Gewilde Bybelverse vanaf लूका 14

Deel

अर ज्यो म्हारअ कन्अ कोई बी आव्अ छ अर खुदका माई-बाप, लुगाई अर छोरा-छोर्या, खुदका भाई-बेण अर अण्डअ ताणी की खुदकी जन्दगी सुं मंसुं सावटो लाड़ रखाण्अ तो वो म्हारो चेलो कोन्अ हे सक्अ!

ज्यो खुदको सुळी उठाया बना म्हारअ पाछ्अ चाल्अ छ वो म्हारो चेलो कोन्अ हे सक्अ।

क्युं क हर कोई ज्यो खुदन्अ ऊंचो करअलो, बीन्अ निचो कर्यो जावलो अर ज्यो खुदा-खुद न्अ निचो बणावलो बीन्अ ऊंचो उठायो जावलो।”

तो फेर थाम्अ सुं कोई बी ज्यो खुदकी सबळी माया-पुंजी न्अ कोन्अ छोड़ देव्अलो वो म्हारो चेलो कोन्अ हे सक्अ।

थाम्अ सुं कुण छ ज्यो मीनार बणाबो छाव्अ अर पेली बेठर खरचा न्अ कोन्अ जोड़्अ क पूरो करबा की हेसियत मार कन्अ छ क कोन्अ? कढ्अ अस्यान कोन्अ हे जाव्अ क वो निम भरले अर तियार कोन्अ कर सक्अ। तो सबळा देखबाळा बीन्अ देखर हांस्या हंसबे लाग्अ, यो मनख बणाबा तो लाग्यो पण बणा कोन्अ सक्यो?

पण जद्‍या तु कोई जीम्बो करअ तो कंगला न्अ दुख्या न्अ, लुल्या लंगडा न्अ अर आंधा न्अ बला। क्युं क फेर बा कन्अ थन्अ पाछो देबा बेई कांई कोन्अ, तो वो थारबेई आसीर्वाद बण जावलो। ईको फळ थन्अ धरमी मनखा क जीवता हिया सुं दियो जावलो।”

“लूण चोखो छ पण वो खुदको सुवाद छोड़दे तो फेर बीन्अ कस्यान खारो बणा सका छा। वो न्अ तो जमी क अर न्अ खाद क काम मं आव्अ छ बीन्अ तो मनख बारे फाख देव्अ छ, ज्यां कन्अ सुणबा बेई कान हेव्अ बान्अ सुणबा द्‍यो।”