Àwọn Ẹsẹ Bíbélì Tí Ọ̀pọ̀ Èèyàn Mọ Эхин 4

Pín

Хэрбээ зохистой хэрэг хэһэн һаа, ши энеэжэ байха һэнши. Харин шинии зохисгүй хэрэг хэһэн ушарһаа нүгэл хэхэ гэһэн хүсэлшни үүдэнэй хажууда отожо, зэрлиг амитан мэтэ шамайе хүлеэжэ байна. Гэбэшье ши тэрэ хүсэлөө дабан диилээрэй.

Шээт хожом хүбүүтэй болоод, тэрээндээ Эноош гэжэ нэрэ үгэбэ. Тэрэ сагһаа хойшо зон Бурханда мүргэхэдөө, «Эзэмни» гэжэ солынь дурдан дуудан хүндэлдэг болоо бэлэй.

Эзэнэй Хаяанһаа: — Авель дүүшни хаанаб? — гэжэ асуухада, — Мэдэнэгүйб! Би дүүгэйнгээ харуулшан юм гүб? — гэжэ Хаяан харюусаба.

— Ямар юумэ хэбэ гээшэбши? — гэбэ Эзэн. — Дүүгэйшни ами шуһан нам руу газарһаа хашхаржа байна!

Зүгөөр Эзэн харюусаба: — Тиимэшье бэшэ. Хэн шамайе аланаб, долоо дахин гэмынь ехэ болгоод, тэрээнһээ үһөөгөө абахаб. Тиигээд Эзэн уулзаһан зоной Хаяаниие алахагүйн тула тэрээндэ тусхай тэмдэг табиба.