Amavesi eBhayibheli adumile avela kokuthi Eoin 8

Dlulisela

Annsin do labhair Íosa leo arís, g‐á rádh, Is mise solas an domhain, an té leanas mé ní siubhalfaidh sé i ndorchadas, acht béidh solas na beathadh aige.

agus aithneochaidh sibh an fhírinne, agus saorfaidh an fhírinne sibh.

Agus adubhairt Íosa leis na h‐Iúdachaibh do chreid ann, Má chlaoidheann sibh lem’ bhriathraibh, go fírinneach is deisceabail agam sibh

Ar an adhbhar sin, má shaorann an Mac sibh, béidh sibh saor dá ríribh.

Agus mar leanadar ag cur na ceiste air, d’éirigh sé suas agus adubhairt sé leo, Cibé duine agaibh atá gan pheacadh, caitheadh seisean an chéad chloch léi.

D’fhreagair Íosa iad, Go fírinneach adeirim libh, Duine ar bith do‐ghní peacadh is seirbhíseach do’n pheacadh é.

Annsin d’éirigh Íosa suas, agus adubhairt sé léi, A bhean, cá bhfuil siad? An amhlaidh nár dhaor aoinneach thú? Adubhairt sise, Níor dhaor, a Thighearna. Agus adubhairt Íosa, Ní mó dhaoraim‐se thú: imthigh, agus ná déan aon pheacadh arís.]