Gewilde Bybelverse vanaf मत्तय 27

Deel

तिसऱ्या पहरीच्या जवळ येशूने मोठ्याने आरोळी ठोकली, अन् म्हतलं, “एली-एली लमा शबक्तनी,” “अर्थात हे माह्या देवा हे माह्या देवा तू मले कावून सोडून देलं?”

तवा देवळातला जाळा पर्दा जो सर्व्या देखत देवाच्या उपस्थितीत प्रवेश कऱ्याले थांबवत होता, तो वरून खाल परेंत फाटला अन् त्याचे दोन तुकडे झाले, जमीन फाटली, अन् खडक फुटले. अन् कब्रा उघडल्या, अन् मेलेल्या पवित्र लोकायचे शरीर कब्रेतून जिवंत झाले.

मंग येशूने मोठ्याने ओरडून आपला जीव सोडला.

तवा शंभर शिपायायचा अधिकारी अन् जे त्याच्या संग येशूचा पहरा देवू रायले होते, भूकंप अन् जे काई झालं होतं, त्याले पाऊन लय भेले होते, अन् म्हणू लागले “खरचं हा माणूस देवाचा पोरगा होता.”

अन् दुपार पासून, जवळपास बारा ते तीन वाजेपर्यंत सगळ्या देशात अंधार पडला.

पिलातुसन लोकायले विचारलं, “मंग येशू जो ख्रिस्त म्हणल्या जाते, त्याचं काय करावं?” सगळ्यांनी पिलातुसले म्हतलं, “त्याले वधस्तंभावर चढवा.” पिलातुसन म्हतलं, “कावून त्यानं असं कोणत बेकार काम केलं हाय?” पण ते अजूनच ओरडून-ओरडून म्हणत होते “त्याले वधस्तंभावर चढवा.”