Altai, Southern - 2013 Edition (NT)

Лазарь деп бир кижи оорыган. Ол Вифания деп јурттаҥ болгон. Бу јуртта Мария ла оныҥ сыйны Марфа јаткандар. Кайраканды баалу-чуулу јараш јытту майла сӱртӱп, будын бойыныҥ чачыла арчыганы бу Мария болгон; оорый берген Лазарь дезе оныҥ карындажы.
«Кайракан, Сениҥ карузыган кижиҥ оору јадыры» деп айдарга, эјелӱ-сыйынду Ого кижи ийдилер. Иисус мыны угала, айтты:
– Ол оору ӧлӧрине эмес, Кудайдыҥ магына, ол ажыра Кудайдыҥ Уулы макталарына.
Иисус дезе Марфага, оныҥ эјезине де, Лазарьга да карузып јӱрген. Лазарьдыҥ оорып јатканын угала, јӱрген јеринде эки конды. Мыныҥ кийнинде ӱренчиктерине айтты:
– Кайра Иудейге баралы.
– Равви, – деп, ӱренчиктери айттылар, – бу јаҥы јуукта ла иудейлер Сени ташла шыбалап ӧлтӱрерге сананган јок беди. Сен ойто оноор барып јадыҥ ба?
Иисус олорго айтты:
– Тӱште он эки саат эмес беди? Тӱште јӱргени, бу телекейдиҥ јарыгын кӧрӱп тура, бӱдӱрилбейт. Тӱнде јӱргени дезе, бойында јарык јок болуп, бӱдӱрилет.
Мынайда айдала, оноҥ:
– Лазарь најыбыс уйуктай берди, је Мен оны ойгозорго барып јадым – деди.
Ӱренчиктери айттылар:
– Кайракан, ол уйуктай берген болзо, јазылар.
Иисус оныҥ ӧлгӧнин айткан, олор дезе тегин уйкузын айтты деп санангандар. Айдарда, Иисус олорго чикезин айтты:
– Лазарь јада калды. Слерди бӱтсин деп, анда јок болгоныма слер учун сӱӱнип турум. Је ого баралы!
Игис дейтен Фома ӧскӧ ӱренчиктерге айтты:
– Бис те баралы, Ӱредӱчиле кожо ӧлӧли!
Иисус келерде, Лазарь сӧӧк салар јерде тӧрт кӱн коныптыр. Вифания дезе Иерусалимнеҥ ӱч беристе кирези јуугында болгон. Карындажы ӧлӧрдӧ, ачу-коронго тӱшкен Марфа ла Марияны токунадарга, кӧп иудейлер келген. Марфа Иисустыҥ келип јатканын угала, уткып барды. Мария ӱйде отура калды.
– Кайракан, Сен мында јӱрген болзоҥ, карындажым ӧлбӧс эди! – деп, Марфа Иисуска айтты. – Је Кудайдаҥ нени де суразаҥ, Кудай Сеге берер деп, эмди де билерим.
– Карындажыҥ тирилер – деп, Иисус ого айтты.
– Тирилерин билип турум – тирилер тушта, калганчы кӱнде, – деп, Марфа каруу јандырды.
Иисус айтты:
– Мен – Тирилери ле Јӱрӱм. Меге бӱткени, ӧлзӧ дӧ, јӱрер. Кажы ла јӱрген, Меге бӱткен кижи дезе ӱргӱлјиге ӧлбӧс. Бого бӱдӱп туруҥ ба?
– Эйе, Кайракан – деп, ол каруу јандырды. – Сени телекейге келип јаткан Христос, Кудайдыҥ Уулы деп, бӱдӱп турум.
Мынайда айдала барып, Мария эјезин туйка кычырды:
– Ӱредӱчи мында, сени келзин дийт.
Мария уккан бойынча, капшай туруп, Ого барды. Иисус јуртка киргелек болгон, Оны Марфа уткыган јерде артып калган.
Марияга коот эдип, ӱйде кожо отурган иудейлер, оныҥ капшай туруп, чыга бергенин кӧрӧлӧ, сӧӧк салган јер јаар ыйлаарга барган болор деп, кийнинеҥ бастылар. Мария дезе, Иисус болгон јерге келип, Оны кӧрӧлӧ, будыныҥ јанына јыгылып, айтты:
– Кайракан, Сен мында јӱрген болзоҥ, карындажым ӧлбӧс эди!
Оныҥ ыйлаганын, кожо келген иудейлердиҥ ыйлашканын кӧрӧлӧ, Иисус ачу-коронго тӱжӱп, карыгып, айтты:
– Оныҥ сӧӧгин кайда јуудыгар?
– Кайракан, барып, кӧр – деп, олор каруу јандырдылар.
Иисустыҥ кӧзине јаш келди.
Иудейлер айдышты:
– Кӧрзӧгӧр дӧ, Ол ого канайып карузыган!
– Ол, сокордыҥ кӧзин јарыткан Бойы, бу да ӧлбӧзин деп эткедий болгон эмес пе? – деп, олордыҥ кезиги айтты.

Иисус ичинде ачу-коронго ойто ло алдыртып, сӧӧк салган јерге базып келди. Онызы куй-таш болгон, оозын ташла јаап койгон.
Иисус:
– Тажын алып ийигер! – деди.
Јада калган кижиниҥ эјези Марфа Ого айтты:
– Кайракан, кижи јытана бертир, божоголы тӧртинчи кӱн барып јат.
Иисус Марфага айтты:
– Бӱдер болзоҥ, Кудайдыҥ магын кӧрӧриҥ деп, Мен сеге айтпаган бедим?
Ташты алып ийдилер. Иисус саҥ ӧрӧ кӧрӱп, айтты:
– Ада, Мени укканыҥ учун Сеге алкыш јетирип турум. Мени качан да болзо угарыҥды билгем, Мени ийгени Сен болгоныҥа бӱтсин деп, мынайда бу турган улуска болуп айттым.
Анайда айдала, тыҥ ӱнденип,
– Лазарь, бери чык! – деди.
Ӧлгӧн кижи чыгып келди. Колы-буды чуулалган, јӱзи арчуулла оролгон болды.
– Оны чечигер, барзын! – деп, Иисус олорго айтты.
Марияга келген кӧп иудейлер Иисустыҥ эткенин кӧрӧлӧ, Ого бӱттилер. Кезиги дезе, фарисейлерге барып, Оныҥ эткенин айдып бердилер.

Улу абыстар ла фарисейлер оток-кӱреени јууп, айттылар:
– Бис канайдалы? Бу кижи кӧп билдилер јайап јат. Ого јай берзебис, ончозы Ого бӱдер. Римниҥ улузы келип, јерибисти де, калыгысты да бактырып алар.
Олордыҥ бирӱзи, ол јылда улу абыс болгон Каиафа деп кижи, олорго айтты:
– Слер эш-неме билбей јадыгар. Бӱткӱл калык божогончо, калык учун бир кижи ӧлзӧ, слерге артык болорын оҥдобой јадыгар ба?
Мыны ол бойынаҥ айткан эмес, је ол јылда улу абыс болгон бойы, Иисустыҥ эл учун ӧлӧтӧнин озолондыра айдып койгон. Јаҥыс та эл учун эмес, је Кудайдыҥ чачылып калган балдарын бир јерге јууп алары учун ӧлӧтӧнин.
Ол кӱннеҥ ала Оны ӧлтӱрер деп, јӧптӧжип алдылар. Оныҥ учун Иисус иудейлер ортодо ачыгынча јӱрбей, куба чӧлдиҥ јуугындагы Ефраим деп калага барып, ӱренчиктериле кожо анда артып калды.
Иудейлердиҥ Пасхазы јууктап келерде, ороон ичинеҥ кӧп улус Пасхадаҥ озо арутанайын деп, Иерусалимге келди. Олор Иисусты бедиреп, «Слер сананзагар, Ол байрамга келгей не?» деп, байзыҥда бойлоры ортодо эрмектежип турдылар. Улу абыстар ла фарисейлер Оны тудуп аларга, Оныҥ јӱрген јерин билген кижи онызын угуссын деп, јакару бердилер.

Luister na Иоанн 11