Mannan for India NLCI - Non-Drama (NT)

Mannan for India NLCI - Drama (NT)

ഇം ഉവതേശങ്കാടെ ഉടയാ പന്നണ്ട് ശിശിയരുകാട്ടുകാലും കൽപ്പനയായ് ചൊല്ലിയോഞ്ച് ഏശു ഉവതേശമെ കൊടുപ്പേക്കും തെയ്‌വ വശനമെ വുളിച്ച് ചൊൽകേക്കും എകൂതാ പട്ടണത്തുകാട്ടുക്ക് പാണപ്പട്ട് പോയെ.
കിരിശ്ത്തു ചെയ്യിനെ കാരിയങ്കാടെ തടവിൽ കിടന്തെ രാട്ടിപിരാട്ടുകാറൻ ഓകന്നാൻ കേട്ടവോളെ, ഉടയാ ശിശിയരെ കടത്തിവുട്ട്, “വരുമൊൺ ചൊല്ലിയാ നീതാനോ, അതോ എങ്കെ വോറൊരാളെ കാത്ത് ഇരുക്കിളതീ?” ഒൺ അവറനാലെ ഏശുവുകാൽ കേട്ടെ.
ഏശു അവറകാൽ, “നിങ്കെ തിരുമ്പി പോയ്, ‘കുരുടര് കാണെ; മുടന്തര് നടക്കിനെ; കട്ടച്ചീക്ക് നോയാളികെ ചുത്തമാനെ; ചെകിടരു കോക്കിനെ; ചത്തവേരാ ഉശിരോറിനെ; അപ്പുറാണികകാൽ നല്ലെ ചേതിയെ വുളിച്ച് ചൊന്നെ’ ഒണ്ണികനെ നിങ്കെ കണ്ടതും കേട്ടതുമാനെ കാരിയങ്കാടാം ഏൻനാലെ തവറി പോകാത്തവൻ ഓകമൊള്ളാ ഒണ്ണും ഓകന്നാൻകാൽ ചൊല്ലോണും” ഒൺ ചൊല്ലിയെ.
ഓകന്നാൻ ശിശിയരുകാട് തിരുമ്പി പോയോഞ്ച് ഏശു മാനടവൻകാക്ക് ഓകന്നാനെ ചൊല്ലി, “നിങ്കെ എന്തെ കാൺമ്പനേ മണൽ പെത്താരത്തുക്ക് പോയത്? കാത്ത് അടിച്ച് അക്കും ഇക്കും അശേനെ ഊറേയീ? ഇല്ലെ, പിന്നെ നിങ്കെ എന്തെ കാൺമ്പേക്ക് പോയെ? പളപളത്ത് മിന്നിനെ നയമാനെ തുണി ഇട്ടവനമോ? പളപളെ മിനുങ്കിനെ അല്ലാരിയൻ തുണിയെ ഉടുത്ത് നടന്ത് നന്തി പുളച്ച് പിശയ്‌ക്കിനവേരാ രാശാവ് കൊട്ടാരത്തിൽ താനേ? പിന്നെ എന്തെ കാൺമ്പനേ പോയത്? ഒരു പലകപ്പാട്ടുക്കാറനയീ? ഏ, അകനതാൻ; പലകപ്പാട്ടുക്കാറനിലും വലിയവനെ നോയ്‌ക്കിതാൻ. എന്തൊണ്ണാ, ‘ഏൻ നിനക്ക് മിന്നേ എൻ തൂതനെ വുട്ട് നിനക്ക് വശിയെ ഒരുക്കും; അവൻ നിൻ വശിയെ തളമായ്‌ക്കിടും’ ഒൺ എളുതിയിരുക്കിനത് ഇമ്പാളെ ചൊല്ലിതാൻ. പെണ്ണാളിൽ നുൺ പുറന്തവേരാളിൽ രാട്ടിപിരാട്ടുകാറൻ ഓകന്നാനക്കാട്ടിലും വലിയവൻ ആരുമില്ലെ; ഒണ്ണാ തെയ്‌വ രാച്ചത്തിലെ ചുറിയവൻ അവനക്കാട്ടി വലിയവൻതാൻ ഒൺ മെച്ചക്കമാ ഏൻ നിങ്കകാൽ ചൊന്നെ. രാട്ടിപിരാട്ടുകാറൻ ഓകന്നാൻ കാലമിരുന്ത് ഉണ്ണേക്കുവരേക്ക് തെയ്‌വ രാച്ചമെ അക്കിറുമക്കാറായാനവേരാ എതിരിട്ട് അതെ പുടിച്ചെടുപ്പേക്കുചൂട്ടി നോക്കിനെ. ഓകന്നാൻ കാലം വരേക്കും പലകപ്പാട്ടുക്കാറാ മുച്ചൂടും മോശേലെ നായപുറമാണമും കുരവുട്ടത് ഇം തെയ്‌വ രാച്ചമെ ചൊല്ലിതാൻ. ഏൻ ചൊന്നെ പേച്ച് വാത്തേ നമ്പുകേക്ക് നിങ്കാക്ക് മനശൊണ്ടായാ വരുമൊൺ പലകപ്പാട്ടുക്കാറാ ചൊല്ലിയെ ഏലിയാവു ഓകന്നാൻതാൻ ഒൺ ഏൻ നിങ്കകാക്ക് ചൊന്നെ. കോപ്പേക്ക് മനമൊള്ളാ കോക്കട്ടെ.
ഇം വർളാട്ടിലെ മാനടവനെ ഏൻ എന്തനേത്തിൽ പേരേത്തി ചൊൽവിളെ? അവറെ എകത്തവേരാ? എങ്കെ നിങ്കാക്കുചൂട്ടി കുശലെ ഊതിയെ, നിങ്കെ ആടിയതില്ലെ; എങ്കെ പെരിളെ ചൊല്ലി കോന്തെ, നിങ്കെ കോന്തതില്ലെ; ഇകനെ ചന്തേലിരുന്ത് അക്കുമിക്കും വുളിച്ച് ചൊന്നെ കുഞ്ചിക്കാടുവോലതാൻ അവറെ. എന്തൊണ്ണാ രാട്ടിപിരാട്ടുകാറൻ ഓകന്നാൻ അപ്പമെ തിന്നാതേം വീഞ്ചെ കുടിയാതേം വന്തിരുക്കിനെ; അവനേത്തിൽ പിശാശിരുക്കിനെ ഒൺ നിങ്കെ ചൊന്നെ. മനിശൻ മകൻ തുൺ കുടിയ്‌ക്കിനവനായ് വന്തെ; അവനെ തീനാശക്കാറനായും കുടികാറനായും കരമെ പിരിക്കിനവേരാകാലും പാപികകാലും ആത്തിരമാ ഇരുക്കിനാ ഒണ്ണും നിങ്കെ ചൊന്നെ; തെയ്‌വം തരിനെ അറിവ് എന്നത് അതെ പാലിച്ചി നടക്കിനെ ആളുകേൽ കാണും.”


ഏശു ഉടയാ അരിശുകമെ ചെയ്യെ പട്ടണങ്കാട് ബൂറാ മനം തിരുമ്പാത്തനാലെ ഏശു അത്തുകാട്ടുകാൽ കൂശോറുകേക്ക് തലവച്ചെ. അമ്മക്കേ, കോരശീൻ പട്ടണമേ, നിനക്ക് ചരിയാനെ കറുമം; അമ്മക്കേ, ബെത്‌ശയിതാ പട്ടണമേ, നിനക്ക് ചരിയാനെ കറുമം താൻ. നിങ്കകാൽ ഏൻ ചെയ്യെ അരിശുകമും അടകാളമും ശോരിലും ശീതോനിലും ചെയ്യതായപ്പെ അവറെ മിന്നേ മനം തിരുപ്പി രട്ടിലും വെണ്ണീരിലും ഇരുന്ത് കവലെ അടേവനായെ. ഒണ്ണാ തെയ്‌വം നായവിതി ഇടിനെ നാളിൽ ശോരുക്കും ശീതോനുക്കും കിടയ്‌ക്കിനതക്കാട്ടി ചരിയാനതായിരുക്കും നിങ്കാക്ക് കിടയ്‌ക്കിനെ തണ്ടനെ ഒൺ നിങ്കാകാൽ ചൊന്നെ. കവർന്നകൂമേ, നീ മേലോകം വരേക്ക് വളറും ഒൺ നിനയ്‌ക്കിനതീ? ഇല്ലയില്ലെ നീ പാതാളം വരേക്ക് താളടിയാകും; നിന്നേത്തിൽ നടന്തെ അരിശുകമാനെ കാരിയങ്കാട് ചോതോമിൽ നടന്തിരുന്തതായപ്പെ അത് ഇപ്പണും ഉറപ്പോടെ നിലെ നിപ്പനായെ. നായവിതി ഇടിനെ നാളിൽ നിനക്ക് കിടയ്‌ക്കിനെ തണ്ടനെ ചോതോം നാടക്കാട്ടി ചരിയാനതൊൺ ഏൻ നിങ്കകാൽ ചൊന്നെ.


അം നേരത്തിലെ ഏശു ചൊല്ലിയത് എകനയൊണ്ണാ, “‘മേലോകത്തുക്കും പൂമീക്കും കരുത്താവാനെ എൻ തകപ്പനേ, നീ അറിവാളികേക്കും പടിപ്പൊള്ളവേരാക്കും ഇം കാരിയങ്കാടെ മറച്ച് വയ്‌ക്കുകേം കുഞ്ചിക്കാട്ടുക്ക് വെളിപ്പടുത്തുകേം ചെയ്യനാലെ ഏൻ നിനക്ക് നണ്ണിയെ ചൊന്നെ. അന്താൻ തകപ്പനേ, ഇകനെ ചെയ്‌വെ നിനക്ക് പിരിയമൊണ്ടായതേ.’
എൻ തകപ്പൻ മൊത്തമാ എൻകാൽ ഒപ്പണച്ചിരുക്കിനെ; മകൻ ഇന്നവനൊൺ തകപ്പനുക്കല്ലാതെ വോറേ ആരുക്കും തിക്കിലെ; തകപ്പൻ ഇന്നവനൊൺ മകനുക്കും മകൻ വെളിപ്പടുത്തി കൊടുപ്പേക്ക് നിനയ്‌ക്കിനവനുക്കുമല്ലാതെ വോറേ ആരുക്കും തിക്കിലെ.
വേലേ എടുത്തും വൻ ചിമടെ ചിമ്പീം ചോന്തവേരാളേ, എല്ലാരും എൻകാക്ക് വരിൻ; ഏൻ നിങ്കാക്ക് അമതിയെ തരുവിളെ. ഏൻ എളിമേം ഇതയത്തിൽ ഇരക്കമും ഒള്ളാനാലെ എൻ ഉവതേശമെ പാലിച്ച് എൻകാൽനുൺ പടീനിൻ; ഒണ്ണാ നിങ്കെ ആത്തുമാവുകാട്ടുക്ക് നിമതി കിടയ്‌ക്കും. ഏൻ നിങ്കകാൽ കൽപ്പനെ ഇടിനത് നിങ്കെ നൻമേക്കൊള്ളതും നിങ്കാക്ക് ചിമ്പുകേക്ക് തകുന്തെ കനം നാത്തെ ചിമടും താൻ.”

سنیں മത്തായി 11