Southern Balochi: Hodáay Pákén Ketáb Portions

Hodáay Pákén Ketáb

چه اے هبران و رَند، ایسّایا دێم په آسمانا چارت و گوَشت: ”او پت! آ وهد و ساهت آتکگ. وتی چُکّئے شان و شئوکتا زاهر کن که چُکّ تئیی شان و شئوکتا زاهر بکنت. تئو سجّهێن مردمانی اِهتیار وتی چُکّئے دستا داتگ، تانکه چُکّ هما مردمان اَبدمانێن زِند بدنت که تئو آییارا داتگ‌اَنت. او یکّ و بَرهَکّێن هُدا! اَبدمانێن زِند همِش اِنت که اے مردم ترا بزاننت و تئیی رئوان داتگێن ایسّا مَسیها پَجّاه بیارنت. آ کار که تئو منا داتگ‌اَت که سَرجمی بکنان، من سَرجم کرت و اے ڈئولا په جهانا تئیی شان و شئوکتُن زاهر کرت. او پت! نون وتی بارگاها منی شان و شئوکتا زاهر کن، هما شان و شئوکت که منا چه جهانئے جۆڑ بئیگا پێسر هم تئیی کِرّا بوتگ.
من تئیی نام په همایان پَجّارێنت که تئو چه جهانا گچێن کرتگ و منا داتگ‌اَنت. اے مردم تئیی بوتگ‌اَنت و تئو منا داتگ‌اَنت. اِشان تئیی هبر زرتگ. نون اِشان زانتگ که هر چیزّ که تئو منا داتگ، په راستی چه تئیی نێمگا اِنت. چێا که آ هبر که تئو منا گوَشتگ‌اَنت، من اِشانا سر کرتگ‌اَنت و اِشان هم مَنِّتگ‌اَنت. نون اِشان په دل زانتگ که من چه تئیی نێمگا آتکگان و باوَرِش کرتگ که تئو منا رئوان داتگ.
من په اِشان دْوا کنان، په سجّهێن جهانا دْوا نکنان. من په هما مردمان دْوا کنان که تئو منا داتگ‌اَنت، چێا که تئییگ اَنت. هما که منیگ اَنت، آ سجّهێن تئییگ اَنت و هما که تئییگ اَنت، آ سجّهێن منیگ اَنت و منی شان و شئوکت چه آیان زاهر بوتگ. من چه اِد و رند جهانا نمانان. اے مردم اَنگت جهانا ماننت و من تئیی کِرّا کایان. او پاکێن پت! گۆن وتی هما نامئے زۆرا که تئو منا داتگ، اِشانی نِگهپانیا بکن که اے یکّ ببنت، هما پئیما که من و تئو یکّ اێن. تان هما وهدا که من گۆن اِشان گۆن بوتگان، هما نامئے زۆرا که تئو منا داتگ، اِشانی نِگهپانی‌اُن کرتگ. چه اِشان یکّے هم تباه نبوت، اَبێد چه هما یکّێنا که وت تباهیئے هکدار اَت، تانکه پاکێن کتابئے هبر راست و سَرجم ببنت.
نون من تئیی گوَرا کایان. جهانئے یله دئیگا پێسر، اے چیزّانَ گوَشان تانکه اِشانی دل چه منی شادمانیا سررێچ ببیت. من تئیی هبر اِشانا سر کرت. اَنچُش که من دنیایی مردمے نه‌آن، اے هم دنیایی مردم نه‌اَنت، پمێشکا دنیا چه اِشان نَپرتَ کنت. اے دْوایا نکنان که اِشان چه دنیایا ببر، دْوا کنان که اِشان چه شِرّ و شئیتانا دور بدار. هما ڈئولا که من دنیایی مردمے نه‌آن، اے هم نه‌اَنت. اِشان گۆن راستیا پاک و پَلگار کن، تئیی هبر راستی اِنت. هما ڈئولا که تئو منا جهانا رئوان دات، من هم اے مردم جهانا رئوان داتنت. نون په همِشانیگی وتا گۆن پاکی و پَلگاری تئیی سِپُردهَ کنان، تانکه اے هم گۆن راستیا پَلگار و هُدائے سِپُرده ببنت.
من تهنا په اِشان دْوا نکنان، په هما مردمان هم دْوا کنان که اِشانی هبرا باورَ کننت و منی سرا ایمانَ کارنت که آ سجّهێن یکّ ببنت. او پت! هما ڈئولا که تئو منی دل و درونا ائے و من تئییگا، آ هم مئے دل و درونا ببنت، تانکه جهان باور بکنت که تئو منا رئوان داتگ. هما شان و شئوکت که تئو منا داتگ، من آیانا داتگ تانکه آ یکّ ببنت، هما ڈئولا که من و تئو یکّ اێن، من آیانی دل و درونا بمانان و تئو منیگا و آ سَرجما یکّ ببنت، تانکه جهان بزانت که تئو منا رئوان داتگ و اَنچۆ که تئو منا دۆست داشتگ، آ هم تئو همے پئیم دۆست داشتگ‌اَنت.
او پت! منَ لۆٹان که هما مردم که تئو منا داتگ‌اَنت، همۆدا گۆن من یکجاه ببنت که من آن تانکه هما شئوکتا بگندنت که تئو منا داتگ، چێا که چه جهانئے جۆڑ بئیگا پێسر هم تئو منا دۆست داشتگ. او آدلێن پت! هرچُنت که جهانا ترا نزانتگ، من ترا زانتگ. نون آ هم زاننت که تئو منا رئوان داتگ. من تئیی نام په آیان پَجّارێنت و اَنگت هم پَجّارێنانی، تانکه هما مِهر که ترا په من هست‌اِنت، آیانی دل و درونا ببیت و من هم آیانی دل و درونا ببان.“

Lalela یوهَنّا 17