Handelinge 2:1-17

En toe die dag van Pinkster aangebreek het, was hulle almal eendragtig op een plek. En skielik het daar 'n geluid uit die hemel gekom soos van 'n geweldige stormwind, en dit het die hele huis gevul waar hulle gesit het. En daar het aan hulle verskyn gesplete tonge soos van vuur, en dit het op elkeen van hulle gesit. En hulle is almal vervul met die Heilige Gees en het begin spreek in ander tale, soos die Gees aan hulle gegee het om uit te spreek. En daar het Jode in Jerusalem gewoon, vroom manne, uit elke nasie onder die hemel. En toe dit in die buiteland geraas het, het die skare bymekaargekom en hulle was beskaamd, omdat elkeen hulle in sy eie taal hoor praat het. En hulle was almal verbaas en verwonderd en het vir mekaar gesê: Kyk, is hulle almal wat spreek nie Galileërs nie? En hoe hoor ons elkeen in ons eie taal waarin ons gebore is? Parthiërs en Meders en Elamiete en die inwoners van Mesopotamië en in Judéa en Kappadosië, in Pontus en Asië, Frigië en Pamfilië, in Egipte en in die streke van Libië rondom Cirene, en vreemdelinge van Rome, Jode en proseliete, Kretes en Arabiere, ons hoor hulle die wonderlike werke van God in ons tong spreek. En hulle was almal verbaas en twyfel en sê die een vir die ander: Wat beteken dit? Ander het gespot en gesê: Hierdie manne is vol nuwe wyn. Maar Petrus het saam met die elf opgestaan, sy stem verhef en vir hulle gesê: Manne van Judéa en almal wat in Jerusalem woon, wees dit aan julle bekend en luister na my woorde. Want hulle is nie dronk soos julle dink nie, aangesien dit maar die derde uur van die dag is. Maar dit is wat deur die profeet Joël gespreek is; En dit sal gebeur in die laaste dae, spreek God, Ek sal van my Gees uitstort op alle vlees; en julle seuns en julle dogters sal profeteer, en julle jongmanne sal gesigte sien, en julle ou mense sal drome droom.