Amavesi eBhayibheli adumile avela kokuthi یوهَنّا 1

Dlulisela

بله هما مردمان که مَنِّت و آییئے نامئے سرا ایمان آورت، آییا آ مردم هَکّ و اِهتیار داتنت که هُدائے چُکّ ببنت.

چه اَزلا، گال هست‌اَت. گال گۆن هُدایا گۆن اَت و گال، هُدائے جند اَت.

رُژن تهارۆکیا دْرَپشیت و تهارۆکی هچبر رُژنئے سرا بالادَست نبوتگ.

گال اِنسان بوت و مئے نیاما جاگهی کرت. ما آییئے شان و شئوکت دیست، هما شان و شئوکت که پتئے یکّێن چُکّئیگ اِنت، هما چُکّ که چه رهمت و راستیا سَررێچ اِنت.

هُدایا سجّهێن چیزّ چه گالئے وسیلها جۆڑ کرتنت و چه اے جۆڑ بوتگێنان، بے گالا هچّ چیزّے جۆڑ نبوت. زِندئے سرچَمّگ گال اَت و زِند مردمانی نور و رُژن اَت.

دومی رۆچا، وهدے یَهیایا دیست که ایسّا دێم په من پێداک اِنت، گوَشتی: ”بچارێت! اِش اِنت هُدائے هما گوَرانڈ که جهانئے گناهانَ شۆدیت و دورَ کنت.

آ جهانا اَت و هُدایا جهان چه هماییئے وسیلها جۆڑ کرتگ‌اَت، بله جهانا آ پَجّاه نئیاورت. آ وتی مهلوکئے نیاما آتک و مهلوکا آ نمَنِّت.

هما راستێن رُژن که په سجّهێن مردمان رُژناییَ کاریت، نون جهانا پێداک اَت.

اے راست اِنت که شَریَت چه موسّائے وسیلها بَکشگ بوتگ، بله رهمت و راستی چه ایسّا مَسیهئے وسیلها آتک.