ज्योच कारणाने मी तारो योग्य सोमजील कि, मी तारो उगे आवहू, पुण वचन पुण कियील तर मारो दास हाजो एय जाय. मी भी न्यायान अधीन माणुह हि, एने मारे अधीन मारा शिपाई हेते, जेवी मी एकाह केणे, जा, ते तो जाणे; एने दिहीराह केणे, आव, ते तो आवणे, एने कानला दासाह केणे ज्यो केरते तो करने.” ज्यो होमलील यीशुह आश्चर्य एय गीयू, एने तान मूय फिरावीन ता गर्दीह जी तान पासाणुच आविह एती कियेल, “मी तुमूह खेरीज किथु का, माहु इस्राएल माय भी ओहलो विश्वास कुणामाय भी देखायील नाहं.”