Yusuf (1)

Yakup’un 12 oğulları vardı. En genç olan iki oğulları en sevdiği karısı Rahel’dendi. Adları Yusuf’la Benyamin’di. Yakup Yusuf’u öbür oğullarından daha çok severdi. Yusuf’a uzun, renkli bir giysi yaptırmıştı. Yusuf’un kardeşleri babalarının onu kendilerinden daha çok sevdiğini görünce, Yusuf’tan nefret ettiler. Yusuf’a tatlı söz söylemez oldular. Yusuf da kardeşlerinin yaptığı kötülükleri babasına anlatıyordu.

Yusuf iki rüya gördü ve kardeşlerine anlattı, “Tarlada demet bağlıyorduk. Benim demetim kalkıp dikildi. Sizin demetleriniz benim demetimin etrafına toplanıp önünde eğildiler. Güneş, ay ve on bir yıldız da önümde eğildiler” Kardeşleri Yusuf’un anlattığı bu rüyalarından, ötürü ondan tamamen nefret ettiler.

Yusuf’un kardeşleri babalarının sürüsünü gütmek için başka daha uzak bir yere gittiler. Yakup Yusuf’u onların yanlarına gönderip, “Git kardeşlerine ve sürüye bak. Her şey yolunda mı, değil mi, bana haber getir” dedi.

Kardeşleri onu uzaktan gördüler. Birbirlerine, “İşte rüya hastası geliyor. Hadı onu öldürüp burada kuyulardan birine atalım. Yabanıl bir hayvan onu yedi deriz. Bakalım o zaman rüyaları ne olacak!” dediler. Agalarından en büyüğü Ruben bunu duyunca Yusuf’u kurtarmaya çalıştı. “Kan dökmeyin. Onu şu ıssız yerdeki kuyuya atın, ama kendisine dokunmayın” dedi. Amacı Yusuf’u kurtarıp babasına geri götürmekti.

Yusuf yanlarına varınca, kardeşleri sırtındaki renkli uzun giysiyi çekip çıkardılar ve onu susuz, boş bir kuyuya attılar. Ruben başka bir yere gitmişti. O yokken öbür kardeşler Yusuf’u Egipet’e giden İsmaillilerin bir kervanına köle olarak sattılar. Yusuf’un renkli uzun giysisini kanla buladılar. Giysiyi babalarına götürdüler. Yakup giysiyi görünce tanıdı. Yakup, “Onu yabanıl bir hayvan yemiş olmalı Yusuf’u parçalamış olsa gerek” diye düşündü uzun süre yas tuttu.

İsmailliler Yusuf’u Egipet’te kralın askerlerinin generalına sattılar.

Yusuf’un kardeşleri lazımdı onu kıskanmasınlar, ondan nefret etmesinler. Aynı zamanda Yakup baba olarak çocukların arasında ayrım yapmamalıydı. Yakup bütün çocuklarını aynı şekilde sevmeliydi. Yakup lazımdı oğullarına biribirine karşı kardeş sevgisini öğretsin.

Aynı Yakup’la Esav’ın hayatında olan derslerden öğrendiğimiz gibi. Ayrım yapmak her zaman böyle acı ve sıkıntı yaratır. Babalardan torunlara ve onların torunlarına kadar devam eder. Ayrım bir zehir gibidir. Bizim sülalemize zarar vermesin diye: Analar ve babalar, nine ve dedeler kızanların, torunların arasında ayrım yapmayın!