Amavesi eBhayibheli adumile avela kokuthi Luc 17

Dlulisela

Ac efe a ddywedodd wrtho: cyfot, a dôs ymmaith, dy ffydd a’th iachaodd.

Ac er iddo wneuthur yn dy erbyn saith-waith yn y dydd, a throi attat saith-waith yn y dydd, a dywedyd, y mae yn edifar genif: madde iddo.

Ac vn o honynt, pan welodd ddarfod ei iachau, a ddychwelodd, gan foliannu Duw â llef vchel. Ac efe a syrthiodd ar ei wyneb wrth ei draed ef, gan roddi diolch iddo, a hwnnw oedd Samariad.

Edrychwch arnoch eich hunain, os gwna dy frawd yn dy erbyn, cerydda ef: ac os edifarhâ efe, maddeu iddo.

Yna’r Iesu a attebodd, ac a ddywedodd: oni lânhauwyd deg? a pha le y mae’r naw [eraill?]

A’r Arglwydd a ddywedodd, pe bydde gennych ffydd gymmaint a gronyn o hâd mwstard, a dywedyd o honoch wrth y sycamorwŷdden hon, ymddadwreiddia, ac ymblanna yn y môr; efe a vfuddhae i chwi.

Pwy bynnag a geisio gadw ei einnioes, ai cyll: a phwy bynnag ai cyll, ai bywha hi.

Yna y dywedodd efe wrth ei ddiscyblion, ni all amgenach na dyfod rhwystrau, ond gwae efe trwy’r hwn y deuant. Gwell fydde iddo pe rhoddid maen melin o amgylch ei wddf ef, a’i daflu i’r môr, nâg iddo rwystro vn o’r rhai bychain hynn.

A megis y bu yn nyddiau Noe, felly y bydd hefyd yn nyddiau Mâb y dŷn. Bwyttasant, yfasant, gwreiccasant, a gŵrhasant, hyd y dydd yr aeth Noe i’r arch: yna y daeth y diluw, ac au difethodd hwynt oll.