Gewilde Bybelverse vanaf Матто* 2

Deel

Ситорашиносон ба хона даромада, кӯдакро ҳамроҳи модараш Марям диданд ва зону зада, саҷда карданд. Онҳо туҳфаҳои пурарзишро, ки аз тилло, хушбӯйӣ барои дуд кардан ва аз атри қиматбаҳои мурри моеъ иборат буд, аз сандуқҳои худ гирифта ба Ӯ ҳадя намуданд.

Исо дар замони ҳукмронии подшоҳ Ҳиродус, дар деҳаи Байт-Лаҳми сарзамини Яҳудия ба дунё омад. Баъд аз таваллуди Ӯ якчанд ситорашинос аз сарзамини шарқ ба шаҳри Уршалим омада, пурсиданд: «Куҷост он кӯдаки навзоде, ки Шоҳи Яҳудиён аст? Мо ситораи Ӯро дар шарқ дидем ва омадем, то ки ба Ӯ саҷда кунем».

Онҳо аз дидани ситора беҳад хурсанд шуданд.

Дар хобашон Худо онҳоро огоҳ кард, ки назди Ҳиродус барнагарданд, аз ин рӯ ситорашиносон бо дигар роҳ ба ватани худ баргаштанд. Баъд аз рафтани ситорашиносон фариштаи Худованд дар хоби Юсуф зоҳир шуда, ба ӯ гуфт: «Бархезу кӯдак ва модарашро гирифта, ба Миср гурез. То вақте ки ба ту баро нагӯям, дар он ҷо исто. Чунки Ҳиродус бо нияти куштан кӯдакро ҷустуҷӯ мекунад».