Gewilde Bybelverse vanaf Лукастар 15

Deel

Ов ушіля і ґейля ко пескєро дад. Кана ов есас минґ дур, дад дикгля і іґєн фес посаїндя ле чаворес. Ов подденашля кє лесте, обхундя і кєздиндя те чумідкєрен лес.

Бо када мійро чаворо есас мувло, а канакє джівдо, нашліля, а канакє аракгляпес!» І оне кєздинде те радисальон.

Пгенав туменґє, со про нєбос ейла бутер радишаґос важо єкг бійношно мануш, саво пес каїнел, сар важо ейнявардеш те ейня чачібнаскєре, саве на нуждиненпес андро покаяніє.

Ушава, джява манґє ко мійро дад і пгенава лескє: "Даде! Кєрдьом бійнос анґлал о нєбос те анґлал туте.

О ча лескє пгендя: «Даде! Кєрдьом бійнос анґлал о нєбос те анґлал туте. Ме бутер на сом достойно те вічіненпес тийре чаворега».

— Пгенага авка, со кана кє туменде гін шел бакре і єкг лендар нашадяпес. Чі на мукєла ов ейнявардеш те ейня андре пустиня і чі на джяла те роден ола, саві пес нашадя, джі акор, адик на аракгєла?