ለነ​በሩ አመ​ን​ዝ​ራ​ዎች ይሰ​ጧ​ቸው ነበር። የብር፥ የወ​ር​ቅና የእ​ን​ጨት ጣዖ​ቶ​ቻ​ቸ​ው​ንም እንደ ሰው በል​ብስ ያስ​ጌ​ጧ​ቸው ነበር። ዝገ​ታ​ቸ​ው​ንም ከራ​ሳ​ቸው አያ​ር​ቁም ነበር። በነጭ ሐር ይሸ​ፍ​ኗ​ቸው ነበር፤ በላ​ያ​ቸ​ውም እጅግ ብዙ ከሆ​ነው የቤት ትቢያ የተ​ነሣ ይወ​ለ​ው​ሏ​ቸው ነበር። እንደ ፈራጅ ሰውም በትር ያስ​ይ​ዟ​ቸ​ዋል፤ ነገር ግን የሚ​ገ​ፋ​ቸ​ውን አይ​በ​ቀ​ሉ​ትም። በእጁ ሰይ​ፍና ምሳር አለ፤ ራሱ​ንም ከጦ​ር​ነ​ትና ከሌ​ቦች አያ​ድ​ንም፤ አማ​ል​ክ​ትም እን​ዳ​ይ​ደሉ በዚህ ይታ​ወ​ቃሉ፤ እን​ግ​ዲህ አት​ፍ​ሩ​አ​ቸው። የተ​ሰ​በረ የሸ​ክላ ዕቃ እን​ደ​ማ​ይ​ጠ​ቅም ጣዖ​ቶ​ቻ​ቸው እን​ዲሁ ናቸው። በቤ​ትም ይቸ​ነ​ክ​ሯ​ቸ​ዋል፤ ከሚ​ገ​ባ​ውም የሰው እግር የተ​ነሣ ትቢያ በዐ​ይ​ና​ቸው ይሞ​ላል። ንጉ​ሥን በበ​ደለ ሰው ላይ በሮች እን​ደ​ሚ​ዘ​ጉ​በት፥ በመ​ቃ​ብር ውስጥ ያለ ሟችም እን​ደ​ሚ​ዘ​ጋ​በት እን​ዲሁ ሌቦች እን​ዳ​ይ​ሠ​ር​ቋ​ቸው ካህ​ና​ቶ​ቻ​ቸው በመ​ዝ​ጊ​ያና በቅWልፍ ይጠ​ብ​ቋ​ቸ​ዋል።
መብ​ራት ያበ​ሩ​ላ​ቸ​ዋል፤ የሚ​ያ​ዩ​ትም የለም። በቤት ውስጥ እን​ዳለ ምሰሶ ናቸው፤ የሆድ ዕቃ​ቸ​ውን የም​ድር አራ​ዊት እን​ደ​ሚ​በ​ሏ​ቸው ይና​ገ​ራሉ፤ እነ​ር​ሱ​ንና ልብ​ሳ​ቸ​ውን ሲበ​ሏ​ቸው እነ​ርሱ አያ​ው​ቁም። በቤተ ጣዖቱ ከሚ​ጤ​ሰው ጢስ የተ​ነሣ ፊታ​ቸው ይጠ​ቍ​ራል። በአ​ካ​ላ​ቸ​ውና በራ​ሳ​ቸ​ውም ላይ የሌ​ሊት ወፍ፥ ወፎ​ችና ድመት ይቀ​መ​ጣሉ። በዚ​ህም እነ​ርሱ አማ​ል​ክት እን​ዳ​ይ​ደሉ ታው​ቃ​ላ​ችሁ፤ እን​ግ​ዲህ ወዲህ አት​ፍ​ሩ​አ​ቸው።
ወርቅ ቢያ​ስ​ቀ​ም​ጡት ካል​ወ​ለ​ወ​ሉት እን​ደ​ማ​ያ​በራ አያ​በ​ሩም፤ ቀጥ​ቅ​ጠው ሲሠ​ሯ​ቸ​ውም አያ​ው​ቁም። በከ​ፍ​ተኛ ዋጋ ገዟ​ቸው፤ ነገር ግን እስ​ት​ን​ፋስ የላ​ቸ​ውም። እግር የላ​ቸ​ውም፤ ድካ​ማ​ቸ​ውም ይታ​ወቅ ዘንድ በት​ከ​ሻ​ቸው ይሸ​ከ​ሟ​ቸ​ዋል፤ የሚ​ያ​መ​ል​ኳ​ቸው ያፍ​ራሉ፤ በም​ድ​ርም ላይ ቢወ​ድቁ ራሳ​ቸው አይ​ነ​ሡም፤ ቢያ​ነ​ሡ​አ​ቸ​ውም ራሳ​ቸው አይ​ቆ​ሙም፤ ቢያ​ዘ​ነ​ብ​ሉም ራሳ​ቸው በራ​ሳ​ቸው ቀጥ አይ​ሉም፤ ለእ​ነ​ር​ሱም መሥ​ዋ​ዕት ማቅ​ረብ ለሞተ ሰው ምግብ እንደ ማቅ​ረብ ነው።
ካህ​ና​ቶ​ቻ​ቸ​ውም መሥ​ዋ​ዕ​ታ​ቸ​ውን እየ​ሸጡ ያቃ​ል​ሏ​ቸ​ዋል። እን​ደ​ዚ​ሁም ሚስ​ቶ​ቻ​ቸው መሥ​ዋ​ዕ​ቱን ያጣ​ፍ​ጣሉ፤ ነገር ግን ከእ​ርሱ ለበ​ሽ​ተ​ኛና ለድሃ አይ​ሰ​ጡም። አራ​ሶ​ችና የተ​ዳ​ደፉ ሴቶ​ችም ከመ​ሥ​ዋ​ዕቱ ይነ​ካሉ፤ በዚ​ህም አማ​ል​ክት እን​ዳ​ይ​ደሉ ዕወቁ፤ እን​ግ​ዲህ አት​ፍ​ሩ​አ​ቸው። ሴቶች ከብር ከወ​ር​ቅና ከእ​ን​ጨት ለተ​ሠሩ አማ​ል​ክት መሥ​ዋ​ዕት ካቀ​ረ​ቡ​ላ​ቸው በምን አማ​ል​ክት ይባ​ላሉ? ካህ​ና​ቶ​ቻ​ቸ​ውም በጣ​ዖ​ታቱ ቤት ያድ​ራሉ፤ ልብ​ሳ​ቸው የተ​ቀ​ደደ ነው፤ ራሳ​ቸ​ውም ጢማ​ቸ​ውም የተ​ላጨ ነው፤ ራሳ​ቸ​ውም ግልጥ ነው። በሙት መታ​ሰ​ቢያ ላይ እን​ደ​ሚ​ደ​ረግ በአ​ማ​ል​ክ​ቶ​ቻ​ቸው ፊት እየ​ጮኹ ያለ​ቅ​ሳሉ።
ካህ​ና​ቶ​ቻ​ቸ​ውም ልብ​ሶ​ቻ​ቸ​ውን ገፍ​ፈው ለሚ​ስ​ቶ​ቻ​ቸ​ውና ለል​ጆ​ቻ​ቸው ያለ​ብ​ሳሉ። ክፉ ያደ​ረ​ገ​ባ​ቸው፥ ወይም መል​ካ​ምን ያደ​ረ​ገ​ላ​ቸው ሰው ቢኖር ብድ​ራ​ቱን አይ​ከ​ፍ​ሉ​ትም፤ አያ​ነ​ግ​ሡም፤ አይ​ሽ​ሩ​ምም። እን​ዲ​ሁም አያ​በ​ለ​ጽ​ጉም፤ አያ​ደ​ኸ​ዩ​ምም፤ ስእ​ለት ተስሎ ያል​ሰጠ ቢኖ​ርም አይ​ፈ​ላ​ለ​ጉ​ትም። ሰውን ከሞት አያ​ድ​ኑም፤ ደካ​ማ​ው​ንም ከኀ​ይ​ለ​ኛው አያ​ድ​ኑም። ዕውር አያ​በ​ሩም፤ ሰውን ከች​ግሩ አያ​ነ​ሡ​ትም። ለመ​በ​ለ​ቶች አይ​ራ​ሩም፤ ለድሃ-አደ​ጉም በጎ አያ​ደ​ር​ጉም።
አማ​ል​ክ​ቶ​ቻ​ቸው ከተ​ራራ የተ​ፈ​ነ​ቀሉ ድን​ጋ​ዮ​ችን ይመ​ስ​ላሉ፤ ከእ​ን​ጨት፥ ከወ​ር​ቅና ከብር የተ​ቀ​ረፁ ናቸው። የሚ​ያ​መ​ል​ኳ​ቸ​ውም ያፍ​ራሉ። በምን ይመ​ሰ​ላሉ? ከለ​ዳ​ው​ያን ራሳ​ቸው ሲን​ቋ​ቸው እን​ግ​ዲህ እን​ዴት አማ​ል​ክት ይባ​ላሉ? እነ​ዚህ መና​ገር የማ​ይ​ችል ዲዳን ባዩ ጊዜ እርሱ መስ​ማት እን​ደ​ሚ​ችል ይና​ገር ዘንድ እየ​ለ​መ​ኑት ወደ ቤል ያመ​ጡ​ታል። መስ​ማ​ትን እን​ደ​ማ​ይ​ችሉ የሚ​ያ​ውቁ እነ​ዚ​ያም ሊያ​ር​ቋ​ቸው አይ​ች​ሉም። ሴቶ​ችም ወገ​ባ​ቸ​ውን በመ​ቀ​ነት ታጥ​ቀው በመ​ን​ገድ ይቀ​መ​ጣሉ፤ የእ​ህል ቍር​ባ​ንም ያቀ​ር​ባሉ። ከእ​ነ​ር​ሱም አን​ዲቱ መን​ገድ ዐላ​ፊ​ውን ብታ​ስ​ተ​ውና አብ​ራው ብት​ተኛ፥ እንደ እር​ስዋ ዝግጁ ሆና አል​ተ​ገ​ኘ​ች​ምና፥ መቀ​ነ​ቷም አል​ተ​ፈ​ታ​ላ​ት​ምና ይህ​ች​ኛዋ ሌላ​ዋን ትነ​ቅ​ፋ​ታ​ለች። ለእ​ነ​ርሱ የሚ​ደ​ረ​ገው ሁሉ ሐሰት ነው፤ እንደ አማ​ል​ክት ሊቈ​ጥ​ሯ​ቸው፥ አማ​ል​ክ​ትም ሊሉ​አ​ቸው እን​ዴት ይቻ​ላል?
ጠራ​ቢ​ዎ​ችና አን​ጥ​ረ​ኞች ሠር​ተ​ዋ​ቸ​ዋል፤ እነ​ዚ​ህም ጠራ​ቢ​ዎች ከፈ​ቀ​ዱት ውጭ አል​ሆ​ኑም። የሠ​ሯ​ቸው አን​ጥ​ረ​ኞች ራሳ​ቸ​ውም ለብዙ ዘመን አይ​ኖ​ሩም። እን​ግ​ዲህ በእ​ነ​ርሱ የተ​ሠሩ እነ​ዚህ እን​ዴት ለዘ​ለ​ዓ​ለም ይኖ​ራሉ? በኋላ ለሚ​መ​ጡም ከን​ቱ​ነ​ት​ንና ስድ​ብን ተዉ። ጦር​ነ​ትና ጥፋት በመ​ጣ​ባ​ቸው ጊዜ ካህ​ና​ቶ​ቻ​ቸው ከእ​ነ​ርሱ ጋር ይሸ​ሸጉ ዘንድ እርስ በር​ሳ​ቸው ይመ​ካ​ከ​ራሉ። እን​ግ​ዲህ ራሳ​ቸ​ውን ከጦ​ር​ነ​ትና ከጥ​ፋት የማ​ያ​ድኑ እን​ዴት አማ​ል​ክት ናቸው? እነ​ርሱ በወ​ር​ቅና በብር የተ​ለ​በጡ እን​ጨ​ቶች ናቸ​ውና፤ በኋ​ላም ከንቱ መሆ​ና​ቸው ይታ​ወ​ቃል። እነ​ር​ሱም የሰው እጅ ሥራ እንጂ አማ​ል​ክት እን​ዳ​ል​ሆኑ፥ የአ​ም​ላ​ክ​ነት ሥራም እን​ደ​ሌ​ላ​ቸው ለአ​ሕ​ዛ​ብና ለነ​ገ​ሥ​ታት ሁሉ በግ​ልጥ ይታ​ወ​ቃሉ።
አማ​ል​ክት እን​ዳ​ይ​ደሉ የማ​ያ​ውቅ ማን ነው? በሀ​ገር ላይ ንጉ​ሥን አያ​ስ​ነ​ሡም፤ ለሰ​ውም ዝና​ምን አይ​ሰ​ጡም። ለራ​ሳ​ቸው ፍር​ድን አይ​ፈ​ር​ዱም፤ ግፍ​ንም አያ​ር​ቁም፤ ምንም ማድ​ረግ አይ​ች​ሉ​ምና፥ በሰ​ማ​ይና በም​ድር መካ​ከል እን​ደ​ሚ​በ​ርሩ ቍራ​ዎች ናቸው።
ከእ​ን​ጨት፥ ወይም ከወ​ርቅ፥ ወይም ከብር የተ​ሠሩ ጣዖ​ታት ቤት ቢቃ​ጠል፥ ካህ​ና​ቶ​ቻ​ቸው ሸሽ​ተው ራሳ​ቸ​ውን ያድ​ናሉ፤ እነ​ርሱ ግን እንደ ምሰሶ በመ​ካ​ከል ይቃ​ጠ​ላሉ። ንጉ​ሥ​ንም ቢሆን፥ ጠላ​ት​ንም ቢሆን አይ​ቃ​ወ​ሙም፤ እን​ግ​ዲህ እን​ዴት አማ​ል​ክት ናቸው? ከእ​ን​ጨት፥ ከብ​ርና ከወ​ርቅ የተ​ሠ​ሩት ጣዖ​ታት ከሌ​ቦ​ችና ከቀ​ማ​ኞች ራሳ​ቸ​ውን አያ​ድ​ኑም። የሚ​በ​ረ​ታ​ቱ​ባ​ቸ​ውም ወር​ቃ​ቸ​ው​ንና ብራ​ቸ​ውን፥ የተ​ሸ​ፈ​ኑ​በ​ት​ንም ልብ​ሶች ይገ​ፉ​አ​ቸ​ዋል፤ ይዘ​ውም ይሄ​ዳሉ፤ እነ​ርሱ ግን ራሳ​ቸ​ውን እንኳ አይ​ረ​ዱም።
ስለ​ዚህ ከሐ​ሰት አማ​ል​ክት ይልቅ በኀ​ይሉ የሚ​መካ ንጉሥ፥ ወይም በቤት ውስጥ የሚ​ጠ​ቅም፥ የገ​ዛ​ውም የሚ​ገ​ለ​ገ​ል​በት ሸክላ ይሻ​ላል፤ ወይም በቤት ውስጥ ያለ​ውን ሁሉ የሚ​ያ​ድን መዝ​ጊያ ከሐ​ሰት አማ​ል​ክት ይልቅ ይሻ​ላል፤ በነ​ገ​ሥ​ታት አዳ​ራሽ ውስጥ ያሉ የእ​ን​ጨት ምሰ​ሶ​ዎ​ችም ከሐ​ሰት አማ​ል​ክት ይልቅ ይሻ​ላሉ።
ፀሐ​ይና ጨረቃ፥ ከዋ​ክ​ብ​ትም ብር​ሃን ናቸ​ውና፥ ለጥ​ቅ​ምም ይላ​ካ​ሉና ይታ​ዘ​ዛሉ። እን​ደ​ዚ​ሁም መብ​ረቅ በሚ​በ​ር​ቅ​በት ጊዜ ከሩቅ ይታ​ያል፤ እን​ደ​ዚ​ሁም ነፋስ በሀ​ገሩ ሁሉ ይነ​ፍ​ሳል። ደማ​ና​ትም በዓ​ለሙ ሁሉ ይገ​ለ​ባ​በጡ ዘንድ ከእ​ግ​ዚ​አ​ብ​ሔር ታዝ​ዘ​ዋ​ልና ትእ​ዛ​ዛ​ቸ​ውን ይፈ​ጽ​ማሉ። ተራ​ሮ​ች​ንና ዛፎ​ችን ያቃ​ጥል ዘንድ ከላይ የተ​ላከ እሳ​ትም የታ​ዘ​ዘ​ውን ይፈ​ጽ​ማል፤ እነ​ዚያ ግን በመ​ል​ካ​ቸ​ውም፥ በኀ​ይ​ላ​ቸ​ውም እነ​ዚ​ህን አይ​መ​ሳ​ሰ​ሉ​አ​ቸ​ውም።
ስለ​ዚህ እንደ አማ​ል​ክት አይ​ቈ​ጠ​ሩም፤ አማ​ል​ክ​ትም አይ​ባ​ሉም፤ ለሰው ፍርድ ማድ​ረ​ግን ወይም መል​ካም ማድ​ረ​ግን አይ​ች​ሉ​ምና። አማ​ል​ክት እን​ዳ​ይ​ደሉ እን​ዲህ ዐው​ቃ​ች​ኋ​ቸ​ዋ​ልና አት​ፍ​ሯ​ቸው። ነገ​ሥ​ታ​ትን አይ​ረ​ግ​ሙም፤ አይ​መ​ር​ቁ​ምም። በሰ​ማ​ይም ለአ​ሕ​ዛብ ምል​ክ​ትን አያ​ሳ​ዩም፤ እንደ ፀሐ​ይና ጨረ​ቃም አያ​በ​ሩም። ከእ​ነ​ዚህ ይልቅ ወደ መጠ​ጊያ መሸሽ የሚ​ች​ሉና ራሳ​ቸ​ውን የሚ​ያ​ድኑ አራ​ዊት ይሻ​ላሉ። አማ​ል​ክት እንደ ሆኑ በማ​ና​ቸ​ውም መን​ገድ እን​ደ​ዚህ አል​ተ​ገ​ለ​ጠ​ል​ን​ምና ስለ​ዚህ አት​ፍ​ሩ​አ​ቸው።
በዱባ እርሻ ውስጥ ከአለ ማስ​ፈ​ራ​ሪያ ምንም ምን እን​ደ​ማ​ይ​ጠ​በቅ ከእ​ን​ጨት የተ​ሠ​ሩና በወ​ር​ቅና በብር የተ​ለ​በጡ ጣዖ​ቶ​ቻ​ቸው እን​ደ​ዚሁ ናቸው። እን​ዲ​ሁም በላዩ አዕ​ዋፍ የሚ​ቀ​መ​ጡ​በ​ትን፥ በአ​ት​ክ​ልት ቦታ ውስጥ ያለ ነጭ እሾ​ህን ይመ​ስ​ላሉ፤ ከእ​ን​ጨት የተ​ሠሩ፥ በብ​ርና በወ​ርቅ የተ​ለ​በጡ ጣዖ​ቶ​ቻ​ቸው እን​ዲሁ በጨ​ለማ ውስጥ እንደ ተጣለ በድን ናቸው። በላ​ያ​ቸው ከሚ​ያ​ረ​ጁት ከቀይ ሐር ልብ​ስና ከቀ​ጭን ልብስ የተ​ነሣ አማ​ል​ክት እን​ዳ​ይ​ደሉ ታው​ቃ​ላ​ችሁ፤ በኋ​ላም እነ​ርሱ ራሳ​ቸው ይጠ​ፋሉ፤ ለሀ​ገ​ርም መሰ​ደ​ቢያ ይሆ​ናሉ፤ ስለ​ዚህ ጣዖት የሌ​ለው፥ ከስ​ድ​ብም የራቀ ሰው ይሻ​ላል።

ያዳምጡ ተረፈ ኤር​ም​ያስ 1

ያዳምጡ ተረፈ ኤርምያስ 1