Altai, Southern - 2013 Edition (NT)

Бир катап суббот кӱнде Иисус фарисей бийдиҥ айлына кирип, ажанды. Оны ајыктап турдылар. Оныҥ алдына суулу оорудаҥ шыралап јӱрген кижи келди.
Иисус јасакчыларга ла фарисейлерге баштанып, айтты:
– Суббот кӱнде улус эмдеерге јараар ба?
Олор унчугышпады. Оору кижиге тийип, оны јазала, јандырып ийди. Олорго дезе айтты:
– Кажы бирӱгердиҥ эштеги эмезе чары кутукка тӱшкежин, оныгарды суббот то кӱнде ол тарый чыгарып албас бедигер?
Олор нени айдарын билбей турдылар.
Айттырылган улус тӧр талдап тургандарын ајарып, олорго укаа сӧс айтты:
– Сени кем-кем тойго кычырза, тӧргӧ отурба. Айттырылган улус ортодо сенеҥ кӱндӱлӱ кижи бар болуп калбазын. Оны да, сени де айттырган кижи базып келип, сеге: «Бу јерди ол кижиге божот» – дебезин. Ол тушта сеге бу мыныҥ уйадына чыдабай, эжиктиҥ јанына барып, отурарга келижер. Је сени айттырса, келип, эжиктиҥ јанына отурып ал. Сени айттырган кижи базып келип, «Најы, ӧрӧ ӧт!» – дезин. Ол тушта сениле кожо отурган улус алдында сеге кӱндӱ болор. Бойын бийик тутканы – јабыс кӧрдирер, бойын јабыс тутканы – бийикке чыгар.
Айттырган кижиге де айтты:
– Тӱште бе, эҥирде бе казан аскаҥда, најыларыҥды да, карындаштарыҥды да, тӧрӧӧндӧриҥди де, бай айылдаштарыҥды да айттырба. Олор качан бирде сени база айлына кычырар, јакшызын јандыра јетирер аргалу. Је кӱндӱ-кӱрее эткеҥде, тӱреҥи, кенек, аксак, сокор улусты айттыр. Бат ол тушта кежиктӱ болгоныҥ ол: јандыра јакшызын олор сеге јетирип болбос, је актулар тирилгежин, сеге јакшы јетирилер.
Мыны угала, Оныла кожо кыйын отургандардыҥ бирӱзи Ого айтты:
– Кудайдыҥ Каандыгында курсак јиир кижи кежиктӱ!
Иисус айтты:
– Бир кижи јаан кӱндӱ-кӱрее эдип, кӧп улус айттырган. Ажанар ӧй једип келерде, ол кулын ийип, айттырылган улуска мынайда айтсын деген: «Келигер, ончо неме белен». Олор, эрмектежип алган чылап, јаманын таштазын деп, сурай бергендер. Бирӱзи айткан: «Мен јер садып алдым, оны барып кӧрӧр керек. Јаманымды таштазын деп, сурап турум». Экинчизи: «Мен беш эжер чар садып алдым, олорды јегип, кыра сӱрӱп кӧрӧргӧ турум. Јаманымды таштазын деп, сурап турум» – деген. Ӱчинчизи айткан: «Мен кижи алдым, оныҥ учун барып болбозым». Кул келип, мыны бийине угускан. Айыл ээзи чугулданып, кулына јакарган: «Капшай барып, каланыҥ јаан ла кичинек оромдоры сайын јӱрӱп, тӱреҥи, кенек, аксак ла сокор улусты бери экел». Кул келип, айткан: «Бийим, јакаруҥды бӱдӱрип койдым, эмди де јер бар». Бий кулына база јакарган: «Јолдорды, чеден-кажаандарды кууп, туштаган ла кижини сӧстӧ, айлымныҥ ичине улус толзын! Айдып турум слерге: озо айттырган улустыҥ бирӱзи де ажымнаҥ јибес. Айттырылганы кӧп, је талдалганы ас».


Иисусла кожо кӧп улус барып јаткан. Ол кайра баштанып, олорго айтты:
– Меге келген кижи ада-энезин, алган эжин, бала-барказын, ага-карындажын, эје-сыйындарын, алкы бойыныҥ јӱрӱмин де јектеп, јаман кӧрбӧзӧ, ол Мениҥ ӱренчигим болор аргазы јок. Бойыныҥ керӱ агажын албай, Мениле кожо јӱрер кижи, Мениҥ ӱренчигим болор аргазы јок.
Кажы бирӱгер бакана тудар кӱӱндӱ болзын. Ол озо отурып алып, оны бӱдӱре тударга не-немези јеткил бе деп, тоолоор эмес пе? Оноҥ башка, бакананы тӧзӧйлӧ, бӱдӱрип болбостоҥ маат јок. Улус оны кӧрӧлӧ, «Бу кижи тудуп баштайла, бӱдӱрип болбоды» деп, электеп каткырыжар.
Кандый бир каан ӧскӧ каанга удура јуулажарга барып јаткан болзын. Он муҥ черӱчилдӱ бойы, јуулажып келип јаткан јирме муҥ черӱчилдӱ каанга удурлажар аргазы бар ба деп, озо баштап отурып алып, јӧптӧжӧр эмес пе? Јуулажар аргазы јок болзо, ӧштӱ ыраак тужында амыр-энчӱ сурап, ого элчилерин ийер. Анайып ок слер де, бойыгарда не барынаҥ мойнобозогор, Мениҥ ӱренчиктерим болор учурыгар јок.
Тус – јакшы неме. Је тус амтанын јылыйтса, канайып оны тусту эдер? Јерге де, ӧтӧккӧ дӧ јарабас. Оны чыгара чачып јадылар. Кулакту кижи уксын!

聆听 Лука 14