熱門經文出自 LUKA 14

分享

“Ka hnêna lo kal apiang chuan an pa te, an nu te, an nupui te, an fa te, an unau te, an farnu te, leh, anmahni nun lam pawh an hawisan si loh chuan ka zirtîr an ni thei lo vang.

Mi zui duha mahni kraws pu si lo chu ka zirtîr an ni thei hek lo vang.

Inngaihlu apiang an tlâwm ang a, inngaitlâwm apiang chawimawiin an awm ang,” a ti a.

Chutiang bawkin nangni zînga mi pawh neih zawng zawng kalsan vek lo apiang chu ka zirtîr an ni thei lo vang.

“In zînga mi hian in sâng sak tum sela, sak zawhna tûr sum a neih dâwn leh dâwn loh tu nge chhût hmasa tê tê lo vang? Lungphûm dah zet si-a, a sak zawh theih si loh chuan, a en apiangin, ‘He pa hian a rel uaih a, a sa zo leh thei si lo,’ tiin an nuihzat ang asin.

Ruai i ṭheh hun chuan pachhia te, piangsual te, kebai te, mitdel te sâwm zâwk ang che; tichuan, malsâwmna i dawng ang, rulh vena tûr che an nei dâwn si lo va; mi felte thawhlehnaah chuan rulh leh i ni dâwn nia,” a ti bawk a.

“Chi hi a ṭha e; nimahsela, chi chu da ta ang se, engin nge an tihal leh ang? Lei tih ṭhat nân a tlâk loh vang a, êk dûra pawlh tlâk a ni hek lo vang a; paih ringawt tûr a ni mai. Ngaihthlâkna beng nei chuan ngaithla ngun rawh se,” a ti a.