Gewilde Bybelverse vanaf Maitiú 15

Deel

Aċ na neiṫe a ṫagann as an mbéal, is ó’n gcroiḋe a ṫagaid siad; agus isiad a ṡailiġeann an duine. Óir is amaċ as an gcroiḋe a ṫagaid droċ-smuínte, dúnṁarḃaḋ, aḋaltranas, striapaċas, gadaiḋeaċt, leaḃair éiṫiġ, diaṁasla

Ní h-é an rud a ṫéiġeann isteaċ sa ḃéal a ṡailiġeann an duine, aċ an rud a ṫagann amaċ as an mbéal, siné a ṡailiġeann an duine.

Onóraid na daoine seo mé le n-a mbéal, aċ is fada uaim atá a gcroiḋe. Agus is onóir gan ḃunús a ṫugaid siad dom, ag múineaḋ teagaisg agus aiṫeanta daoine.

Ansan d’ḟreagair Íosa agus duḃairt sé léi: A ḃean, is mór é do ċreideaṁ. Deintear duit mar is mian leat. Agus do slánuiġeaḋ a h-inġean ó’n uair sin.

Aċ do ṫáinig sisi agus do ṡléaċt sí ḋó, agus, Fóir orm, a Ṫiġearna, ar sisi. Agus d’ḟreagair sé: Ní maiṫ an rud bia na leanḃ a ṫaḃairt dos na coileánaiḃ. Aċ, a Ṫiġearna, ar sisi, iṫid na coileáin an brúscar a ṫuiteann ó ḃórd a dtiġearnaí.