Gewilde Bybelverse vanaf Lúqá Dí Injíl 22

Deel

Pai Ai Báp, je tuṉ cháheṉ, táṉ is piyále núṉ mere koloṉ haṭá de; táṉ bhí merí marzí nahíṉ, par terí marzí howe.

Par main tere láí duʼá kítí, paí terá ímán jáṉdá na rahe, te jáṉ túṉ muṛ pain, táṉ apne bharáwáṉ núṉ tagṛeáṉ kar.

Te roṭí laí, te shukr karke toṛí, te ih ákhke uhnáṉ núṉ dittí, paí Ih merá badan hai, jihṛá tuháḍe wáste dittá jáṉdá hai; ih merí yádgírí laí kariá karo.

Te ise tarah khán de magaroṉ us piyále núṉ ih ákhke dittá, paí Ih piyálá mere lahú vichch, jihṛá tuháḍe laí wagáyá jáṉdá hai, nawáṉ ʼahd hai.

Phir uh bahut pareshán hoke baṛí sargarmí nál duʼá mangan laggá; te uh dá muṛhká lahú de ṭupkeáṉ wáṉgúṉ zamín utte ḍiggdá sí.

Par tuháḍá uh hál nahíṉ; sagoṉ tuháḍe vichch jihṛá waḍḍá hai, uh nikke wáṉgar; te jihṛá sardár hai, uh ṭahlie wáṉgar hai.

Us ákhíá, Patras, maiṉ tainúṉ ákhná háṉ, paí Ajj kukkaṛ de báṉg den thoṉ pahláṉ túṉ trai wári merá inkár kareṉgá, paí Maiṉ uh dá wáqif nahíṉ.