Text: © Библиско Здружение на Р. Македонија 2023 Audio: ℗ 2024 Hosanna

македонскиот

И целото мноштво се крена, па Го поведоа кај Пилат и почнаа да Го обвинуваат, гово­реј­ќи: „Го најдовме Овој како го одвраќа народот и забранува да се дава да­нок на цезарот и вели за себе дека Тој е Христос, Цар.“ Пилат Го запраша, велејќи: „Ти ли си Царот Јудејски?“ Тој одговори и му рече: „Ти велиш.“ Пилат им рече на првосвештениците и на народот: „Јас не наоѓам никава ви­на кај Овој Човек.“ Но тие настојуваа велејќи дека Тој го побунува народот, поучувајќи по це­ла Јудеја, почнувајќи од Галилеја, па до овде.

А Пилат, штом чу за Галилеја, зап­раша: „Зар Овој Човек е Галилеец?“ И кога разбра дека Тој е од областа Иродова, Го испрати кај Ирод, кој во тоа време, исто така, беше во Еру­са­лим. А Ирод, пак, кога Го виде Исус, многу се зарадува бидејќи одамна имаше желба да Го види, зашто беше слушал многу за Него, па се надеваше дека ќе види некое чудо направено од Него; и Му поставуваше многу прашања, но Тој ништо не му одговори. А првосвештениците и книжниците стоеја и жестоко Го обвинуваа. Ирод, пак, со своите војници, отка­ко Го омаловажи и Го исмеа, Му облече раскошна облека и Го прати назад кај Пилат. Во тој ден Пилат и Ирод станаа пријатели, зашто претходно беа во меѓусебно непријателство.


Тогаш Пилат ги повика првосвештени­ци­те, началниците и народот, па им рече: „Ми го доведовте Овој Човек како некој што го бунтува народот; и ете, јас пред вас Го испитав и не најдов кај Него никаква вина за она за што Го обвинувате; а ниту Ирод, зашто Го пратив и кај него; и ете, Тој не направил ништо што би заслужувало смрт; па затоа, откако ќе Го казнам, ќе Го ослободам.“ А тој требаше за празникот да им ослободи еден затвореник. Но тие сите заедно повикаа, гово­рејќи: „Земи Го Овој, а ослободи ни го Варава!“; тој беше фрлен в затвор поради некаква буна во градот и убиство. Пилат одново повика, сакајќи да Го ослободи Исус. Но тие викаа, велејќи: „Распни Го, распни Го!“ Тој и по третпат им рече: „Но, какво зло направил Овој? Јас не најдов во Не­го ништо што заслужува смрт; па затоа ќе Го казнам и ќе Го пуштам.“ Тие, пак, гласно викајќи, настојуваа и бараа Тој да биде распнат; и над­вла­деа нивниот вик и на прво­свеш­тениците. И Пилат одлучи да го исполни нивното барање, па, како што бараа, го ослободи Варава кој беше во затвор поради бунт и убиство, а Исус Го пре­да­де на нивната волја.


И кога Го поведоа, фатија некој Симон Киринеец, кој се враќаше од поле, и му го ставија крстот, за да го носи по Исус. А по Него одеше големо мноштво од народот и жени, кои плачеа и ридаа за Него. Но Исус се заврте кон нив и им рече: „Ќерки ерусалимски, не плачете за Мене, туку плачете за себе и за сво­ите чеда; зашто, ете, доаѓаат дено­ви кога ќе се рече: ’Блажени се неплод­ни­те и утробите што не родиле и градите што не доеле!‘ Тогаш ќе почнат да им велат на планините: ’Паднете врз нас‘, и на ри­диштата: ’Покријте нѐ!‘ Зашто, кога ова го прават со суровото дрво, што ќе биде тогаш со су­во­то?“ Водеа и двајца злосторници, за да ги погубат со Него. И кога дојдоа на местото, наречено Черепница, Го распнаа таму Него и злосторниците, едниот од десната, а другиот од левата страна. А Исус рече: „Оче, прости им, заш­то не знаат што прават!“ И кога ја де­леа Неговата облека, фрлија ждрепка. А народот стоеше и гледаше; а и старешините се потсмеваа со Него велејќи: „Други спаси, нека Се спаси и Себеси, ако е Тој Христос, Божјиот избраник!“ А Му се потсмеваа и војниците, кои приоѓаа, Му принесуваа оцет, и велеа: „Ако си Ти Царот Јудејски, спаси се Себеси!“ А над Него имаше натпис, напишан со грчки, латински и еврејски букви: „Овој е Царот Јудејски.“ Еден од распнатите злосторници хулеше на Него, велејќи: „Ако си Ти Христос, спаси се Себеси и нас!“ А другиот, одговорајќи му, го укори и рече: „Зар и од Бога не се плашиш, кога веќе и самиот си осуден? Ние сме праведно осудени, зашто го примивме заслуженото според на­шите дела; но Тој ништо лошо не на­правил.“ И Му рече на Исус: „Сети се на ме­не, Господи, кога ќе дојдеш во Своето царство!“
А Исус му рече: „Вистина ти велам: денес ќе бидеш со Мене во рајот!“


А беше веќе околу шестиот час и настана темнина по целата земја, до девет­ти­от час; и сонцето се помрачи и завесата од храмот се расцепи преку средината. А Исус извика со силен глас и рече: „Оче, во Твои раце Го предавам Својот дух!“ И штом го рече тоа, издивна. Стотникот, пак, кога виде што се случи, Го прослави Бога и рече: „Навис­тина Овој Човек бил праведник!“ И сиот народ што се беше собрал да гледа, кога виде што стана, се враќаше удирајќи се в гради. А сите Негови познати, и жените, кои одеа по Него од Галилеја, стоеја од­да­леку и го гледаа тоа.


Имаше еден човек по име Јосиф, член на Советот, добар и праведен, кој не се согласи со нивната одлука и нивното дело. Тој беше од јудејскиот град Ариматеја и самиот го оче­ку­ва­ше царството Божјо. Тој отиде кај Пилат и го побара Исусовото тело; па откако го симна и обви во платно, го по­ложи во гроб издлабен во камен, во кој уште никој не беше положен. Тој ден беше петок и веќе настапуваше саботата. А жените, кои беа дошле со Исус од Галилеја, го следеа и го видоа гробот и полагањето на Неговото тело, па откако се вратија, приготвија ми­риси и миро; а во саботата одмараа спо­ред заповедта.

سنیں Лука 23