Amavesi eBhayibheli adumile avela kokuthi لوقا 15

Dlulisela

«ایجا رابو و چو بُ مالا بابه خو. بله هِشتا دوری ماله بو گو بابه وی اَو دیت، دله وی بُ وی شَوِتی و بَزی بُ آلیه وی، دا بَر سینگه خو و ماچی گِر.

چون گو اَو گوره مِن مِره بو، نَهَ دیسا ساخَ؛ بِزِر بِبو، پَیدا بویَ!“ ایجا دَستبه جَشن و شادیه گِرِن.

اَز بُ وَ دِبِژِم، هَ وِسا بُ گُنَهکارَگه گو تَوبَ دِگَت، جَشن و شادیَگه مَزِنتِر اَسمانی دا دِتَ دامَزِراندِن حَتا بُ اَو نَهود و نه مِرُوه صالِح گو احتیاجی تَوبَ گِرِنه چِنینِن.

بَجا اَزه رابِم و بِچِمَ لاره بابه خو و اَزه بِژِم: ’بابو، مِن حَقه خدا و حَقه تَدا گُنَه گِریَ.

گوری گُت: ”بابو، مِن حَقه خدا و تَدا گُنَه گِریَ. اَز ایدی گِیر هِنده نایِم گو گوره تَ بِم.“

«کِیَ ناو وَدا گو صد پَز هَبیت و وقته یگ له وان بِزِر بیت، اَو نَهود و نه پَزه دی نَهِلیتَ ناو چُله دا و نَچیتَ دوو اَو پَزا بِزِربویی گو اَوه پَیدا گَت؟