توریت شریف: پَیدایش 3 سے مشہور بائبلی آیات

شئیر

جِسلے زناݨی تَکیا کہ اُس درختے نا پھل خُوشگوار لغݨا، تے کھاݨے واسطے چنگا اے، نالے اُس کی عقلمند بݨائی سکݨا، اُس کُج پھل لائی کے کھائی شوڑیا۔ فِر اُس کُج پھل اپݨے جَݨے کی دِتا جیہڑا اُس نے نال سی، تَے اُس وی کھائی شوڑیا۔

رب تعالیٰ جِتنے جنگلی جانوَر بݨائے سݨ، سَپ اُنہاں وِچوں بہُوں چلاک سی. اِک دیہاڑے سَپَے زناݨی کی آخیا، "تُکی یَقِین اَے کہ خُدا واقعی آخیا، "تُساں باغے نے کُسے درختے نا پھل نہ کھایا"؟"

مَیں تُہاڑے تے زناݨی نے بشکار دُشمݨی پیدا کری شوڑساں۔ اُس نی اولاد تُہاڑی اولاد نی دشمݨ ہوسی۔ او تُہاڑے سِرے کی چُٹی شوڑسی، تے تُوں اُس نی کھُری پر ڈسسیں۔“

فِر رب تعالیٰ زناݨی کی آخیا، ”جدُوں تُہاڑے پیٹے وِچ بچّہ ہوسی، میں تُہاڑے دردے کی بہُوں بدائی شوڑساں۔ تے جدُوں تُہاڑا بچّہ جمسی، تُکی بہُوں تکلیف ہوسی. فِر وی تُوں اپݨے کہرے آلے نی خواہش کرسیں، پر او تُہاڑے اپر حکومت کرسی۔“

تُوں اُس ویلے تک روٹی کماݨے واسطے اپݨا پرسیو کڈسیں جدُوں تک تُوں زمِیں وِچ واپس نہ جائیں، کِیئانکہ تُوں مِٹی نال بݨایا گیا سیں. میں تُکی مِٹی وِچوں بݨایا، تَے تُوں فِر مٹی وِچ ہی مِلسیں۔“

فِر رب تعالیٰ بندے کی آخیا، ”تُوں اپݨی زناݨی نی گل منی کے اُس درخت نا پھل کھادا، جس تُوں میں تُکی منع کِیتا سی. اِس واسطے ساری زِیمی تہاڑی وجہ نال لعنتی ہوسی، تے تُوں ساری عمر محنت مشقت نی پیداوار کھاسیں۔

رب تعالیٰ آخیا، "تُکی کُس دَسیا سی کہ تُوں ننگا ایں؟ تُوں اُس درختے نا پھل کھائی شوڑیا، جِس نے بارے وِچ میں تُکی حُکم دِتا سی کہ ’اُس نا پھل نہ کھایاں‘؟“

انسان کی باہر کڈݨے تُوں بعد، زندگی نے درخت نے راہ نی حفاظت کرنے واسطے رب تعالیٰ باغِ عدن نے مشرق وِچ فرِشتیاں کی مقرر کِیتا، تے اُتھے ایہے جی تلوار رکھی، جِس وِچوں اَگ نکلݨی سی، تے او ہر طرف مُڑنی سی۔

حضرت آدم اپݨی زناݨی نا ناں ”حوا“ یعنی ”زندگی“ رخیا، کِیئانکہ بعد وِچ او سارے اِنساناں نی ماں بݨی گئی۔