Gewilde Bybelverse vanaf मर्कूस 4

Deel

अले वय्‌कलं दनाः फय्‌यात ब्‍वःबियाः समुद्रयात धयादिल – “शान्‍त जु।” धाय्‌वं हे ग्‍वःफय् दित, अले फुक्‍कभनं शान्‍त जुल। वय्‌कलं धयादिल – “छिपिं छाय् थथे ग्‍यानागु? छिमिसं अज्‍ज नं विश्‍वास मयानानि ला?”

इपिं तसकं ग्‍यानाः थःथवय् थथे खँ ल्‍हात – “वय्‌कः सु खः? फय् व लखं नं वय्‌कलं धाःगु खँ न्‍यं।”

वय्‌कः धाःसा नांचाया ल्‍युनेपाखे झायाः फुंग छगलय् छ्यं दिकाः द्यनाच्‍वन। चेलातय्‌सं वय्‌कःयात थनाः थथे धाल – “गुरु, झीपिं लखय् दुनाः सीन, छितः वास्‍ता मदु ला?”

वय्‌कलं इमित थथे नं धयादिल – “छिमिसं न्‍यनागु खँय् मन ति। गुलि छिमिसं कर्पिन्‍त बिल, उलि हे छिमित नं बी। अज्‍ज ला अप्‍वः हे बी

वय्‌कलं हानं धयादिल – “परमेश्‍वरयागु राज्‍य थथे च्‍वं। छम्‍ह मनुखं थःगु बुँइ पुसा ह्वल। व चान्‍हि द्यंसां दंसां पुसाय् चुलि ह्वयाः थाहां वयाच्‍वने धुंकी। थ्‍व गुकथं जुल वं सी मखु।

सुयाके न्‍हाय्‌पं दु, वं न्‍यना का।”