Amavesi eBhayibheli adumile avela kokuthi Jóhannesar Evangelium 19

Dlulisela

Tá ið hann nú hevði flngið edikkin, segði hann: Tað er fullgjőrt; og hann bukkaði hővdið og gav upp andan.

Eftir hetta, tá ið Jesus visti, at nú var alt fullgjðrt, til at tað, sum skriftin hevði sagt, heilt kundi ganga ut, sigir hann: Eg eri tyrstur.

Tá ið nú Jesus sá móður sina og tann lærisvemin, sum hann elskaði, standa hjá henni, sigir hann við móður sina:. Kvinna, si, her er sonur tin. Tínæst sigir hann við lærisveinin: Si, her er móðir tin. Og frá teirri stund tók lærisveinurin hana til sin.

Men tá ið teir komu til Jesusar og tón, at hann longu var devðnri brutu teir ikki hansara ióeltggir; Men ein av hermonnunum stakk eitt spjót inn í síðuna á honum, og strax rann út úr blóð og vatn.

Ti hetta varð, til tess at skriftrin skuldi ganga út: „Bein skal ikki brótast í tí.“ Og uppaftur sigir eitt annað skriftort: „Teir munu sara at lita at honum, sum teir hava gjðgnumttnngið.“

So tóku teir Jesus; og hann bar sjálvur sin kross og gekk út til tann staðin, ið kallast Bollastaðurin, sum á hebraiskum eitur Golgata.

Og hermenninir bundu eina krúnuavtornum (t.e.: taggutum viðagreinum) og settu niður á hővur hans og kastaðu eina skarlakskápu á hann