Ester 7:1-10

Die koning en Haman het toe gekom om saam met koningin Ester te eet. Toe sê die koning weer vir Ester op die tweede dag by die wynmaaltyd: Wat is jou bede, koningin Ester? en wat is jou versoek? en dit sal uitgevoer word tot die helfte van die koninkryk. Toe antwoord koningin Ester en sê: As ek guns in u oë gevind het, o koning, en as dit die koning behaag, laat my lewe aan my gegee word op my versoek en my volk op my versoek. Want ons is verkoop, ek en my volk, om vernietig te word, om gedood te word en om te vergaan. Maar as ons vir slawe en slavinne verkoop is, het ek my tong gehou, hoewel die vyand nie die skade van die koning kon vergoed nie. Toe antwoord koning Ahasveros en sê vir koningin Ester: Wie is hy, en waar is hy wat in sy hart vermetel was om dit te doen? En Ester sê: Die teëstander en vyand is hierdie goddelose Haman. Toe was Haman bang voor die koning en die koningin. En die koning het in sy toorn van die wynmaaltyd opgestaan en in die tuin van die paleis ingegaan; en Haman het opgestaan om sy lewe aan koningin Ester te vra; want hy het gesien dat daar onheil deur die koning oor hom beslis is. Toe het die koning uit die paleistuin teruggekeer na die plek van die wynmaaltyd; en Haman het geval op die bed waarop Ester was. Toe sê die koning: Sal hy die koningin ook voor my in die huis dwing? Terwyl die woord uit die koning se mond uitgegaan het, het hulle Haman se gesig bedek. En Harbona, een van die hofdienaars, het voor die koning gesê: Kyk ook, die galg, vyftig el hoog, wat Haman gemaak het vir Mórdegai, wat goed vir die koning gespreek het, staan in die huis van Haman. Toe sê die koning: Hang hom daaraan. Hulle het Haman toe opgehang aan die galg wat hy vir Mordegai voorberei het. Toe is die koning se toorn tot bedaring gekom.